🔹 #على (#علیه_السلام) و مسئلۀ ی مرگ 🍂 ... پس از اين چند مقدمه، مى‌توان رابطۀ انسان را با زندگى و مرگ در اسلام از ديدگاه على (ع) دريافت. اگر اندكى در مفهوم زندگى على (ع) تأمل كنيم، شايد لذت خوش‌آمد گفتن على (ع) را به مرگ كه در هنگام حلقه زدن به درِ جانِ او فرمود، دريابيم. 🍃 اينك، بعضى از جملات حيرت‌آورِ يگانه قهرمان زندگى و مرگ را مطالعه مى‌كنيم : 🔹 ۱ـ  سوگند به يزدان پاك! هيچ‌گونه پروايى ندارم كه من به طرف مرگ حركت كنم يا مرگ بر من وارد شود. 🔸 ۲ـ  سوگند به معبود! مرگ چيز تازه‌اى را كه ناگوار باشد، به من نشان نداده است. (نهج‌البلاغه، نامۀ شمارۀ ۲۳) 🔹 ۳ـ  قسم به خداوند بزرگ! فرزند ابيطالب به مرگ مأنوس‌تر است از كودك شيرخوار به پستان مادرش. (نهج البلاغه، خطبۀ ۵)  🔸 ۴ـ  هنگام اصابت زخم جانكاه كه رشتۀ زندگى‌اش را از هم مى‌گسيخت، فرمود: به خداى كعبه خلاص (رها) شدم. 🌿 مى‌فرمايد: «هيچ پروايى ندارم كه من به طرف مرگ حركت كنم يا مرگ بر من وارد شود». آرى، براى آن تابلويى كه بى‌اختيار زيرِ دستِ نقاشِ زبردست قرار گرفته، تفاوتى ندارد كه نقاش قلم را به سوى آن ببرد يا آن را به سوى قلم بكشاند. آن نمونه تمام‌عيار پيشوايان توحيد كه خود را مانند تابلويى بى‌اختيار، زير دست نقاش زندگى و مرگ تسليم كرده بود، هيچ تفاوتى نداشت كه قلم مرگ به سوى او حركت كند، يا او به سوى قلم مرگ... 💠 #دلنوشته ی علامه محمد تقی جعفری درباره شهادت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع) از کتاب «مجموعه آثار ۱۱ ـ #معنای_زندگی »، صص ۴۴۸- ۴۵۹