ادامه خطبه 32 💠🔹در بعضى از زمانها نيكى و خير فراوان است، بدين سبب روزگار نيك و زمان دادگرى گفته مى‌شود و آن هنگامى است كه وضع مردم درست و منظم باشد. بخصوص روزگار نيرومندى و جلوه و پايدارى دين كه گوهر و ناموس شريعت محفوظ باشد. توضيح فوق برداشتى از نيك و بد، در صورت مجزّا نگرى به اجزاى زمان بود، ولى اگر اجزاى نيك و بد زمان را به نسبت آنچه در كلّ‌ جهان اتّفاق مى‌افتد در نظر بگيريم تفاوت زيادى در آنچه خير و شر ناميده مى‌شود نيست. براى همين است كه افلاطون، حكيم مشهور يونان، گفته است: مردم هر زمانى مى‌پندارند كه روزگار آنها آخر الزمان باشد، زمان خود را از روزگاران پيشين زشت‌تر و كم اهميت‌تر مى‌دانند. در صورتى كه نمى‌انديشند تا حق زمان گذشته و حال را بخوبى ادا كنند. اين كم دقّتى و بى‌توجّهى شايد به اين دليل است كه انسانها ميان فرزندان زمان حاضر و كسانى كه مراحلى از عمر خود را سپرى كرده‌اند مقايسه مى‌كنند، و مى‌بينند كه گذشت و جوانمردى در زمان حاضر نسبت به گذشته بسيار كمتر شده است بى آن كه توجهى به علل و اسباب و هدف هر يك در دو زمان داشته باشند شرح#خطبه_132 🔶 @Nahj_Et

🌹سلسله جلسات#درسهای نهج البلاغه 📒 #حکمت_109 ⭕️ ارزش والاى اهل بيت پيامبر 🎙حجت الاسلام #مهدوی_ارفع 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه كه بسيار فشرده و پرمعناست مى‌فرمايد: «آنهايى كه به حكومت مى‌رسند (غالباً) مستبد مى‌شوند»؛ (مَنْ‌ مَلَكَ‌ اسْتَأْثَرَ) . «اسْتَأْثَرَ» از ريشۀ «اسْتئْثار» به معناى استبداد و خودكامگى و انحصارطلبى است. تاريخ نيز گواه روشنى بر اين معناست؛ بسيار بودند كسانى كه چون دستشان به حكومت نرسيده بود دم از حق و عدالت و مشورت و واگذارى كار مردم به مردم مى‌زدند؛ اما هنگامى كه بر مركب مراد سوار شدند و حكومت را در اختيار گرفتند بناى استبداد گذاشتند؛ نه به نصيحت كسى گوش دادند و نه به دوست و دشمن رحم كردند و خودكامگى را در حد اعلا در برابر رعايا انجام دادند. اين مطلب به قدرى شايع بوده و هست كه به صورت ضرب‌المثلى درآمده است: «مَنْ‌ غَلَبَ‌ سَلَبَ‌ وَ مَنْ‌ عَزَّ بَزَّ ؛ كسى كه غالب شود مى‌دزدد و كسى كه پيروز گردد سرمايه‌هاى ديگران را مى‌ربايد». ابن ابى‌الحديد در شرح اين سخن، شعرى از ابوالطيب (متنبّىء) نقل مى‌كند: وَ الظُّلْمُ‌ مِن شِيَعِ‌ النُّفوسِ‌ فَإنْ‌ تَجِدْ ذا عِفَّةٍ‌ فلِعلّةٍ‌ لا يَظْلِمُ‌ «ظلم و ستم عادت انسان‌هاست و اگر شخص عفيف و عادلى يافتى حتماً به دليلى است كه ظلم نمى‌كند» شرح #حکمت_160 🔶 @Nahj_Et

💠🔹از آن‌جا كه افرادى آگاهانه از انجام وظايف الهى و وجدانى خود سر باز مى‌زنند، امام عليه السلام به آن‌ها هشدار مى‌دهد كه علم و آگاهى، راه عذر را بر اين افراد بسته است؛ (قَطَعَ‌ الْعِلْمُ‌ عُذْرَ الْمُتَعَلِّلِينَ‌) . واقعيت آن است كه گروهى از مردم ناآگاهانه گرفتار كارهاى خلاف مى‌شوند؛ اما گروه ديگرى مى‌دانند و بهانه‌جويى مى‌كنند و پيوسته شانه از زير بار مسئوليت خالى مى‌نمايند. گاه به گمان اين‌كه خداوند غفور و رحيم است و گناه آن‌ها را مى‌بخشد و گاه به اين بهانه كه علم آن‌ها قطعى و يقينى نيست و گاه سعى مى‌كنند علم خود را به فراموشى بسپارند و خود را به نادانى بزنند. همۀ اين‌ها در پيشگاه خدا مسئولند و بهانه‌جويى‌ها هرگز عذرى براى آن‌ها نزد خدا درست نخواهد كرد و اگر تاريخ اسلام را از اوّل تا كنون با دقت مطالعه كنيم بسيارى را مى‌بينيم كه مشمول اين كلام امامند و گمان مى‌كنند عذر دارند، در حالى كه در پيشگاه خدا مسئولند. اين حكم شامل همۀ كسانى مى‌شود كه آگاهانه به بهانه‌هاى واهى با اصول يا فروع دين به مخالفت برخاسته‌اند. شرح#حکمت_284 🔶 @Nahj_Et

❓ مراحل «سیر و سلوک»؟ ✍️ پاسخ اجمالی: عارفان اسلامى هر كدام مراحلى را براى «سير و سلوك» قائل شده اند؛ برخی آنرا در چهار چيز خلاصه كرده اند: مشارطه، مراقبه، محاسبه و معاقبه يا مؤاخذه. سالك، صبحگاه با نفس خويش شرط مى كند كه كمترين قدمى براى رضاى غير خدا برندارد، سپس در طول روز مراقب اعمال خويش است و شامگاه به حسابرسى مى پردازد و اگر خلافى از او صادر شده بود، نفس خويش را تنبیه می كند. اميرمؤمنان(ع) در خطبه 220 نهج البلاغه اساس پويش راه حق را احياى عقل و کنترل نفس و اصلاح اخلاق برشمرده، ونتیجه آنرا هدایت شدن و رسیدن به آرامش بیان نموده اند. 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار نورانى چهرۀ واقعى دنيا را به همگان نشان داده و از بى‌وفايى و ناپايدارى و مشكلات گوناگون آن سخن مى‌گويد؛ سخنى كه از جان مولا برخاسته و بر جان مى‌نشيند. حضرت در آن به شش نكتۀ مهم اشاره كرده است: نخست مى‌فرمايد: «انسان در اين دنيا هدفى است كه تيرهاى مرگ همواره به سوى او نشانه‌گيرى مى‌كند و ثروتى است كه مصائب، در غارت آن شتاب دارند و بر يكديگر سبقت مى‌گيرند»؛ (إِنَّمَا الْمَرْءُ‌ فِي الدُّنْيَا غَرَضٌ‌ تَنْتَضِلُ‌ فِيهِ‌ الْمَنَايَا، وَ نَهْبٌ‌ تُبَادِرُهُ‌ الْمَصَائِبُ‌) . «غرض» به معناى هدفى است كه به آن تير مى‌اندازند و «تَنْتَضِلُ‌» از ريشۀ «نضل» (بر وزن عزل) به معناى غلبه در مبارزه و «منايا» جمع «منية» به معناى مرگ است. جالب اينكه در اين عبارت انسان به دو چيز تشبيه شده؛ يكى هدفى كه تيراندازان آن را نشانه مى‌گيرند و ديگر سرمايه‌اى كه غارتگران آن را چپاول مى‌كنند. انسان آن هدف است و عوامل مرگ‌زا تيرهايى كه به سوى او پرتاب مى‌شوند. شرح#حکمت_391 🔶 @Nahj_Et

📚#حکمت_53 📖امام علی علیه السلام سخاوت آن است که تو آغاز کنی،زیرا آنچه با در خواست داده می شود یا از روی شرم و یا از بیم شنیدن سخن ناپسند است. 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار كوتاه و حكيمانه به آثار زيانبار فقر و ته دسته اشاره كرده مى‌فرمايد: «فقر مرگ بزرگ‌تر است»؛ (الْفَقْرُ الْمَوْتُ‌ الْأَكْبَرُ) . در مورد نكوهش فقر در همين كلمات قصار تعبيرات متعددى ديده مى‌شود؛ از جمله در حكمت 3 آمده بود: «وَ الْفَقْرُ يُخْرِسُ‌ الْفَطِينَ‌ عَنْ‌ حُجَّتِهِ‌ ؛ فقر، انسان هوشمند را از بيان دليل و حجت خود گنگ مى‌سازد». و در حكمت 56 آمده بود: «وَالْفَقْرُ فِى الْوَطَنِ‌ غُرْبَةٌ‌ ؛ فقير حتى در وطنش غريب است». و در حكمت 319 مى‌خوانيم: «فَإنَّ‌ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ‌ لِلدّينِ‌! مَدْهَشَةٌ‌ لِلْعَقْلِ‌، دَاعِيَةٌ‌ لِلْمَقْتِ‌ ؛ فقر سبب نقصان دين و مشوش شدن عقل و جلب كينه مى‌گردد». و در حكمت 372 آمده است: «إذا بَخِلَ‌ الْغَنِىُّ‌ بِمَعْرُوفِهِ‌ باعَ‌ الْفَقيرُ آخِرَتَهُ‌ بِدُنْياهُ‌ ؛ هرگاه اغنيا از كمك به ديگران بخل بورزند فقرا آخرت خود را به دنيايشان مى‌فروشند». #حکمت_163 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السّلام دوازده فضيلت در اين خطبۀ كوتاه، براى اهل بيت برشمرده كه عظمت مقام آنها را به خوبى ثابت مى‌كند و مخاطبان خويش را به پيروى از آنان وامى‌دارد. اوصافى كه مجموعۀ فضائل انسانى را در بردارد و شرايط رهبرى را در خود گنجانيده است. در اوّلين و دومين وصف مى‌فرمايد: «آنها (آل محمد) مايۀ حيات علم و دانش و مرگ جهل و نادانى هستند»؛ (هم عيش العلم، و موت الجهل) . امام عليه السّلام در اين تعبير علم و جهل را به صورت دو موجود زنده تشبيه كرده است كه آل محمّد حيات به علم مى‌بخشند و جهل را مى‌ميرانند و يا به تعبيرى ديگر روح علم‌اند و سبب مرگ جهل. اين همان چيزى است كه در حديث معروف پيغمبر اكرم آمده است كه مى‌فرمايد اهل بيت من همچون ستارگان آسمانند (در شبهاى تاريك راهنماى مسافران صحرا و دريا هستند) به هركدام اقتدا كنيد هدايت مى‌يابيد». #حکمت_239 🔶 @Nahj_Et

🌹سلسله جلسات #درسهای_نهج_البلاغه ✅ شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 📒 #حکمت_110 ⭕️ شرائط تحقّق اوامر الهى 🎙حجت الاسلام #مهدوی_ارفع 🔶 @Nahj_Et