💠 تنهایی امیر المومنین علی علیه السلام 🔸 یک نامه نورانی از علی بن ابی طالب (سَلامُ الله عَلَیه) در تمام نهج البلاغه آمده است که حضرت دستور دادند، این نامه را در تمام روزهای جمعه، در نماز جمعه بخوانند. در بخش پایانی آن فرمود اینکه من مجبور شدم به سقیفه رأی مثبت بدهم و با دست بسته امضا کنم، برای اینکه دستم تنها و خالی بود. 🔸 فرمود به اینکه اگر عمویم حمزه سید الشهدا و برادرم جعفر طیار با من بودند، من هرگز این بیعت را امضا نمی ‌کردم،[1] ولی من تنها بودم؛ لذا من نمی‌توانستم با دست تنها و خالی قیام کنم، ولی اگر حمزه بود، اگر جعفر بود، من آرام نمی ‌نشستم. [1]. تمام نهج البلاغه، ص292؛ «...لَوْ كَانَ لِی بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ عَمِّی حَمْزَةُ وَ أَخِی جَعْفَرٌ لَمْ أُبَایعْ كَرْها». #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🔶 @Nahj_Et

🔹 قانونگرایی ▫️

قانون در سیره پیامبر و امامان

... در سیره امیرمؤمنان (ع) نیز آمده است كه وقتی آن حضرت با درخواست مردم حكومت را پذیرفت در خطبه‌ ای بر قانونگرایی خویش تأكید كرد و فرمود: بدانید اگر من درخواست شما را پذیرفتم با شما آن‌گونه رفتار می‌كنم كه خود می ‌دانم و به گفته گوینده و ملامت سرزنش كننده ‌ای گوش نمی ‌سپارم. [1] آن حضرت وقتی با ضربت ابن ملجم ملعون در بستر افتاد فرزندان خویش را فرا خواند و حدود الهی و عمل به قانون در رفتار با قاتلش را به آنان گوشزد كرد و فرمود: ای پسران عبدالمطلب! شما را نبینم كه خون مسلمانان را فراوان بریزید و بگویید كه امیرمؤمنان كشته شد. بدانید كه در برابر خون من جز كشنده من نباید كسی كشته شود. بنگرید! اگر من از این ضربت او به شهادت رسیدم او را تنها یك ضربت بزنید و دست و پا و دیگر اندام ‌های او را نبُرید. [2] [1]. (نهج البلاغة، خطبه 92). [2]. (نهج البلاغة، نامه 47). #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی #هر_روز_با_مفاتیح_الحیات 🔶 @Nahj_Et

﴿لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ﴾ به معنای مجاز بودن اباحی گری نیست / انسان یک دوست دارد و آن عقل اوست / شکر نعمت انسان را بالا می برد 🔸 پایگاه اطلاع رسانی اسراء: جلسه درس اخلاق هفتگی آیت الله العظمی جوادی آملی چهارشنبه در محل مسجد اعظم قم به صورت حضوری و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار گردید. آیت الله العظمی جوادی آملی در این جلسه که آخرین جلسه درس ایشان در سال تحصیلی و قبل از تعطیلات تابستانی بود، به شرح حکمت 134 و 135 نهج البلاغه پرداختند. 👈 معظم له بیان داشتند: کلام امیرالمومنین علی علیه السلام این است که حضرت می فرماید اگر بخواهید دوست پیدا کنید دوست اولاً باید خودش دوست دیگران باشد تا دیگران دوست او باشند. فرمود وقتی انسان دوست کسی است یا کسی دوست انسان است که در فراز و فرودها هر دو به یاد هم باشند، یار هم باشند، آنجا که انسان غفلت کرده است او را یادآوری کند، آنجا که بیراهه می رود او را هدایت کند، آنجایی که تندروی کرده است تعدیلش کند، آنجایی هم که مشکلی پیدا کرده است بیمار شده است یا غیبت کرده یا نیست تا مشکلات خودش را حل کند، انسان به یاد او باشد. 🔸 فرمود رفیق آدم این است که اگر لازم به مساعدت یا معاضدت بود، انجام دهد و مشکل مالی او و فرزندان او قبیله او دودمان او هر چه نیاز اوست را حل بکند. بیمار شده افتاده، مشکلی پیدا کرد، حل بکند. بعد از مرگ او هم او را فراموش نکند. این می شود صدیق آدم. این صدیق بیرونی است. صدیق درونی همان است که امام رضا (سلام الله علیه) فرمود: «صَدِیقُ كُلِّ امْرِئٍ عَقْلُه» یعنی انسان یک دوست دارد و آن عقل اوست. 🔸 جمله دیگری که وجود مبارک حضرت امیر فرمود این بود که خدا چهار راه را گذاشته برای چهار خیر. فرمود اگر مشکل بیماری دارید یا مشکل دیگری دارید #دعا یک راهی است. دعا را فراموش نکنید. خود دعا وسیله ساز است. هم عقل را هدایت می کند که سبب سازی کند. هم دیگران را راهنمایی می کنند که سبب سوزی نکنند... . 🔸 #شکر_نعمت، خود انسان را بالا می برد! در سوره مبارکه «هود» آمده است که ﴿لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزیدَنَّكُمْ﴾، نه «لأزیدنّ نعمتکم»! یعنی خودتان را بالا می آورم. عقل به شما می دهم. علم به شما می دهم. گوهر هستی شما با دعا بالا می آید. فرمود: ﴿لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزیدَنَّكُمْ﴾ اصلاً شما را بفهم میکنم. یک آدم بفهم بالا آمده است. آدم بفهم نه بیراهه می رود نه راه کسی را می بندد. تولید می کند، تقسیم می کند، تواضع دارد، بیکار نمی نشیند، در درجه اول تولید علم، اگر نشد، تولید مال می کند. 🔸 این آیه ﴿لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ﴾ نه در صدد مسئله فقهی است و نه در صدد مسئله اخلاقی. فقط در صدد مسئله کلامی است. بیان این علوم سه گانه این است که در فقه وقتی گفته می شود که مختاری بین این و آن، حالا یا واجب تخییری است، یا دو تا راه مباح است؛ در مسائل اخلاقی هم از نظر تربیت بعضی ها راه خاص دارند می گویند یا از این راه و با فلان عبادت خود را به کمال برسانید یا از آن راه و با فلان عبادت؛ اینها تخییر است. اما این ﴿لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ﴾ معاذالله در صدد بیان این نیست می خواهی قبول بکنی یا می خواهی نکنی فرق نمی کند. در صدد تخییر بین دو امر و اباحه دو امر نیست. این که می شود اباحه گری! و این آیه به معنای اباحه گری نیست... . 🔸 این آیه نورانی می خواهد بگوید نه جبر در عالم هست که مستحیل است، نه دقیق تر و عریق تر و عمیق تر از آن تفویض در کار است. ﴿لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ﴾ فشاری در عالم نیست. یا راه جهنم، یا راه بهشت. یا قبول یا نکول. یا ایمان و یا کفر. در هر دو حال، مختار است. نه اباحه گری است. اگر این گونه معنا کنیم که می خواهی این راه را بروی، می خواهی آن راه را بروی هر دو حلال است، این که می شود اباحه گری! لذا امر به معروف سرجایش محفوظ است، تهدید سر جایش محفوظ است، البته امر به معروف مراتب چهارگانه دارد اول و دوم برای مردم است، سوم و چهارم برای حکومت است. اینجور نیست که هر کسی آزاد باشد هر کاری را بخواهد انجام بدهد. ↙️ مطالعه کامل: https://news.esra.ir/fa/w/2735390 #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی #درس_اخلاق 📚 درس اخلاق تاریخ: 1403/03/09 🔶 @Nahj_Et

حضرت امام رضا (سلام الله‌ عليه) هنگام صرف غذا، ظرف خالی طلب می كردند و قبل از خوردن، #بهترين غذاهای سفره را در آن ظرف ريخته و برای مستمندان می فرستادند[۱] آنگاه اين آيات را مي خواندند:«فلا اقتَحَم العقبة وما أدريك ما العَقَبة» [۲] مردم اين عقبه ها و گردنه های عاقبت نگری را بالا نمی روند. به واقع نمی دانند اين گردنه ها چيست. در سرزمين های هموار، مساعد و ملايم راه می روند. در دامنه‌ی كوه كه زمين هموار است، راه رفتن مشكل نيست. بالای كوه رفتن ديد انسان را وسيع می‌کند. لباس‌های كهنه و مندرس را به فقرا دادن، صراط مستقيم نيست، «اقتحام عقبه»يا گذشتن و عبور از گردنه نيست. اين آيه ما را تشويق می‌کند كه چرا از كوه مشكلات بالا نمی‌روید؟ چرا هميشه در دامنه‌ كوه هستيد؟ چرا همت های بلند نداريد؟ چرا سعی نمی كنيد، كه از اين گردنه ها و كُتلها بگذريد؟ غذاهای مانده و لباس‌های مندرس را به اين و آن دادن، كار سهلی است و اين را خدای سبحان دوست ندارد: «لن تنالوا البرّ حتي تنفقوا مما تحبّون» [۱]الکافی ج۴ ص۵۲ [۲]سوره بلد آیات ۱۱_۱۲ حکمت عبادات ص۹۷ #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🔶 @Nahj_Et

💠 بانوی کرامت ▫️ مقامی كه برای #بانوی_كرامت ذكر شده است، یك مقام عادی نیست. اذنی ذات اقدس الهی به این بانوی كرامت مانند سایر اهل بیت عطا كرده است كه به این‌ها #حق_شفاعت می ‌دهد... . 🎙#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🔶 @Nahj_Et

💠 ارتباط با فرشته ها 🔹 این [حدیث] «لَصَافَحَتْكُمُ الْمَلَائِكَة»[1] را مرحوم كلینی (رضوان الله علیه) از وجود مبارك رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) نقل كرده است؛ فرمود اگر شما مواظب زبانتان، گفتارتان، رفتارتان، غذایتان، نوشتنتان و خواندنتان باشید فرشته‌ ها با شما #مصافحه می‌ كنند. فرشته كه دیدنی نیست! همین كه انسان از خلاف بدش می ‌آید، از كار سبك بدش می ‌آید، از اینكه سجده ‌كند لذت می ‌برد، از اینكه #ایثار_و_احسان داشته باشد لذت می ‌برد، از اینكه باری از دوش جامعه بردارد لذت می ‌برد، از اینكه كاری بكند كه #شهدا راضی باشند لذت می ‌برد این معلوم می ‌شود «لَصَافَحَتْكُمُ الْمَلَائِكَة». این حدیث شریف را كه مرحوم كلینی نقل كرد نشانه آن است كه #ارتباط_با_فرشته‌_ها برای ما مقدور است. پس ما كاملاً می ‌توانیم خودمان را بسنجیم كه در چه شرایطی هستیم. اینكه به ما گفتند #مراقبت كنید، #محاسبت كنید و خودتان را بسنجید «زِنُوا أَنْفُسَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُوزَنُوا»[2] که در بیانات نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) است؛ فرمود قبل از اینكه شما را وزن كنند شما خودتان خودتان را وزن كنید. «حَاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا»؛[3] قبل از اینكه شما را بگذارند در ترازو بكشند شما خودتان را بكشید! 🔹 یك بیان نورانی امام سجاد (سلام الله علیه) دارد كه فرمود من تعجب می ‌كنم كه یك عدّه از غذاهای ناروا پرهیز می ‌كنند برای اینكه مبادا مریض بشوند، اما از گناه پرهیز نمی ‌كنند كه حیثیت اینها را می ‌برد![4] خب خیلی از افراد هستند كه خودشان را وزن می کنند كه چاق نشوند یك كار خوبی است، بالأخره آدم باید سلامت بدنش را تأمین بكند، این كه بد نیست! اما وجود مبارك حضرت فرمود آخر یك وقتی هم در #ترازوی_قرآن_و_عترت خودت را بكش ببین چقدر وزن از قرآن و حدیث داری؟! چه وزنی داری؟ سبكساری؟ سبك مغزی یا سنگینی؟ «زِنُوا أَنْفُسَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُوزَنُوا»! آدم با این راه ها می ‌تواند خودش را بسنجد كه از چه خوشش می ‌آید، از چه بدش می‌ آید، از چه لذت می ‌برد و از چه لذت نمی برد؟ چه بویی برای او جاذبه دارد؟ چه بویی برای او جاذبه ندارد؟ خدای ناكرده ﴿اِنْ هُمْ إِلاّ كَاْلأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ﴾[5] است، خدای ناكرده ﴿شَیاطِینَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ﴾[6] است یا ـ ان ‌شاء ‌الله ـ ﴿الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ الْمَلائِكَةُ﴾[7] است. [1]. الكافی(ط ـ الإسلامیة)، ج‏2، ص424. [2]. نهج البلاغه, خطبه89. [3]. وسائل الشیعه، ج 16، ص99. [4]. كشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج ۲، ص۱۰۷؛ «عَجِبْتُ‏ لِمَنْ‏ یحْتَمِی‏ مِنَ‏ الطَّعَامِ‏ لِمَضَرَّتِهِ‏ وَ لَا یحْتَمِی مِنَ الذَّنْبِ لِمَعَرَّتِهِ». [5]. سوره اعراف، آیه179. [6]. سوره انعام، آیه112. [7]. سوره فصلت، آیه30. #استقامت_در_دینداری #سنجش #پرهیز_از_گناه #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🔶 @Nahj_Et

💠دل‌ ها ظروف الهی‌ اند و بهترین مظروف برای آن‌ها علوم الهی است / علم حقیقی انسان را از تنگ ‌نظری و خودخواهی دور می ‌کند 🔹جلسه هفتگی درس اخلاق آیت‌الله العظمی جوادی آملی امروز (چهارشنبه) در مسجد اعظم قم به‌صورت حضوری و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد. 👈 در این جلسه، آیت‌الله العظمی جوادی آملی به شرح حکمت ۱۴۷ نهج‌البلاغه پرداختند. ایشان با اشاره به فرمایش مولا امیرالمومنین علی علیه السلام که می ‌فرماید: «يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِيَةٌ فَخَيْرُهَا أَوْعَاهَا...»، بیان داشتند: این دل‌ ها، ظروف الهی هستند و بهترین مظروف برای این دل‌ ها، علوم الهی است. 🔹 ظرف‌ های دنیایی محدودیت دارند، یعنی وقتی پر می‌ شوند، دیگر جا برای مظروف جدید باقی نمی ‌ماند. اما علم این ‌گونه نیست... . علم، به‌عنوان مظروفی است که دل را توسعه داده و ظرفیت آن را بیشتر می‌ کند. 🔹 با علم حقیقی می ‌توان به دل ظرفیت داد؛ اگر انسان در مسیر علم قرار گیرد، علم موجب می ‌شود دل او وسعت یابد و از تنگ ‌نظری و خودخواهی دور شود. این همان شرح صدری است که پیامبران و اولیای الهی از آن بهره‌مند هستند. 🔹 اگر در حوزه یا دانشگاه، خدای‌ناکرده کسانی تربیت شوند که جای دیگران را تنگ کنند یا از رشد دیگران رنج ببرند، نشان ‌دهنده این است که از حقیقت علم بهره ‌ای نبرده ‌اند؛ چراکه علم حقیقی به انسان شرح صدر و ظرفیت می ‌دهد و از او به طهارت یاد می ‌شود #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی #درس_اخلاق 📚 درس اخلاق تاریخ: 1403/07/25 🔶 @Nahj_Et

💠 حفظِ عمل

🔹 محور اصلی، «من فعل الحسنة» نیست، بلکه محور اصلی، ﴿مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾ است که وقتی انسان به محکمه الهی می‌آید، دستش پُر باشد... . #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🔶 @Nahj_Et

🔹 جلسه هفتگی درس اخلاق آیت‌الله العظمی جوادی آملی به‌صورت حضوری و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد. 👈 در این جلسه، آیت‌الله العظمی جوادی آملی به ادامه شرح حکمت ۱۴۷ #نهج_‌البلاغه پرداختند. آیت‌الله العظمی جوادی آملی در ادامه شرح نهج بیان داشتند: مولا امیرالمؤمنین در این حکمت می‌فرماید: «يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِيَةٌ فَخَيْرُهَا أَوْعَاهَا، فَاحْفَظْ عَنِّي مَا أَقُولُ لَكَ، النَّاسُ ثَلَاثَةٌ: فَعَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ». مولا امیرالمؤمنین در این خطبه دو کار بی ‌سابقه کردند: یکی اینکه حقیقت علم را معرفی کردند و دوم اینکه دل را که ظرف علم است، معرفی کردند. آنگاه معلوم شد که هیچ عالمی در حوزه و هیچ دانشمندی در دانشگاه جای کسی را تنگ نمی‌ کند. 🔹 هرگونه اختلافی در جهان و جامعه رخ بدهد، از حوزه و دانشگاه نیست و از مرکز علم نیست، چون حقیقت علم آن است که جا باز می ‌کند و حقیقت دل آن است که جا برای دیگران تهیه می ‌کند. 🔹 علم واقعی مانع تنگ ‌نظری ‌ها و اختلافات است، هرگز اختلاف از حوزه و دانشگاه نیست، هرگز تنگ ‌نظری، محدودنگری و جانب ‌نگری کار حوزه و دانشگاه نیست. 🔹 قرآن حرف تازه‌ای برای انسان آورده است. تعبیر ﴿وَ يُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ﴾ یک تعبیر عادی است، اما خداوند در یک آیه دیگر به شخص پیامبر می ‌فرماید: ﴿وَيُعَلِّمُكُمْ ما لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ﴾؛ این یعنی اگر اینجا یاد نگیری، در جای دیگری نمی ‌توانی یاد بگیری! 🔹 امیرالمومنین در ادامه حکمت خود می ‌فرماید مردم چند دسته ‌اند؛ یک عده عالم ربانی هستند، یعنی هم هرچه خدا گفت، خوب یاد می ‌گیرند و هم شاگرد خوبی هستند و هرچه یاد گرفتند را خوب به مردم منتقل می کنند. این عالمان ربانی، جز اولیای الهی ‌اند! 🔹 امیرالمومنین در حکمت ۴۳۲ نهج‌ البلاغه در بیان ویژگی‌ های اولیای الهی می‌فرمایند: «إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ هُمُ الَّذِينَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ الدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا». دوستان خدا کسانی‌ اند که به باطن دنیا می ‌نگرند، در حالی که دیگران به ظاهر آن می‌نگرند. آنان به کار آخرت می پردازند، در حالی که دیگران به کار دنیا مشغول‌اند. اولیای الهی عمیق نظرند... . 🔹 این وظیفه ماست که تمام کوشش و تلاش خود را انجام دهیم تا جهنمی را که قرآن ما را از آن می‌ ترساند یا به بهشتی که ترغیب می ‌کند، بیابیم که کجاست. در هیچ کجای قرآن نیامده که ما از چوب جنگل، هیزم آتش جهنم را می‌آوریم، بلکه فرمود هیزم جهنم خود ظالمان هستند! این سارقان و اختلاس ‌گران و نجومی بگیران هیزم آتش جهنم ‌اند، خودِ اینها آتش جهنم را تأمین می کنند و مواد خام برای آتش جهنم هستند. ◀️ باطن مال مردم خوری کثیف است؛ لذا بیان می ‌کنند کسی که زیرمیزی می ‌گیرد و زیرمیزی می ‌دهد، کسی که رشوه می ‌گیرد و رشوه می ‌دهد، مانند این است که از چاه کثیف می‌ خواهد آب زلال دریافت کند! #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی درس اخلاق 📚 درس اخلاق تاریخ: 1403/08/09 🔶 @Nahj_Et

💠🔹تأکید بر مسئولیت انسان بر اعمال خویش هیزم جهنم، خود ظالمان و تبهکاران ‌اند در این جلسه، آیت‌الله العظمی جوادی آملی به ادامه شرح #حکمت_151 نهج‌البلاغه پرداختند. 👈 آیت الله العظمی جوادی آملی در ابتدا با اشاره به فرارسیدن ایام ماه رجب، بر استفاده از فیوضات این ماه پربرکت که مسئله اعتکاف نیز مطرح است، تاکید نمودند. ایشان سپس در شرح حکمت 151 نهج البلاغه، اظهار داشتند: امیرالمومنین در این کلمه نورانی، فرمود کل انسان مثل یک موجود عادی نیست که از بین برود، مرگ، فنا نیست مرگ انتقال است، انتقال از یک نشئه به نشئه دیگر، بنابراین انسان هرگز از بین نمیرود و آنچه را که انجام داد همه آنها محفوظ است. 🔹 عاقبت کارهایی که انسان انجام می دهد، با انسان هست و از بین نمی رود، خداوند در قرآن کریم می فرماید که فرشته ها با شما هستند و هرگز نمی خوابند و سهل انگاری نمی کنند، چه حسنه باشد چه سیئه همه این‌ها را می نویسند؛ لذا حضرت فرمود انسان درختی است که کارهای او میوه اوست حال میوه او یا شیرین است یا تلخ و این بسته به اعمال خود انسان دارد؛ حکیم فرودسی این شعر را دارد: اگر بار خار است خود کشته ‌ای *** وگر پرنیان است خود رشته ‌ای 🔹 هیزم جهنم نه اینکه از جنگل و درخت و اینها تامین می شود، بلکه خود انسان تبهکار و ظالم، هیزم جهنم است، کسانی که در جهان ظلم می کنند، مانند اسرائیل و صهیونیست، کسانی که حق دیگران را پایمال می کنند، اینها خود هیزم آتش جهنم هستند. 🔹 خداوند در عالم ذر از همه انسان‌ها اقرار به توحید گرفت و این اقرار حجت را بر همگان تمام کرد. به همین دلیل، هیچ‌ کس در روز قیامت نمی ‌تواند عذر بیاورد که در محیط شرک یا کفر زیسته است؛ زیرا اصل توحید در سرشت انسان نهادینه شده است. 🔹 انسان، حقیقتی فراتر از بدن است و روح، ماهیت اصلی انسان را تشکیل می ‌دهد، بر طبق آیات قرآن کریم، اعضا و جوارح بدن به عنوان ابزارهایی در اختیار روح انسان هستند و حقیقت انسان در نفس او نهفته است. ◀️ بدن و اعضای آن متعلق به انسان هستند، اما خودِ انسان، روح و نفس او است. 🔹 در روز قیامت، اعضای بدن بر اعمال انسان شهادت می ‌دهند؛ اما این شهادت ناشی از دستور الهی است و دست و پا، خودِ انسان محسوب نمی ‌شوند، چرا که اگر این دست و پا، عین بدن بود که ما اقرار می کردیم نه شهادت بدهیم، اما این اعضاء در آن دنیا شهادت می دهند و آنها امین الهی هستند. ↙️ لینک خبر: https://news.esra.ir/fa/w/5268614 #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی #درس_اخلاق 📚 درس اخلاق تاریخ: 1403/10/12 🔶 @Nahj_Et

دريای بی كران معرفت  اميرالمؤمنين (سلام الله علیه) مي فرمايد:«ثمّ أنزل عليه الكتاب نوراً لا تُطفأ وسراجاً لا يخبو توقّده وبحراً لا يُدْرَك قعره ومنهاجاً لا يُضِلّ نهجُه وشعاعاً لا يُظلِم ضوئُه... جعله الله ريّاً لعطش العلماء وربيعاً لقلوب الفقهاء ومحاجَّ لطرق الصلحاء ودواءً ليس بعده داء ونوراً ليس معه ظلمة وحبلا ً وثيقاً عروته ومعقِلا منيعاً ذِروته...»[۱]  خدای سبحان كتابی آسمانی بر پيامبر اكرم (صلی الله عليه و آله و سلم) فرو فرستاد و آن، نوری است كه خاموشی ندارد و چراغی است كه افروختگی آن زوال ناپذير است و دريايی ژرف است كه قعر آن به چنگ ادراك آدمی (بشر عادي) نمي افتد و راهی است كه در آن گمراهی نيست و شعاعی است كه روشنی آن تيرگی نگيرد... خداوند آن را فرونشاننده‌ تشنگی علمی دانشمندان و خرّمی دلهای فقيهان و راه روشن سالكان صالح قرار داد. قرآن كريم دارويی است كه پس از آن، بيماری نمي ماند و نوری است كه هيچ گونه تيرگ در آن نيست و ريسمانی است كه دستگيره‌ آن مطمئن و پناهگاهی است كه قله‌ بلند آن مانع دشمن است. [۱]نهج البلاغه خطبه ۱۹۸ بند۲۵ 📙تسنیم ج۱ ص۲۵۳ 📙#آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🔶 @Nahj_Et

🍃شرح نهج البلاغه 📹#آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی: «فرمود جامعه را آن ادب اداره مي‌کند. اينکه به ما گفتند سلام بکنيد، برای اينکه جامعه‌ ای که با سلامت و سِلم و وِداد زندگی مي‌کند اين ادب متقابل را حفظ مي‌کند...» درس اخلاق ۹۷/۱۰/٢۰ 🔶 @Nahj_Et