💠🔹قَالَ علیه السلام لَا ینَبغَیِ لِلعَبدِ أَن یَثِقَ بِخَصلَتَینِ العَافِیَةِ وَ الغِنَی بَینَا تَرَاهُ مُعَافًی إِذ سَقِمَ وَ بَینَا تَرَاهُ غَنِیّاً إِذِ افتَقَرَ
💠🔹سزاوار بنده ای نیست که به دو چیز پشت گرم باشد: تندرستی و مالداری، زیرا در همان میان که او را تندرست می بینی ناگهان بیمار، و در آن بین که وی را مالدار می بینی ناگهان تنگدست می شود.) امام (علیه السلام) از اعتماد به دو خصلت یاد شده نهی فرموده است، از آن جهت که آن دو با نقطه ی مقابشان یعنی بیماری و تنگدستی، در اختیار بنده نیستند و عوامل و اسباب آنها نیز نامعلوم است. بنابراین همواره احتمال در پی آمدن یکی پس از دیگری هست. پس اطمینان به چیزی که اینطور است از نادانی است. و سزاوار نیست که به این دو فضیلت انسان پشت گرم باشد.
📙شرح#حکمت_426
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص430 شرح ابن میثم
🔶 @Nahj_Et
📿بى اعتبارى اين دو نعمت
#نهج_البلاغه
▫️لاَ یَنْبَغِی لِلْعَبْدِ أَنْ یَثِقَ بِخَصْلَتَیْنِ: الْعَافِیَةِ وَ الْغِنَی. بَیْنَا تَرَاهُ مُعَافیً إِذْ سَقِمَ؛ وَ بَیْنَا تَرَاهُ غَنِیّاً إِذِ افْتَقَرَ.
🟤سزاوار نيست كه بنده خدا به دو خصلت اعتماد كنند: تندرستى، و توانگرى، زيرا در تندرستى ناگاه او را بيمار بينى، و در توانگرى ناگاه او را تهيدست.
✍همه يا غالب ما در طول عمر خود نمونه هاى متعددى از آن را ديده ايم; افرادى سالم، قوى پيكر و قهرمان را مشاهده كرده ايم كه ناگهان به ما اطلاع دادند بيمار شده و در بستر بيمارى افتاده و قادر به حركت نيست. آرى! انسان بسيار آسيب پذير است، يك ميكروب بسيار كوچك و از آن كوچكتر يك ويروس كه با چشم مسلّح نيز به زحمت ديده مى شود ممكن است انسانى را از پاى درآورد.اموال و ثروت هاى كلان انسان نيز وضع بهترى از اين ندارد; يك آتش سوزى مهيب، يك زلزله، يك خشكسالى، يك تلاطم در امور اقتصادى جهان، يك جنگ محلى يا جهانى ممكن است آن ها را بر باد دهد، شب بخوابد در حالى كه ثروتمندترين مردم جامعه خويش است،مقصود امام عليه السلام از اين گفتارهاى حكيمانه هشدارى است به همه انسان ها كه در زندگى دنيا گرفتار غفلت و غرور نشوند. هيچ چيز از دنيا براى هيچ كس در هيچ زمانى پايدار نيست و همه چيز در معرض زوال است آنچه باقى و پايدار مى ماند ذات پاك خداست و تمام كارهايى كه براى او انجام مى شود.
📘#حکمت_426
🔶 @Nahj_Et