eitaa logo
نهج البلاغه
36.9هزار دنبال‌کننده
7هزار عکس
2.8هزار ویدیو
61 فایل
🔹تبادل و تبلیغ ⬅️ کانون تبلیغاتی قاصدک @ghaasedak 🔴تبادل نظر
مشاهده در ایتا
دانلود
انسان و سرنوشت خود ✨💯⤵️ قرآن انسان را مدحها و ستایشها کرده و هم مذمتها و نکوهشها نموده است. عالی‌‏ترین مدحها و بزرگترین مذمت‌های قرآن درباره انسان است؛ او را از آسمان و زمین و از فرشته برتر و در همان حال از دیو و چهارپایان پست‏تر شمرده است. از نظر قرآن، انسان موجودی است که توانایی دارد جهان را مسخّر خویش سازد و فرشتگان را به خدمت خویش بگمارد و هم می‌تواند به «اسفل سافلین» سقوط کند؛ این خود انسان است که باید درباره خود تصمیم بگیرد و سرنوشت نهایی خویش را تعیین نماید. استاد مطهری، انسان در قرآن، ص7🇮🇷 🔶 @Nahj_Et
💠🔹مى‌دانيم برآوردن حوايج نيازمندان و حل مشكلات مردم از مهم‌ترين مستحبات و بهترين طاعات است تا آنجا كه در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم: «مَنْ‌ سَعَى فِي حَاجَةِ‌ أَخِيهِ‌ الْمُسْلِمِ‌ طَلَبَ‌ وَجْهِ‌ اللَّهِ‌ كَتَبَ‌ اللَّهُ‌ عَزَّ وَ جَلَّ‌ لَهُ‌ أَلْفَ‌ أَلْفِ‌ حَسَنَةٍ‌ يَغْفِرُ فِيهَا لِأَقَارِبِهِ‌ وَ جِيرَانِهِ‌ وَ إِخْوَانِهِ‌ وَ مَعَارِفِه؛ كسى كه براى برآوردن حاجت برادر مسلمانش تلاش و كوشش كند براى جلب رضاى پروردگار، خداوند متعال هزار هزار حسنه در نامۀ اعمال او مى‌نويسد و حتى به سبب آن بستگان و همسايگان و برادران دينى و آشنايانش مشمول غفران الهى مى‌شوند». امام عليه السلام در اين گفتار نورانى‌اش شرايط كمال قضاى حوايج را در سه چيز خلاصه كرده، مى‌فرمايد: «برآوردن حاجات مردم كامل نمى‌شود مگر به سه چيز كوچك شمردنش تا بزرگ گردد و مكتوم داشتنش تا آشكار شود و تعجيل در آن تا گوارا گردد»؛ (لَا يَسْتَقِيمُ‌ قَضَاءُ‌ الْحَوَائِجِ‌ إِلَّا بِثَلَاثٍ‌: بِاسْتِصْغَارِهَا لِتَعْظُمَ‌، وَ بِاسْتِكْتَامِهَا لِتَظْهَرَ، وَ بِتَعْجِيلِهَا لِتَهْنُؤَ) . بسيارند كسانى كه وقتى حاجت نيازمندى را بر مى‌آورند آن را بزرگ مى‌شمرند و همه جا عنوان مى‌كنند و گاه براى انجام دادن آن امروز و فردا دارند، به گونه‌اى كه حاجتمند، خسته و شرمنده مى‌شود. 🔶 @Nahj_Et
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
❣امام علی علیه السلام: نفس خود را از هر پستی به گرامی داشتنش حفظ کن، هرچند تورا به نعمت های فراوان رساند، زیرا در برابر مقداری که از کرامت نفس به خرج می گذاری، عوضی به دست نمی‌آوری. 📜 نهج البلاغه 🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السّلام دوازده فضيلت در اين خطبۀ كوتاه، براى اهل بيت برشمرده كه عظمت مقام آنها را به خوبى ثابت مى‌كند و مخاطبان خويش را به پيروى از آنان وامى‌دارد. اوصافى كه مجموعۀ فضائل انسانى را در بردارد و شرايط رهبرى را در خود گنجانيده است. در اوّلين و دومين وصف مى‌فرمايد: «آنها (آل محمد) مايۀ حيات علم و دانش و مرگ جهل و نادانى هستند»؛ (هم عيش العلم، و موت الجهل) . امام عليه السّلام در اين تعبير علم و جهل را به صورت دو موجود زنده تشبيه كرده است كه آل محمّد حيات به علم مى‌بخشند و جهل را مى‌ميرانند و يا به تعبيرى ديگر روح علم‌اند و سبب مرگ جهل. اين همان چيزى است كه در حديث معروف پيغمبر اكرم آمده است كه مى‌فرمايد: «أهل بيتي كالنّجوم بأيّهم اقتديتم اهتديتم؛ اهل بيت من همچون ستارگان آسمانند (در شبهاى تاريك راهنماى مسافران صحرا و دريا هستند) به هركدام اقتدا كنيد هدايت مى‌يابيد 🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه نشانه‌هاى ظالمان و ستمگران را روشن مى‌سازد و نشان مى‌دهد كه ظالم، تنها كسى نيست كه حق ديگران را ببرد و آن‌ها را در فشار قرار دهد، بلكه ظالم معناى وسيعى دارد كه سه نشانۀ آن را امام عليه السلام بيان فرموده است. البته كسانى كه هر سه نشانه در آن‌ها باشد در مرحلۀ بالاى ظلم و ستم قرار دارند؛ ولى هر يك از اين سه نشانه نيز به تنهايى مى‌تواند دليل بر ظالم بودن باشد. نخست مى‌فرمايد: «ظالم سه نشانه دارد (نشانۀ اول اين‌كه) به ما فوق خود از طريق نافرمانى ستم مى‌كند»؛ (لِلظَّالِمِ‌ مِنَ‌ الرِّجَالِ‌ ثَلاَثُ‌ عَلاَمَاتٍ‌: يَظْلِمُ‌ مَنْ‌ فَوْقَهُ‌ بِالْمَعْصِيَةِ‌) . غالباً مردم وصف ظالم را براى چنين شخصى به‌كار نمى‌برند، بلكه او را عاصى و نافرمان مى‌دانند؛ ولى هرگاه آن را درست بشكافيم مى‌بينيم داشتن چنين خصلتى ظلم است. نه‌تنها از اين جهت كه ظلم معناى وسيعى دارد و هرچيزى كه در غير محل قرار دهند نوعى ظلم محسوب مى‌شود، بلكه ازاين‌رو كه واقعاً ظلم و ستم بر شخص ما فوق است، زيرا ابهت او را دَرهم مى‌شكند و ديگران را به او جسور مى‌سازد و به مديريت و فرماندهى او لطمه وارد مى‌كند و چه ظلم و ستمى از اين بدتر كه انسان مدير و مدبرى را در كار خود تضعيف يا فلج كند 🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به يكى از طرق تحصيل غنا اشاره كرده مى‌فرمايد: «با كسى كه روزى به او روى آورده شريك شويد كه براى بى‌نياز شدن مؤثرتر و جهت روى آوردن بهره‌مندى مناسب‌تر است»؛ (شَارِكُوا الَّذِي قَدْ أَقْبَلَ‌ عَلَيْهِ‌ الرِّزْقُ‌، فَإِنَّهُ‌ أَخْلَقُ‌ لِلْغِنَىٰ‌، وَ أَجْدَرُ بِإِقْبَالِ‌ الْحَظِّ عَلَيْهِ‌) . بعضى از مفسران، اين كلام حكيمانه را بر حقيقت داشتن بخت و اقبال حمل كرده و گفته‌اند: چيز مرموزى به نام بخت و اقبال وجود دارد كه در بعضى هست و در برخى نيست. آنها كه داراى بخت خوب و شانس و طالع‌اند به هر كجا روى آورند با موفقيت روبرو مى‌شوند، درها به رويشان گشوده و گره‌ها باز مى‌شود و مشكلات حل مى‌گردد و موانع برطرف مى‌شود. گويى زندگى را نوعى بخت‌آزمايى پنداشته‌اند كه عده‌اى بدون هيچ دليل منطقى پيروزى‌هاى مهمى پيدا مى‌كنند و عده‌اى باز بدون هيچ دليلى محروم مى‌شوند 🔶 @Nahj_Et
💠🔹اين خطبه دربارۀ صفات پرهيزكاران و فاسقان و آگاه‌سازى نسبت به موقعيت اهل بيت در ميان مردم و نيز گمانهاى نادرستى كه براى بعضى پيدا شده، سخن مى‌گويد. خطبه در يك نگاه اين خطبه در واقع داراى پنج بخش است كه چهار بخش آن كاملا بهم پيوسته است، ولى بخش پنجم مفهومى جداگانه دارد و نشان مى‌دهد كه مرحوم «سيّد رضى» قسمتهايى از اواخر خطبه را حذف كرده است. بهر حال بخش‌هاى پنجگانه، به شرح زير است: در آغاز: امام عليه السّلام به بيان صفات عالمان راستين مى‌پردازد، همانها كه با امدادهاى الهى توانسته‌اند روح تقوا را در خود زنده كنند و هواپرستى را از خود دور سازند و در سايۀ اين خودسازى، كليد درهاى هدايت را بدست آورند. در بخش دوم: به نقطۀ مقابل اين گروه پرداخته و عالم نمايانى را معرّفى مى‌كند كه جهالت‌هايى را از ديگران گرفته و امور باطلى را از سوى خود، به آن افزوده و مردم را به گمراهى كشانده‌اند. 🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به يكى از آثار سوء ظلم و ستمكارى اشاره كرده مى‌فرمايد: «بدترين توشه براى آخرت ستم بر بندگان (خدا) است»؛ (بِئْسَ‌ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ، الْعُدْوَانُ‌ عَلَى الْعِبَادِ) . مى‌دانيم دنيا سرايى است كه همگان از آن براى رفتن به سوى آخرت توشه بر مى‌دارند و هر كسى به فراخور حال و اعمال خود توشه‌اى تهيه مى‌بيند. قرآن مجيد مى‌گويد: بهترين توشه‌ها توشۀ تقواست «وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ‌ خَيْرَ اَلزّٰادِ اَلتَّقْوىٰ‌» ؛ و زاد و توشه تهيه كنيد، و بهترين زاد و توشه، پرهيزكارى است». ولى گروهى به جاى آن ظلم و ستم بر بندگان خدا را توشۀ اين سفر سرنوشت‌ساز قرار مى‌دهند كه به گفتۀ امام عليه السلام بدترين توشه‌هاست. 🔶 @Nahj_Et