💠 جایگاه امام کاظم -علیه‌السّلام- در نزد مخالفین ایشان و علمای اهل سنت 1⃣ «ابو حاتم» درباره امام كاظم -عليه‌السّلام- مى‏‌گويد: «مورد وثوق، راستگو و يكى از امامان مسلمين است.» 📚تهذیب التهذیب، ج ۱۰، ص ۲۴۰ 2⃣ «خطيب بغدادى» حضرت را چنين توصيف مى‏‌كند: « او بخشنده و بزرگوار بود به او خبر مى‏رسيد كه شخصى او را [با زبان‏] آزار مى‏‌دهد. حضرت كيسه‏اى حاوى هزار دينار براى او مى‏ فرستاد. گاهى مى‏‌شد كه كيسه‏هاى سيصد و چهارصد و دويست دينارى را در [ميان مردم‏] مدينه توزيع مى‏‌كرد. هرگاه مانند كيسه‏‌هاى موسى بن جعفر [عليه السّلام‏] به كسى مى‏ رسيد او را بى‏ نياز مى‏‌كرد.» 📚تاریخ بغداد، ج ۱۳، ص ۲۷ 3⃣ توصيف حضرت كاظم -عليه‌السّلام- را در بيان «ابن صبّاغ مالكى» چنين مى‏‌خوانيم: «مناقب و كرامات آشكار و فضايل و صفت‏ هاى خيره‏ كننده او گواهى مى‏دهند كه او از آسمان شرافت برآمد و از آن فراتر رفت، اوج شايستگى‏ها را درنورديد و به ستيغ آن رسيد، سرورى در برابر او قد خم كرد و او آن را مركب خود گرداند و در بهره‌هاى بزرگوارى به داورى نشست و برگزيده آن را انتخاب كرد و نيك برگزيد.» 📚الفصول المهمه، ص ۲۱۷ 4⃣ «سبط ابن الجوزى» حضرت موسى بن جعفر -عليه‌السّلام- را چنين توصيف مى‌كند: «موسى فرزند جعفر، فرزند محمد (باقر)، فرزند على بن الحسين، فرزند على بن ابى طالب، كنيه‏‌‌اش «ابو الحسن» و به كاظم، مأمون (به امانت شناخته شده)، پاكيزه و سرور ملقب بود و به دليل عبادت و شب‏ زنده‏ دارى‏ اش، بنده صالح خدا خوانده مى‌شد». 📚تذکره الخواص، ص ۳۱۲ 5⃣ «كمال الدين، محمد بن طلحه شافعى» درباره امام كاظم -عليه‌السّلام- مى‌گويد: «او امام گرانقدر، عظيم الشأن، بزرگ و كوشا در اجتهاد، به عبادت و بندگى خداوند بلند آوازه، بر امر بندگى مواظب و در كرامت‏ها مشهور است. شب را به نماز و عبادت و سجده به درگاه خدا سپرى مى‏كرد و روز را به صدقه دادن و روزه‏ دارى به شام مى‏رساند. به سبب بردبارى فوق العاده و چشم ‏پوشى از آنان كه در حق وى ستم روا داشته و دست تطاول به سوى او دراز مى‏كردند «كاظم» خوانده شده است. او بدكردارى نسبت به خود را با نيكى به بدكردار و ظلم ظالم در حق خود را باگذشت از او جبران مى‏كرد. «عبد صالح» خوانده مى‏ شد، زيرا بسيار عبادت مى‏كرد. مردم عراق او را «باب الحوائج الى الله» (دروازه برآمدن حاجات در درگاه الهى) مى‏‌خوانند، چراكه نيازهاى خود را با وسيله قرار دادن او به درگاه الهى برآورده مى‏ديدند. كرامت‏هاى او حيرت ‏انگيز است و گوياى اين است كه او نزد خداوند از جايگاهى راستين و فناناپذير برخوردار است.» 📚مطالب السوول، ص ۸۳ 6⃣«احمد بن يوسف دمشقى قرمانى» امام را چنين تعريف كرده است: «او امام گرانقدر، يگانه عصر و حجت [بر مردم‏] است. شب را به نماز و بندگى صبح نموده و روز را به روزه شام مى‏كرد. از آن‏رو «كاظم» خوانده مى‏شود كه بى‏ حد و حساب بردبار بوده و با كسى كه به حضرتش بدى مى‏كرد، راه گذشت در پيش مى‏گرفت. نزد مردم عراق به «باب الحوائج» معروف است، زيرا هر نيازمندى كه به درگاه او عرض نياز برده، نوميد بازنگشته است ... كرامات آشكارى از او ديده مى‏شود و مناقب خيره ‏كننده‏‌اى دارد. از آسمان شرافت برآمد و از آن فراتر رفت و اوج شايستگى ‏ها را در نورديد و به ستيغ آن رسيد.» 📚اخبار الدول، ص ۱۱۲ 7⃣«محمد بن احمد ذهبى» در توصيف امام موسى بن جعفر -عليه‌السّلام- مى ‏نويسد: « [امام‏] موسى از بهترين حكيمان و از بندگان پرهيزگار خدا بود. مرقد او در بغداد (كاظمين امروز) شناخته شده است. در سال ۱۸۳ ق. در ۵۵ سالگى زندگى را وداع گفت.» 📚میزان الاعتدال، ج ۳، ص ۲۰۹ 8⃣عبد المؤمن شبلنجى»، امام كاظم را چنين توصيف مى‏ كند: «موسى كاظم -رضى اللّه عنه- عابدترين اهل زمان خود، دانشمندترين، بخشنده‏ ترين و بزرگوارترين آنان بود. جوياى احوال فقيران و بينوايان مدينه مى‏‌شد و شبانه درهم و دينار و ديگر نيازمندى‏هاى زندگى را براى آنان مى‏برد و آنان منبع اين بخشش‏ها را نمى‏شناختند. پس از وفات آن حضرت بود كه از خاستگاه اين كمك‏ها آگاه شدند» 📚نور الابصار، ص ۲۱۸ 9⃣ابن حجر نیز می نویسد: « موسی الکاظم وارث علم و معرفت و کمال و فضل پدرش بود، به او کاظم می‌گفتند به خاطر کثرت گذشت او از دیگران و حلم ورزیدن او، و در نزد اهل عراق به باب قضاء الحوائج در نزد خدا معروف بود و او عابدترین مردم زمان خودش و عالمترین و بخشنده ترین آنها بود.» 📚الصواعق المحرقه، ص ۱۲۱، ط البابی بحلب 0⃣1⃣ یافعی نیز در مورد امام -علیه السلام- می گوید: «او صالح و جواد و حلیم و کبیرالقدر و مقام بود و به خاطر عبادت و سعی و تلاشش در بندگی خدا، عبد صالح خوانده می‌شد و بخشنده و کریم بود.» 📚مراه الجنان ج ۱، ص ۳۹۴ #میلاد_امام_کاظم_عليه‌السّلام 🆔 @nahjalbalaghah_ir