┄┅═══✼🍃🌼🍃✼═══┅┄ #نامه31_قسمت_پنجم: #سؤال0⃣2⃣:حضرت میفرمایند:« هرگز از تأخیر دعا نامید مباش ، زیرا بخشش الهی به اندازه نیت است » منظور چیست؟ #جواب: ✳️یعنی خداوند بنده ی خودش را میشناسد و به هر مقدار که نسبت به خدا حسن ظن داشته باشد، برخورد خدا و کرم و لطف خدا هم بیشتر میشود. ♨️ و هرچقدر نسبت به خدا باورش کم باشد و لذا سوءظن داشته باشد و خیال کند که نه خدا نمی‌تواند رزقش را بدهد ، نمی‌تواند آنگونه که او می‌خواهد حاجاتش را برآورده کند، آبرو و عزت به او بدهد ، خداهم به اندازه ی همین نیت و درکش با او برخورد میکند. ⏪بنابراین هم در اینجا و هم در روایات بسیار دیگری توصیه شده تا می‌توانید حسن ظن خودتان را به خدا بالا ببرید. ⭕️یعنی آن حال قلبی، باور قلبی خودتان که در اینجا تعبیر به نیت شده را دائما تقویت کنید و به خدا باور کامل پیدا کنید چون خداوند به اندازه باور و نیت قلبی شما با شما رفتار میکند. #سؤال1⃣2⃣: حضرت میفرمایند:« طالب دین نه اشتباه میکند و نه در تردید و سرگردانی است» ▪️۱. آیا منظور هر انسان در جستجوی حقیقت دین است یا منظور طلاب هستند؟ ▪️۲.چه ویژگی ها و شاخصه هایی لازم است تا طالب دین ( طلاب یا غیر طلبه) در جستجوی دین به یقین برسند ؟ ▪️۳.باچه میزان و شاخصی میتوان مطمئن بود تصمیمی که گرفته ایم ، راهی که انتخاب کرده ایم ، کلا انتخابهای ما درست و مورد رضایت خداست و عامل سعادت و فلاح ما خواهد شد ؟ #جواب : ✅عبارت عربی این قسمت از #نامه31 این است: « ولیس طالبُ الدین من خَبَط او خَلَط » یعنی کسی که در مسیر شناخت دین، دایم دچار شک و تردید و اشتباه میشود؛ این فرد طالب حقیقی دین نیست . 💢یعنی اگر انسان حقیقتا طالب دین باشد با استفاده از امکانات و فرصت ها و مبانی که حضرت در چند سطر قبل بیان فرمودند ، حتما گام به گام طلب دین را با یقین برمی دارد . ✳️فرمودند:" قبل از پیمودن راه پاکان ، از خداوند یاری بجویی " 🔴یعنی اولاً: طالب دین کسی است که با اعتماد به خودش حرکت نمی کند ، بلکه با استمداد دائمی و تضرع از خدا ، طلب یقین در فهم دین میکند. 🔴دوم فرمودند: "در راه او با اشتیاق عمل کن تا پیروز شوی ." ⏪این که اگر با کسالت ، تردید و بی میلی وارد مسیر طلب دین شوی ، به نتیجه نخواهی رسید . *⃣باید با شوق و اشتیاق وارد مسیر طلبگی شود ، طلبگی به معنای عام منظور می باشد نه طلبه رسمی . ❇️بعد میفرمایند:" از هرکاری که تو را به شک و تردید اندازد ، یا تسلیم گمراهی کند ، بپرهیز . " 🔰گاهی مسیر درست است ، امکانات و مبانی درست و یقین آور است ؛اما طالب دین کاری میکند که شک و تردید در او ایجاد میشود . ⁉️مثل همنشینی با انسان هایی که اهل شبهه افکنی هستند . این افراد انسان را وارد فضای شبهه و تردید خواهند کرد. ‼️یا انسان هایی که بی دلیل در معارف غور میکند ، که خداوند و پیامبر عزیز اسلام و ائمه اطهار واجب نکرده اند که بیش از این در آن غور کنند که انسان را دچار حیرت میکند . 🔰مثل موضوعات جبر و اختیار و قضا و قدر که فرمودند اگر در ابتدای ورود فهمیدی ، فبه المراد ، اما اگر متوجه نشدی و احتمال ایجاد شبهه در تو هست ، رها کن و بگو اجمالا همین قدر یقین دارم که نه جبر مطلق است ، نه اختیار مطلق . 👈ولی این که این دو چگونه جمع میشوند در درک و فهم من نیست . #سؤال2⃣2⃣: حضرت میفرمایند: «اگر مستمندی را دیدی کن توشه ات را تا قیامت میبرد ، » منظور چیست؟ #جواب: ✳️یعنی کمک کردن به مستمندان یکی از بهترین راه های جمع آوری توشه ی قیامت و ذخیره ی آنست. 💠اگر مستمندی را دیدی که میتوانی به او کمک کنی؛ حتی حضرت میفرمایند بیش از آنچه که او نیاز دارد به او کمک کن . 🔴چون روزی که در قیامت دستت خالی است و نگران مسیر بهشت خودت هستی، می‌بینی که اجر و پاداش دست گیری از همین مستمندان است که سر بزنگاه به داد تو میرسد و قلب تورا شاد و راه تورا به سمت بهشت هموار میکند. ↩️ادامه دارد... 🖊حجت‌الاسلام مهدوی ارفع ┄┅═══✼🍃🌼🍃✼═══┅┄