💠از نامه هاى امام(علیه السلام) به عثمان بن حنیف انصارى، فرماندار بصره بعد از آنکه خبر به آن حضرت رسید که به میهمانى جمعى (از مرفهین) اهل بصره دعوت شده و او هم در آن میهمانى شرکت کرده است.   💠امام(علیه السلام) عثمان بن حنیف انصارى را که از اصحاب با فضیلت پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) بود و از سوى امیرمؤمنان على(علیه السلام) به فرماندارى بصره انتخاب شده بود در تعبیراتى سرزنش آلود مورد خطاب قرار می دهد. این نامه نشان مى دهد که مجلس مورد نظر مجلس گسترده اى بوده که گروهى از اشراف در آن دعوت داشتند و انواع غذاها بر سر سفره آماده بوده است. امام(علیه السلام) عیب بزرگ این سفره را ✅ انحصارى بودن آن براى اغنیا ✅ پر زرق و برق بودن غذاهاى رنگارنگ ✅و اینکه گرسنگان و نیازمندان از آن بهره بی بهره بودند. ✅که اگر والى بودن عثمان بن حنیف را بر آن بیفزاییم اشکال آن بیشتر مى گردد. ✅ ایراد آخر اینکه اموال مشتبه به حرام در آن بوده است. 💠این نکته قابل توجّه است که امام(علیه السلام) به قدرى مراقب کارگزاران خود بوده و در حرکات و رفتار آنها دقت مى کرده که کوچک ترین نقطه ضعفى نداشته باشند تا جایى که حتى شرکت در یک مهمانى نامناسب را بر آنها خرده مى گرفته و با نامه بلند بالایى مملوّ از نصایح مختلف به آنها هشدار مى داده و نصیحت مى فرموده است. 💠و نشان مى دهد که امام(علیه السلام) نهایت تدبیر را در امر کشوردارى رعایت مى کرده است. 💠نکته دیگر اینکه نظر مبارک امام(علیه السلام) این است که حاکمان و مقامات برجسته حکومت اسلامى همیشه در کنار مردم و توده هاى مستضعف باشند و به #مرفهان بى درد که توقعشان از همه بیشتر و یاریشان به هنگام یارى دادن از همه کمتر است، هرگز اهمّیّتى ندهند. 💠تجربه نشان داده که در مواقع بحرانى تنها گروه اوّل مدافعان سرسخت و ایثارگران بى منّتند. http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7 #نامه_45 #نامه_به_عثمان_بن_حنیف

💠از نامه هاى امام(علیه السلام) به عثمان بن حنیف انصارى، فرماندار بصره 📜 بعد از آنکه خبر به آن حضرت رسید که به میهمانى جمعى (از مرفهین) اهل بصره دعوت شده و او هم در آن میهمانى شرکت کرده است.   💠امام(علیه السلام) عثمان بن حنیف انصارى را که از اصحاب با فضیلت پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) بود و از سوى امیرمؤمنان على(علیه السلام) به فرماندارى بصره انتخاب شده بود در تعبیراتى سرزنش آلود مورد خطاب قرار می دهد. این نامه نشان مى دهد که مجلس مورد نظر مجلس گسترده اى بوده که گروهى از اشراف در آن دعوت داشتند و انواع غذاها بر سر سفره آماده بوده است. امام(علیه السلام) عیب بزرگ این سفره را ✅ انحصارى بودن آن براى اغنیا ✅ پر زرق و برق بودن غذاهاى رنگارنگ ✅و اینکه گرسنگان و نیازمندان از آن بهره بی بهره بودند. ✅که اگر والى بودن عثمان بن حنیف را بر آن بیفزاییم اشکال آن بیشتر مى گردد. ✅ ایراد آخر اینکه اموال مشتبه به حرام در آن بوده است. 💠این نکته قابل توجّه است که امام(علیه السلام) به قدرى مراقب کارگزاران خود بوده و در حرکات و رفتار آنها دقت مى کرده که کوچک ترین نقطه ضعفى نداشته باشند تا جایى که حتى شرکت در یک مهمانى نامناسب را بر آنها خرده مى گرفته و با نامه بلند بالایى پر از نصایح مختلف به آنها هشدار مى داده و نصیحت مى فرموده است. 💠و نشان مى دهد که امام(علیه السلام) نهایت تدبیر را در امر کشوردارى رعایت مى کرده است. 💠نکته دیگر اینکه نظر مبارک امام(علیه السلام) این است که حاکمان و مقامات برجسته حکومت اسلامى همیشه در کنار مردم و توده هاى مستضعف باشند و به #مرفهان بى درد که توقعشان از همه بیشتر و یاریشان به هنگام یارى دادن از همه کمتر است، هرگز اهمّیّتى ندهند. 💠تجربه نشان داده که در مواقع بحرانى تنها گروه اوّل مدافعان سرسخت و ایثارگران بى منّتند. http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7 #نامه45 #نامه_به_عثمان_بن_حنیف