eitaa logo
در محضر نهج البلاغه
360 دنبال‌کننده
5هزار عکس
1.2هزار ویدیو
14 فایل
🔼 ترویج انس با نهج البلاغه,آرام آرام و ختم آن همراه با شرح مختصر از اینکه مطالب را با لینک کانال منتشر میکنید ممنونم 🔽لینک کانال ما در ایتا http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7 🔽 ارتباط با آدمین @piroozy
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 تتمیم علوم
 
🔸 ایام پربركت  را كه به مناسبت میلاد حضرت ختمی نبوّت و امام صادق (علیهما آلاف التحیة و الثناء) سامان پذیرفت تهنیت عرض می ‌كنیم.
 
🔸 اگر حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) چنین فرمود: «بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ‏ مَكَارِمَ‏ الْأَخْلَاق»[1] این بیان نورانی تمثیل است و نه تعیین؛ یعنی «بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ‏ مَكَارِمَ‏ الْأَخْلَاق, بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ‏ مَكَارِمَ‏ العُلوم, بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ‏ مَكَارِمَ‏ الحُقوق, بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ‏ مَكَارِمَ‏ الدِراسه, بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ‏ مَقام الوِراثه» و مانند آن. این ‌چنین نیست كه آن حضرت (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فقط برای  آمده باشد, برای تكمیل علوم هم آمد، چون مهم‌ ترین ره ‌آورد او 
﴿یعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ﴾, یك؛ 
﴿وَ الْحِكْمَةَ﴾, دو؛ 
﴿وَ یزَكِّیهِمْ﴾, سه؛ 
﴿وَ یعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ﴾,[2] چهار ؛ 
این ره ‌آورد تازه را در مكتب وحی باید یافت و نه جز آن؛ عصاره ره‌ آورد چهارم این است كه وحی الهی چیزی به جامعه بشری می ‌آموزد كه آنها نه تنها نمی ‌دانند، بلكه نمی‌ توانند بدون تعلیم وحیانی یاد بگیرند، چون «یعلّمُهم ما لاَ یعلمون» غیر از «یعلّمهم ما لم یكونوا یعرفون» یا «ما لم یکونوا یعلمون» است، وقتی ذات اقدس الهی به رسول خود می ‌فرماید: ﴿وَ عَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُن تَعْلَمُ﴾[3] غیر از آن است كه بفرماید «علّمك ما لم تعلم» یا «ما لا تعلم». 

🔸 یك انسان وارسته دسترسی به علمی دارد كه مقدور دیگران نیست. مستحضرید همان ‌طوری كه  در فقه اصغر باعث بطلان عبادت است,  در فقه اكبر باعث كدر شدن آن علم است. بزرگان اهل معرفت گفتند: «فانّ قطرةً مِن هَوی النَفس مُكَدِّرُ بحراً مِن العِلم»[4] یك قطره از هوامداری و , دریایی از علم را آلوده می ‌كند. اگر كسی بحرالعلوم بود؛ ولی یك قطره در او خودخواهی و دعوت به خود بود، همان یک قطره دریایی از علم را آلوده می ‎کند.

[1]. بحارالانوار، ج16، ص210.
[2]. سوره بقره, آیه151.
[3]. سوره نساء, آیه113.
[4]. ایقاظ النائمین، ص74.




 تاریخ: 1392/10/26