eitaa logo
نهج‌ البلاغه خوانی
437 دنبال‌کننده
272 عکس
184 ویدیو
20 فایل
از کران تا به کران لشگر ظلم است ولی از ازل تا به ابد فرصت درویشان است شادی روح حضرت استاد میرزا مهدی صادقی صلوات. ارتباط با ما👇 @Admin124
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 «أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اكْتِسَابِ الْإِخْوَانِ وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَيَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ» عاجزترین مردم کسی است که از کسب برادران خوب (و به دست آوردن دوستان خوب) عاجز باشد از او عاجزتر کسی است که دوستانی را که به آن‌ها دست پیدا کرده است را ضایع کند. 📚نهج‌البلاغه، حکمت ۱۲. این نشانه اقتدار فرد است که دوست خوب داشته باشد. در روایات از دوستان خوب با عناوین «جناح»، «ید» و این چنین یاد شده است. اگر می‌خواهید بفهمید که شخص چقدر اقتدار دارد، یکی به دوستان خوب اوست. یکی از عوامل اقتدار که حضرت در نهج‌البلاغه مطرح کرده است، همین است . البته دوستان بد ضررهای زیادی دارند. در جایی در ❓ نهج‌البلاغه❓ آمده است که نیمی از ضررها به خاطر دوستان است. اگر دوستی یا یا یا باشد این چهار گروه پنجاه درصد ضررها از همین‌جا است. وقتی می‌گویند «إخوان»، کلمه «إخوه» به معنای دوستان خوب است. از این کلمه چنین برداشت می‌شود. 💠 ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ﴾ سوره حجرات، آیه 10. دوست خوب، همچنان که از همین آیه هم به دست می‌آید، دوستی است که شما را به تقوا بکشاند، دوستی است که مشکلات شما را حل کند. چنین دوستی هم اقتدار است، و هم موجب توفیقات برای شما می‌شود. انسانی که نتواند چنین دوستی داشته باشد، ضعیف است. از او ضعیف‌تر، کسی است که چنین دوستانی داشته باشد و آن‌ها را از دست بدهد. ┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄ ╭•┅•🔸────•┅•╮ 💠 @nahjmolaali ╰•┅•────🔹•┅•╯
بسیارند کسانی که نظر داده، سپس پشیمان شده اند، یا کتاب و مقاله ای نوشته اند، ولی بعد از نشر و پخش، ضعف ها و خطاهای آن را فهمیده اند و خود را نکوهش کرده اند که چرا شتاب زده قلم به دست گرفتند یا اظهارنظر کردند، یا تحقیق خود را به چاپ سپردند. از این رو " اوّل اندیشه، وآنگهی گفتار ". امیرالمؤمنین علیه‌السلام در حدیثی، زبان را پشت قلبش می داند و قلب را پشت زبانش، یعنی عاقل اوّل می اندیشد و سخن می گوید، اما احمق بر عکس است. 📚نهج‌البلاغه، حکمت ۴۰. در سخنی دیگر می فرماید: الْمُؤْمِنَ إِذَا أَرَادَ أَنْ يَتَكَلَّمَ بِكَلَامٍ تَدَبَّرَهُ فِي نَفْسِهِ، فَإِنْ كَانَ خَيْراً أَبْدَاهُ وَ إِنْ كَانَ شَرّاً وَارَاهُ؛ مؤمن هر گاه بخواهد سخن گوید، پیش خود دربارهٔ آن می اندیشد، اگر خیر بود، آشکارش می کند و اگر شر بود، نهانش می دارد. 📚نهج‌البلاغه، خطبه ۱۷۶. ┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄ ╭•┅•🔸────•┅•╮ 💠 @nahjmolaali ╰•┅•────🔹•┅•╯