عالم برزخ، عالم جدائی از اعمال است. با ورود به این عالم، فرصت به پایان می‌رسد و آدمی هیچ فرصتی برای افزودن بر ذخیره ی اعمال خود ندارد. بنابراین هر چه در لحظه‌ی ورود ، همراه انسان است ثابت می ماند و ذره ای تکان نمی خورد. این زمان، پرونده ی عمر بسته می شود و اختيار داری انسان پایان می یابد. امکان استغفار و بازگشت و اصلاح رویّه های گذشته نیز دیگر وجود ندارد. از این روست که امام در جای دیگر می فرماید: «إِنَّ الْيَوْمَ عَمَلٌ وَ لَا حِسَابَ وَ غَداً حِسَابٌ وَ لَا عَمَلَ.» به یقین، امروز (هنگامه‌ی ) کار است و نه (وقت) حساب و فردا (هنگامه‌ی ) حساب است و نه ( وقت) کار. 📚نهج‌البلاغه، خطبه ۴۲. چه کنیم؟ آن زاد و راحله ای که به درد انسان می خورد، ( چه به درد قیامت و چه به درد برزخ او)، تقوا است. قرآن می فرماید: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ ۖ رعایت تقوا را داشته باشید و ببینید برای فردا چه فرستاده اید. "سوره حشر/آیه ۱۸" اوّل #تقوا ( رعایتِ خطبه متقین ؛ خطبه ۱۹۳) دوّم #باقیات #الصالحات ( اعمالِ ماندگار نه روزمرّگی) 💠 نکته: ممکن است انسان کارهایی برای باقیات صالحات بکند اما وقتی او را در قبر می گذارند، چندان خودسازی نکرده باشد‌، پس فکری هم برای خودمان بکنیم. ┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄ #نهج_البلاغه_الگو_رفتار #نهج_البلاغه_خوانی #کپی_با_لینک_مجاز_است ╭•┅•🔸────•┅•╮ 💠 @nahjmolaali ╰•┅•────🔹•┅•╯