#نهج‌_البلاغه ▫️وَايْمَ الله لَئِنْ فَرَرْتُمْ مِنْ سَيْفِ الْعَاجِلَةِ، لاَ تَسْلَمُوا مِنْ سَيْفِ الاْخِرَةِ 🟤به خدا سوگند اگر از شمشير دنيا فرار کنيد از شمشير آخرت در امان نخواهيد بود!» ✍تعبير به «سيف الآخرة» (شمشير آخرت)، اشاره به عذابهاى الهى است که دامان فرارکنندگان از ميدان جهاد را مى گيرد و بى شک فرار از جهاد از بزرگترين گناهان است چرا که گاه فرار چند نفر سبب شکست لشکر عظيمى مى گردد و تمدن درخشانى به سقوط کشانده مى شود و يا ضربات سنگينى جبران ناپذيرى بر پيکر اسلام وارد مى شود. 📘#خطبه_124 @nahjol_balagheh

#نهج_البلاغه ▫️وَأَنَّ الدُّنْيَا لَمْ تَکُنْ لِتَسْتَقِرَّ إِلاَّ عَلَى مَا جَعَلَهَا اللهُ عَلَيْهِ مِنَ النَّعْمَاءِ، وَالاِبْتِلاَءِ، وَالْجَزَاءِ فِي الْمَعَادِ، أَوْ مَا شَاءَ مِمَّا لاَ تَعْلَمُ 🌍و دنيا پابرجا نمى ماند مگر به همان گونه که خداوند آن را قرار داده است; گاهى نعمت و گاهى گرفتارى و سرانجام پاداش در روز رستاخير يا آنچه او خواسته و تو نمى دانى (از کيفرهاى دنيوى) ✍آرى اين طبيعت دنياست و موافق حکمت خداوند است، زيرا اگر انسان هميشه غرق نعمت باشد، در ميان امواج غفلت غرق مى شود و اگر هميشه مبتلا باشد، يأس و نوميدى همه وجودش را فرا مى گيرد و از خدا دور مى شود. خداوند حکيم اين دو را به هم آميخته تا انسان پيوسته بيدار باشد و به سوى او حرکت کند و دست به دامان لطفش بزند. 📘#نامه_31 @nahjol_balagheh

🌺شرح خطبه ۸۳ 🔴خطبه٨٣_جلسه١_ بخش‌‌سوّم ⏲زمان 15:06 حجم 7,1 MB 🎤#استاد_محمدعلی_انصاری @nahjol_balagheh

🌺شرح خطبه ۸۳نهج‌البلاغه توسط محمدعلی انصاری 🔅خطبه٨٣_جلسه١_ بخش‌سوّم ✨ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي عَلَا بِحَوْلِهِ وَ دَنَا بِطَوْلِهِ، مَانِحِ كُلِّ غَنِيمَةٍ وَ فَضْلٍ وَ كَاشِفِ كُلِّ عَظِيمَةٍ وَ أَزْلٍ؛ أَحْمَدُهُ عَلَى عَوَاطِفِ كَرَمِهِ وَ سَوَابِغِ نِعَمِهِ. 🔹ستايش خداوندى را سزاست، كه به قدرت، والا و برتر، و با عطا و بخشش نعمت ها به پديده ها نزديك است. اوست بخشنده تمام نعمت ها، و دفع كننده تمام بلاها و گرفتارى ها. او را مى ستايم در برابر مهربانى ها و نعمت هاى فراگيرش. #شرح_خطبه_۸۳ @nahjol_balagheh

#نهج‌_البلاغه 🔮وَالْغَرِيبُ مَنْ لَمْ يَکُنْ لَهُ حَبِيبٌ 🟠غريب کسى است که دوستى نداشته باشد ✍آرى! آنچه انسان را از غربت بيرون مى آورد محبّت است و کسانى که محروم از محبّت دوستانند تنهاى تنهايند. اين غربت از عوامل مختلفى سرچشمه مى گيرد. گاه کبر و غرور و خودبرتربينى است که مردم را از انسان مى راند و گاه حسادت ها و گاه بى وفايى ها و عوامل ديگر است.بنابراين براى اينکه از غربت بيرون آييم راهى جز اين نيست که اين گونه رذايل را از خود دور سازيم و جاذبه اخلاقى ما دوستان خوبى را فراهم سازد. 📘#نامه_31 @nahjol_balagheh

📣 کانال اخبار ایران و جهان افتتاح شد.. موافقید ایران به اسرائیل حمله نظامی کند بله ✅✅✅✅ خیر ✅ https://eitaa.com/joinchat/2321220091Ce926279a32

#کلیپ 🟠 عدالت و حقوق‌بشر از نوع فرانسوی و غربی! 🎤شهید#مطهری 🌴کانال نهج‌البلاغه 🌴 @nahjol_balagheh

💢بهشت در سايه نيزه هاست! •┈••✾◆✦✧✦◆✾••┈• #نهج‌_البلاغه 🌐إنَّ فِي الْفِرَارِ مَوْجِدَةَ اللهِ وَالذُّلَّ اللاَّزِمَ. والْعَارَ الْبَاقِيَ. وَإنَّ الْفَارَّ لَغَيْرُ مَزِيد فِي عُمُرِهِ. وَلاَ مَحْجُوز بَيْنَهُ وَبَيْنَ يَوْمِهِ 🌖به يقين در فرار، غضب و خشم الهى، ذلّت هميشگى و ننگ جاودان است، فرارکننده چيزى به عمر خويش نمى افزايد و ميان خود و روز مرگش حايلى ايجاد نمى کند ✍ آثار نکبت بار فرار را به آنها يادآور مى شود که خشم و غضب الهى و ذلت هميشگى و ننگ جاودانه است و از سوى اين نکته را به آنها يادآور مى شود که اگر هدف از فرار عمر بيشتر و زندگى طولانى تر است اين هدف با فرار حاصل نمى شود زيرا آن روزى که براى مرگ در سرنوشت انسان رقم زده شده است قابل تغيير نيست. آرى ممکن است انسان تصوّر کند که با فرار عمر طولانى ترى خواهد داشت، به فرض که چنين باشد آيا به اين عواقب سه گانه، خشم خدا، ذلّت و ننگ ابدى مى ارزد. قرآن مجيد، به آنها از شرکت در ميدان جهاد نگران بودند که جان آنها در خطر مرگ است مى فرمايد : «قُلْ لَوْ کُنْتُمْ فِي بُيُوتِکُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ کُتِبَ عَلَيْهِمْ الْقَتْلُ إلى مَضاجِعِهِمْ; بگو اگر در خانه هاى خود بوديد آنهايى که کشته شدن بر آنها مقرّر شده بود قطعاً به سوى آرامگاه خود مى رفتند و (در همان خانه هايشان) به قتل مى رسيدند 📘#خطبه_124 •┈••✾◆✦✧✦◆✾••┈• @nahjol_balagheh

این دنیا بی تو ... اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج @nahjol_balagheh

#نهج‌_البلاغه 📿وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ 🟤کسى که سفره دل خويش را (نزد اين و آن بدون هيچ فايده) باز کند (و مشکلات خود را فاش سازد) رضايت به ذلت خود داده است ✍ روشن است هرگاه انسان نزد طبيب درد خود را بگويد و از وى راه درمان بطلبد يا پيش قاضى ظلمى را که بر او رفته بيان سازد و از او احقاق حق بخواهد يا نزد دوستش از گرفتارى خود براى گرفتن وام سخن بگويد کار خلافى نکرده و به دنبال مشکل گشايى بوده; اما طرح مشکلات نزد کسانى که هيچ گونه توانايى بر حل آن ندارند اثرى جز ذلت و سرافکندگى انسان نخواهد داشت. در اين گونه موارد بايد خويشتن دار بود و لب به شکايت نگشود. 📚#حکمت_2 @nahjol_balagheh

#یاد_حق #نهج‌_البلاغه ▫️إنَّ اللّه َ سبحانَهُ جَعَلَ الذِّكَر جَلاءً للقُلوبِ ، تَسمَعُ بهِ بَعدَ الوَقْرَةِ ، و تُبصِرُ بهِ بَعدَ العَشْوَةِ ، و تَنقادُ بِهِ بَعدَ المُعانَدَةِ . 🌖همانا خدای سبحان و بزرگ‌،یاد خود را روشنی بخش دل ها قرار داد،تا گوش پس از ناشنوایی بشنود،و چشم پس از کم نوری بنگرد. و انسان پس از دشمنی رام گردد. 📘#خطبه_222 @nahjol_balagheh

#نهج_البلاغه 📿وَ الشَّقِىُّ مَنِ انْخَدَعَ لِهَوَاهُ وَ غُرُورِهِ 🟤شقاوتمند و محروم از سعادت کسى است که فريب هوا و هوس، غرور خويش را بخورد. ✍بديهى است هر گاه کسى فريب ديگرى را بخورد، مورد ملامت است; امّا اگر فريب هوا و هوس هاى نفس خويش را بخورد، در خور سرزنش و ملامت شديدترى است! چرا که با دست خود، سرمايه هاى سعادت خويش را آتش زده است. 📘#خطبه_86 @nahjol_balagheh

#نهج‌_البلاغه ▫️وَ ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاءِ. 🟤 و امواج بلا را با دعا برانيد. ✍مورد جمله سوم یعنى رابطه دفع امواج بلا به وسیله دعا نیز روایات فراوانى داریم و پیش از روایات، قرآن مجید از آن سخن گفته، مى فرماید: «(قُلْ مَا یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّى لَوْلاَ دُعَاؤُکُمْ); بگو: پروردگارم براى شما ارزشى قائل نیست اگر دعاى شما نباشد در حدیثى در کتاب شریف کافى از امام صادق علیه السلام مى خوانیم: «إنّ الدُّعاءَ یَرُدُّ الْقَضاءُ وَقَدْ نَزَلَ مِنَ السَّماءِ وَقَدْ أُبْرِمَ إبْراماً; دعا حوادث سخت را باز مى گرداند حتى اگر دستور آن از آسمان صادر و محکم و مبرم شده باشد.از امام زین العابدین علیه السلام مى خوانیم: «الدُّعاءُ یَدْفَعُ الْبَلاءَ النّازِلَ وَما لَمْ یَنْزِلْ; دعا بلایى را که نازل شده است دفع مى کند و همچنین بلائى را که نازل نشده است.البته استجابت دعا شرایطى دارد که از جمله شرایط آن توبه و نهى از منکر و استفاده از غذاى حلال است 📘#حکمت_146 @nahjol_balagheh

🚨 اطلاعیه مهم وفوری 😍😍 خبرخوب!!! 📣 کانال اخبار ایران و جهان افتتاح شد.. 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2321220091Ce926279a32 اینجا از اخبار ریزو درشت ایران و غزه با خبر شوید☝️

🔴#شرح_نامه_31 نهج البلاغه 💢جلسه صد و بیستم 🌐توشه ات را با دیگران به اشتراک بگذار 🎤#استاد_محمدعلی_انصاری 🌹کانال نهج البلاغه 🌹 @nahjol_balagheh ══ ೋღ🦋ღೋ══

💢شوخی نگیرید❗️ #نهج_البلاغه ▫️فَاِنَّهُ وَ اللّه ِ الجِدُّ لا اللَّعِبُ، وَ الْحَقُّ لا الكَذِبُ، وَ ما هُوَ اِلاّ الموتُ اَسْمَعَ داعيهِ، وَ اَعْجَلَ حاديِـهِ، فَلا يَغُرَّنَّـكَ سَوادُ النّاسِ مِنْ نَفْسِكَ؛ 🌓به خدا سوگند كه جدّی است، نه شوخی! و حقیقت است، نه دروغ! مرگ را می گویم كه صدای خود را به گوش همگان می رسانَد و همه را به سرعت می میرانَد. پس انبوه مردمان [زنده]، تو را به خودت مغرور نسازد [كه بپنداری مرگی در كار نیست]! ✍از آن جا که مرگ براى همه انسانها يک واقعيت اجتناب ناپذير و قطعى است امام عليه السلام سخنش را در اين جا با انواع تأکيدها ـ که به گفته بعضى از شارحان نهج البلاغه به ده نوع مى رسد ـ مؤکد ساخته است، و به اين ترتيب مى فرمايد : صداى منادى مرگ از هر سو به گوش مى رسد، و بانگ «الرحيل» فضاى جهان را پر کرده، و فرشته مرگ پير و جوان و کودک را نمى شناسد و در کنار همه کمين کرده و در انتظار فرمان خداست. 📚#خطبه_132 @nahjol_balagheh

#زمانى_که_مظلومان_دامن_ظالمان_را_میگیرند ✍مرحوم علامه شوشترى در شرح نهج البلاغه خود داستان عبرت انگیزى نقل مى کند و مى گوید: «معروف است شخصى به نام «بکبوش»، وزیر «جلال الدوله آل بویه» بود و کارهاى او را به تدریج قبضه کرد. روزى «بکبوش» مردى از اشراف بصره را آزار بسیار داد و او را همچون مرده رها کرد. مدتى بعد با گروهى عظیم سواره عبور مى کرد. همان مرد مظلوم او را دید، گفت: خداوند داور میان من و تو باشد. من تو را با تیرهاى شبانه هدف قرار مى دهم. «بکبوش» دستور داد او را آنقدر زدند که همچون مرده به روى زمین افتاد و به او گفت: این تیرهاى روز است که به تو اصابت کرد. سه روز بیشتر نگذشت که «جلال الدوله» دستور داد «بکبوش» را بگیرند و او را در اتاقى روى حصیرى نشاندند و کسى را مأمور کرد که مرتبآ به او اهانت کند. فراشها براى نظافت وارد اتاق شدند وحصیر را از زیر پاى او کشیدند، نامه اى زیر آن یافتند و آن را به «ابن الهدهد» که رئیس فراشان بود، دادند. او گفت: چه کسى این نامه را در آنجا انداخته است؟ گفتند: نه احدى در آن حجره وارد و نه از آن خارج شده است. نامه را خواندند دیدند این دو شعر در آن است: سِهامُ اللَّیْلِ لا تُخْطِىءُ وَلکِنْ لَها أمَدٌ وَلِلاَْمَدِ انْقِضاءٌ أَتَهْزَأُ بِالدُّعاءِ وَتَزْدَریهِ تَأَمَّلْ فیکَ ما صَنَعَ الدُّعاءُ تیرهاى شبانه هرگز خطا نمى کند ولى ـ زمانى دارد و آن زمان به هر حال مى گذرد. آیا دعاى شبانه را مسخره مى کنى و بر آن عیب مى نهى؟ ـ حال ببین دعا با تو چه خواهد کرد. این خبر به گوش «جلال الدوله» به طور مشروح رسید. دستور داد فراشان آنقدر بر دهانش کوبیدند که دندانهایش فرو ریخت و سپس انواع شکنجه ها را به او دادند تا هلاک شد. یکى از بزرگان و اولیاء الله «سعید بن جبیر»، یاور امام سجّاد (ع) و مومن خالص متوکّل بر خدا و کسى است که به مرگ لبخند زده است. مأموران حجّاج بن یوسف ثقفى، سعید بن جبیر را به نزد این سنگدل و جنایتکار بى رقیب تاریخ مى آورند. حجّاج چون نمى تواند در سخن بر او چیره شود، دستور مى دهد رو به قبله سرش را از بدن جدا کنند. حاضران مى بینند که سعید در نهایت خونسردى رو به قبله این آیه شریفه را تلاوت مى کند: «(إِنِّى وَجَّهْتُ وَجْهِىَ لِلَّذِى فَطَرَ السَّماوَاتِ وَالاَْرْضَ حَنِیفآ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ)؛ من روى خود را به سوى کسى کردم که آسمانها و زمین را آفرید. من در ایمان خود خالصم و از مشرکان نیستم» حجّاج به قصد توهین به سعید فرمان داده بود او را همچون حیوانى رو به قبله گردن زنند. وقتى مى بیند قرائت آن آیه براى سعید عزّت و سعادتى ایجاد کرده است، بار دیگر دستور مى دهد که پشت به قبله او را بکشند. این بار آواى ملکوتى این آیه شریفه از حلقوم سعید بلند مى شود که: «(وَللهِِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللهِ إِنَّ اللهَ وَاسِعٌ عَلِیمٌ)؛ مشرق و مغرب از آن خداست! به هر سو رو کنید ـ حتّى پشت به قبله ـ خدا آنجاست! خداوند بى نیاز و داناست». حجّاج خشمگینانه و شکست خورده دستور مى دهد سرش را بر روى زمین از تنش جدا کنند و سعید که مرگ را به بازى گرفته بود، با آرامش خاطرى بى نظیر این کلام خدا را زمزمه مى کند که: «(مِنْهَا خَلَقْنَاکُمْ وَفِیهَا نُعِیدُکُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُکُمْ تَارَةً أُخْرَى)؛ ما شما را از زمین آفریدیم و به آن بازمى گردانیم و بار دیگر (در قیامت) شما را از آن بیرون مى آوریم. حجّاج بى اختیار فریاد مى زند: «گردنش را بزنید و ما را از شرّ او راحت کنید». سعید در آخرین لحظه عمرش با خدایش سخن گفت و از او خواست: «اللّهُمَ لاَ تُسَلِّطُهُ عَلى أحَدٍ بَعْدى؛ پروردگارا! پس از من، حجّاج را بر هیچکس مسلّط مفرما». و لحظه اى بعد به دیدار پروردگارش نایل آمد. نفرین سعید مستجاب شد و گریبان حجّاج را گرفت تا جایى که بدنش سرد مى شد و همواره مى لرزید، آنقدر احساس سرما مى کرد که دستهایش را داخل آتش قرار مى داد؛ ولى باز هم مى لرزید! یکى از بزرگان به دیدنش آمد، حجّاج گفت: «برایم دعایى بکن». آن شخص گفت: «مگر نگفتم اینقدر جنایت مکن! این نتیجه جنایات توست حجّاج گفت: «نمى گویم دعا کن تندرست و سالم شوم، بلکه دعا کن بمیرم تا از این وضع نجات یابم http://eitaa.com/joinchat/2546860032C55441fa7d6