سهم #روز_صد_وهشتاد_وششم مطالعه نهج البلاغه خطبه ۱۷ تا ۱۶ ┄═❁✦❀•••🌿🌺🌿•••❀✦❁═┄ 📜 #خطبه17 (در این خطبه مدعیان قضاوت را می شناساند که عهده دار قضاوت هستند و شایسته آن نیستند) 1⃣ شناخت بدترين انسانها ♦️دشمن ترين آفريده ها نزد خدا دو نَفرند: مردی که خدا او را به حال خود گذاشته، و از راه راست دور افتاده است؛ دل او شيفته بدعت است و مردم را گمراه کرده، به فتنه انگيزی می کشاند و راه رستگاری گذشتگان را گُم کرده و طرفداران خود و آيندگان را گمراه ساخته است. بار گناه ديگران را بر دوش کشيده و گرفتار زشتی های خود نيز می باشد. و مردی که مجهولاتی به هم بافته، و در ميان انسان های نادانِ امّت، جايگاهی پيدا کرده است؛ در تاريکی های فتنه فرو رفته، و از مشاهده صلح و صفا کور است. آدم نماها او را عالم ناميدند که نيست، چيزی را بسيار جمع آوری می کند که اندک آن بهتر از بسيار است، تا آن که از آب گنديده سيراب شود، و دانش و اطّلاعات بيهوده فراهم آورد. 2⃣ روانشناسی مدعيان دروغين قضاوت ♦️ در ميان مردم، با نام قاضی به داوری می نشيند، و حلّ مشکلات ديگری را به عهده می گيرد؛ پس اگر مشکلی پيش آيد، با حرف های پوچ و توخالی و رأی و نظر دروغين، آماده رفع آن می شود. سپس اظهارات پوچ خود را باور می کند. عنکبوتی را می ماند که در شبهات و بافته های تار خود چسبيده، نمی داند که درست حکم کرده يا بر خطاست؟ اگر بر صواب باشد می ترسد که خطا کرده، و اگر بر خطاست، اميد دارد که رأی او دُرست باشد!. نادانی است، که راه جهالت می پويد؛ کوری است که در تاريکی، گمشده خود را می جويد؛ از روی علم و يقين سخن نمی گويد؛ روايات را بدون آگاهی نقل می کند؛ چون تندبادی که گياهان خشک را بر باد دهد، روايات را زير و رو می کند، که بی حاصل است. به خدا سوگند! نه راه صُدور حکم مشکلات را می داند، و نه برای منصب قضاوت أهليّت دارد! آنچه را که نپذيرد علم به حساب نمی آورد، و جز راه و رسم خويش، مذهبی را حق نمی داند؛ اگر حکمی را نداند آن را می پوشاند تا نادانی او آشکار نشود؛ خون بی گناهان از حکم ظالمانه او در جوشش و فرياد ميراث بر باد رفتگان بلند است. به خدا شکايت می کنم از مردمی که در جهالت زندگی می کنند و با گمراهی می ميرند، در ميان آنها، کالايی خوارتر از قرآن نيست اگر آن را آن گونه که بايد بخوانند؛ و متاعی سودآورتر و گران بهاتر از قرآن نيست اگر آن را تحريف کنند؛ و در نزد آنان، چيزی زشت تر از معروف، و نيکوتر از مُنکر نمی باشد. ┄═❁✦❀•••🌿🌺🌿•••❀✦❁═┄ #نهج_البلاغه #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی

سهم #روز_صد_وهشتاد_وششم مطالعه نهج البلاغه خطبه ۱۷ تا ۱۶ ┄═❁✦❀•••🌿🌺🌿•••❀✦❁═┄ 📜 #خطبه16 ( پس از بیعت مردم مدینه با امام علیه السلام این اولین سخنرانی آن حضرت در سال ۳۵ هجری است). 1⃣ اعلام سياستهای حكومتی ♦️آن چه می گويم به عهده می گيرم، و خود به آن پای بَندم. کسی که عبرت ها برای او آشکار شود، و از عذاب آن پند گيرد، تقوا و خويشتن داری او را از سقوط در شبهات نگه می دارد. آگاه باشيد، تيره روزی ها و آزمايش ها، همانند زمان بعثت پيامبر(صلی الله علیه و آله)بار ديگر به شما روی آورد. سوگند به خدايی که پيامبر(صلی الله علیه و آله)را به حق مبعوث کرد، سخت آزمايش می شويد، چون دانه ای که در غربال ريزند، يا غذايی که در ديگ گذارند به هم خواهيد ريخت، زير و رُو خواهيد شد، تا آن که پايين به بالا، و بالا به پايين رود؛ آنان که سابقه ای در اسلام داشتند، و تاکنون منزوی بودند، بر سر کار می آيند، و آنها که به ناحق، پيشی گرفتند، عقب زده خواهند شد. 2⃣ فضائل اخلاقی امام (علیه السلام) ♦️"به خدا سوگند! کلمه ای از حق را نپوشاندم؛ هيچ گاه دروغی نگفته ام؛ از روز نخست، به اين مقام خلافت و چنين روزی خبر داده شدم. آگاه باشيد! همانا گناهان چون مرکب های بدرفتارند که سواران خود (گناه کاران) را عنان رها شده در آتش دوزخ می اندازند. آگاه باشيد! همانا تقوا، چونان مرکب های فرمانبرداری است که سواران خود را، عنان بر دست، وارد بهشت جاويدان می کنند. حقّ و باطل هميشه در پيکارند، و برای هر کدام طرفدارانی است. اگر باطل پيروز شود، جای شگفتی نيست، از دير باز چنين بوده، و اگر طرفداران حق اندکند، چه بسا روزی فراوان گردند و پيروز شوند، امّا کمتر اتّفاق می افتد که چيز رفته باز گردد. می گويم: «کلمات امام(علیه السلام) پيرامون حقّ و باطل، از سخنان نيکويی است که کلام کسی از سخن سرايان به آن نخواهد رسيد، و بيش از آن چه که ما در شگفت شويم، شگفتی، برابر آن فرومانده است، در اين کلمات امام(علیه السلام) ريزه کاری هايی از فصاحت است که نه زبان قدرت شرح آن را دارد، و نه انسانی می تواند از دَرّه های عميق آن بگذرد، اين اعتراف مرا کسانی که در فصاحت پيشگام و با سابقه اند، درک می کنند.»" 3⃣سرگردانی مردم، و ضرورت تقوا ♦️ آن کس که بهشت و دوزخ را پيش روی خود دارد، در تلاش است. برخی از مردم به سُرعت به سوی حق پيش می روند، که اهل نجاتند؛ و بعضی به کندی می روند و اميدوارند؛ و ديگری کوتاهی می کند و در آتش جهنّم گرفتار است. چپ و راست گمراهی، و راه ميانه، جادّه مستقيم الهی است که قرآن و آثار نبوّت، آن را سفارش می کند، و گذرگاه سنّت پيامبر(صلی الله علیه و آله)است و سرانجام، بازگشت همه بِدان سُو می باشد. ادّعاکننده باطل نابود شد، و دروغگو زيان کرد، هر کس با حق در افتاد هلاک گرديد. نادانیِ انسان همين بس که قَدر خويش نشناسد. آن چه بر اساس تقوا پايه گذاری شود، نابود نگردد.کشت زاری که با تقوا آبياری شود، تشنگی ندارد. مردم! به خانه های خود روی آوريد، مسايل ميان خود را اصلاح کنيد، توبه و بازگشت پس از زشتی ها ميسّر است. جز پروردگار خود، ديگری را ستايش نکنيد و جز خويشتنِ خويش، ديگری را سرزنش ننماييد. ┄═❁✦❀•••🌿🌺🌿•••❀✦❁═┄ #نهج_البلاغه #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی