نهج البلاغه خطبه 202 - شكایت از ستمكارى امّت هنگام خاکسپاری فاطمه‌(س) قَلَّ يَا رَسُولَ اَللَّهِ عَنْ صَفِيَّتِكَ صَبْرِي وَ رَقَّ عَنْهَا تَجَلُّدِي إِلاَّ أَنَّ فِي اَلتَّأَسِّي لِي بِعَظِيمِ فُرْقَتِكَ وَ فَادِحِ مُصِيبَتِكَ مَوْضِعَ تَعَزٍّ اى پيامبر خدا، صبر و بردبارى من با از دست دادن فاطمه عليها السّلام كم شده، و توان خويشتندارى ندارم امّا براى من كه سختى جدايى تو را ديده، و سنگينى مصيبت تو را كشيدم، شكيبايى ممكن است فَلَقَدْ وَسَّدْتُكَ فِي مَلْحُودَةِ قَبْرِكَ وَ فَاضَتْ بَيْنَ نَحْرِي وَ صَدْرِي نَفْسُكَ فَ إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ اين من بودم كه با دست خود تو را در ميان قبر نهادم، و هنگام رحلت، جان گرامى تو ميان سينه و گردنم پرواز كرد «پس همه ما از خداييم و به خدا باز مى‌گرديم فَلَقَدِ اُسْتُرْجِعَتِ اَلْوَدِيعَةُ وَ أُخِذَتِ اَلرَّهِينَةُ أَمَّا حُزْنِي فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَيْلِي فَمُسَهَّدٌ إِلَى أَنْ يَخْتَارَ اَللَّهُ لِي دَارَكَ اَلَّتِي أَنْتَ بِهَا مُقِيمٌ پس امانتى كه به من سپرده بودى برگردانده شد، و به صاحبش رسيد، از اين پس اندوه من جاودانه، و شبهايم، شب زنده دارى است، تا آن روز كه خدا خانه زندگى تو را براى من برگزيند وَ سَتُنَبِّئُكَ اِبْنَتُكَ بِتَضَافُرِ أُمَّتِكَ عَلَى هَضْمِهَا فَأَحْفِهَا اَلسُّؤَالَ وَ اِسْتَخْبِرْهَا اَلْحَالَ هَذَا وَ لَمْ يَطُلِ اَلْعَهْدُ وَ لَمْ يَخْلُ مِنْكَ اَلذِّكْرُ به زودى دخترت تو را آگاه خواهد ساخت كه امّت تو چگونه در ستمكارى بر او اجتماع كردند، از فاطمه عليها السّلام بپرس، و احوال اندوهناك ما را از او خبر گير، كه هنوز روزگارى سپرى نشده، و ياد تو فراموش نگشته است وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمَا سَلاَمَ مُوَدِّعٍ لاَ قَالٍ وَ لاَ سَئِمٍ فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلاَ عَنْ مَلاَلَةٍ وَ إِنْ أُقِمْ فَلاَ عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اَللَّهُ اَلصَّابِرِينَ سلام من به هر دوى شما، سلام وداع كننده‌اى كه از روى خشنودى يا خسته دلى سلام نمى‌كند. اگر از خدمت تو باز مى‌گردم از روى خستگى نيست، و اگر در كنار قبرت مى‌نشينم از بدگمانى بدانچه خدا صابران را وعده داده نمى‌باشد https://eitaa.com/nahjolbelagheh_unikashan

نهج البلاغه حکمت 116 - آزمايش الهی وَ قَالَ عليه‌السلام كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ و درود خدا بر او، فرمود: چه بسا كسى كه با نعمت‌هايى كه به او رسيده، به دام افتد وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ و با پرده‌پوشى بر گناه، فريب خورد وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ اَلْقَوْلِ فِيهِ و با ستايش شدن، آزمايش گردد وَ مَا اِبْتَلَى اَللَّهُ أَحَداً بِمِثْلِ اَلْإِمْلاَءِ لَهُ و خدا هيچ كس را همانند مهلت دادن، نيازمود https://eitaa.com/nahjolbelagheh_unikashan

نهج البلاغه نامه 31 - نامه به فرزندش امام حسن عليه السلام بعد از جنگ صفین . . . فَأَصْلِحْ مَثْوَاكَ وَ لاَ تَبِعْ آخِرَتَكَ بِدُنْيَاكَ وَ دَعِ اَلْقَوْلَ فِيمَا لاَ تَعْرِفُ وَ اَلْخِطَابَ فِيمَا لَمْ تُكَلَّفْ وَ أَمْسِكْ عَنْ طَرِيقٍ إِذَا خِفْتَ ضَلاَلَتَهُ فَإِنَّ اَلْكَفَّ عِنْدَ حَيْرَةِ اَلضَّلاَلِ خَيْرٌ مِنْ رُكُوبِ اَلْأَهْوَالِ پس جايگاه آينده را آباد كن، آخرت را به دنيا مفروش، و آنچه نمى‌دانى مگو، و آنچه بر تو لازم نيست بر زبان نياور، و در جادّه‌اى كه از گمراهى آن مى‌ترسى قدم مگذار، زيرا خوددارى به هنگام سرگردانى و گمراهى، بهتر از سقوط‍‌ در تباهى‌هاست وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ تَكُنْ مِنْ أَهْلِهِ وَ أَنْكِرِ اَلْمُنْكَرَ بِيَدِكَ وَ لِسَانِكَ وَ بَايِنْ مَنْ فَعَلَهُ بِجُهْدِكَ وَ جَاهِدْ فِي اَللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ وَ لاَ تَأْخُذْكَ فِي اَللَّهِ لَوْمَةُ لاَئِمٍ وَ خُضِ اَلْغَمَرَاتِ لِلْحَقِّ حَيْثُ كَانَ به نيكى‌ها امر كن و خود نيكوكار باش، و با دست و زبان بديها را انكار كن، و بكوش تا از بدكاران دور باشى، و در راه خدا آنگونه كه شايسته است تلاش كن، و هرگز سرزنش ملامتگران تو را از تلاش در راه خدا باز ندارد. براى حق در مشكلات و سختى‌ها شنا كن https://eitaa.com/nahjolbelagheh_unikashan

نهج البلاغه خطبه 88 - عوامل هلاكت انسانها پس از ستايش پروردگار، خدا هرگز جبّاران دنيا را در هم نشكسته مگر پس از آن كه مهلت‌هاى لازم و نعمت‌هاى فراوان بخشيد و هرگز استخوان شكستۀ ملّتى را باز سازى نفرمود مگر پس از آزمايش‌ها و تحمّل مشكلات مردم! در سختى‌هايى كه با آن روبرو هستيد و مشكلاتى كه پشت سر گذارديد، درس‌هاى عبرت فراوان وجود دارد نه هر كه صاحب قلبى است خردمند است و نه هر دارندۀ گوشى شنواست و نه هر دارندۀ چشمى بيناست در شگفتم چرا در شگفت نباشم‌؟! از خطاى گروه‌هاى پراكنده با دلايل مختلف كه هر يك در مذهب خود دارند نه گام بر جاى گام پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مى‌نهند و نه از رفتار جانشين او پيروى مى‌كنند نه به غيب ايمان مى‌آورند و نه خود را از عيب بر كنار مى‌دارند به شبهات عمل مى‌كنند و در گرداب شهوات غوطه‌ورند نيكى در نظرشان همان است كه مى‌پندارند و زشتى‌ها همان است كه آنها منكرند در حل مشكلات به خود پناه مى‌برند و در مبهمات تنها به رأى خود تكيه مى‌كنند گويا هر كدام، امام و راهبر خويش مى‌باشند كه به دستگيره‌هاى مطمئن وَ أَسْبَابٍ مُحْكَمَاتٍ و اسباب محكمى كه خود باور دارند چنگ مى‌زنند https://eitaa.com/nahjolbelagheh_unikashan