¹تقرّب: قرب و نزدیک خدا بودن.. اما خدا مکانی نداره و قرب ما به اون به لحاظ وجودی و معنویه.. من هرچی بیشتر دارای صفات خدا باشم و اون صفات هرچی درجه‌ی بیشتری تو وجودم داشته باشه، به خدا نزدیک ترم.. و سجده به لحاظ تواضع و خاکی بودنی که درونش داره اوج تقرّب به خالقه.. و دردانه‌ی ارباب ما، آقای سجده کننده هاست..:)) (براساس بخش قرب به خدا کتاب آزادی معنوی استاد شهید مطهری ره) -یک صلوات از طرف ایشون تقدیم کنیم به آقای امروز..

ما قبرستان نشینان..:)

-

چرا  انقدر  دلتنگم.. چرا  انقدر  دلگیرم..     چرا  من  زنده‌ام  بی  تو،  چرا  آخر نمیمیرم:)

وما خو به فراق کرده ایم..

آقا.. همه عالم شمارو میخوان.. نگاه کنید به اضطرار دل های عالم..:)

ای که از کوچه‌ی پائیزی ما باخبری.. ما کجا گُل بفروشیم که از ما بخری؟:)

یوسف حزن به پیراهن تو دوخته اند؟.. ناز را سینه به سینه به تو آموخته اند:)

همه را باخبر از آمدنت کن، برگرد.. جامه‌ی آمدنت را، به تنت کن، برگرد..

سایتون مستدام :)