🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 #مثل_گل خوشا به حال آن گلی که سر راه آب قرار گیرد؛ سبز می‌شود، بالنده می‌شود، بالا می‌آید، رنگ و رو پیدا می‌کند، عطر و بو پیدا می‌کند، تماشایی می‌شود؛ کنارش می‌نشینی، شاد می‌شوی، شاداب می‌شوی. و بدا به احوال آن گل و گیاهی که از آب دور بیفتد؛ پژمرده می‌شود، خشکیده می‌شود، زباله می‌شود، و دیگر به درد سوختن می‌خورد و بس. آدمی همان گل است، همان گیاه است و خدا همان آب، آب حیات. خوشا به حال کسی که بر سر راه خدا قرار گیرد؛ چه تماشایی می‌شود! چه طراوتی پیدا می‌کند! و چه رایحه‌ای! و بدا به احوال کسی که از خدا دور افتد؛ مثل گلی می‌ماند که از آب دور باشد یا از آفتاب محروم شده باشد. «با تو حیات و زندگی، بی تو فنا و مُردَنا زآن‌که تو آفتابی و بی تو بود فُسُردنا» و البته آنچه آدمی را بر سر راه خدا قرار می‌دهد، بندگی و طاعت حق است آن هم بی هیچ چون و چرا «مزن ز چون و چرا دم که بنده مُقبِل قبول کرد به جان هر سخن که جانان گفت» پس اگر بنده‌ای تسلیم باش! اگر بنده‌ای چون و چرا نکن! هرگز نگو تا ندانم تا نفهمم مثلاً نماز چه خاصیتی دارد نمی‌خوانم! جان من! وادی زندگی با عرصه معنوی متفاوت است و تفاوت از زمین تا آسمان است. در زندگی اول علم است و بعد عمل، نخست باید بدانی و آن‌گاه باید به کار ببندی. فیزیک را می‌خوانی و می‌دانی و آن‌گاه به کره ماه می‌روی وگرنه امکان‌پذیر نیست. شیمی را می‌خوانی و می‌دانی و آن‌گاه دارو می‌سازی و جز این راهی نداری. اما در عرصه معنا و معنویت ماجرا معکوس است. یعنی اول باید عمل کنی؛ آن‌گاه خواهی یافت. یعنی نماز را باید بخوانی طبق آداب هم باید بخوانی و آن‌گاه به معرفت و آگاهی و علم دست می‌یابی. این صریح سخن خداوند است: بندگی کن، یعنی عمل کن تا باور و یقین و معرفت و آگاهی به سوی تو بیاید. و البته بندگی تقوا را به بار می‌نشاند. و تقوا یعنی نگهداری. و متقی کسی است که خود را نگه می‌دارد و خود نگهدار است از آنچه او را از خدا دور می‌سازد. و این خود نگهداری و تقوا چه برکاتی که دارد. اول برکت آن آسانی در زندگی است. هر کسی تقوا پیشه کند خداوند برای او آسانی قرار می‌دهد. و این نه به معنی این است که سختی‌ها به کنار می‌رود، نه! یعنی در کنار سختی‌ها احساس سختی نخواهی داشت و به آسانی آن را پشت سر می‌گذاری. درست مثل اسب سواری که بر روی موانع به آرامی و آسانی و سلامت عبور می‌کند و البته چه لذتی که می‌برد. هنر تقوا این است که از آدمی سوارکاری ماهر و توانا می‌سازد، که تنها عشق او رسیدن به موانع و عبور از روی آن‌ها خواهد بود. دیگر از آثار و برکات تقوا این است که یا در مخمصه قرار نمی‌گیری و یا راه گریزی پیدا خواهد شد. هر کسی تقوا پیشه کند خداوند برای او راه گریز و خروج از اضطرار‌ها و مخمصه‌ها قرار می‌دهد. پس اگر دیدی سختی‌ها بر تو سخت می‌گیرند و یا در مخمصه‌ای گرفتار آمده‌ای و از هیچ سو و هیچ طرف راهی و روزنه‌ای در پیش نیست بدان که در جایی تقوا را پیشه خود نساخته‌ای 📚📚 منبع مثل شاخه های گیلاس محمد رضا رنجبر 🆔 https://eitaa.com/namaz_alefbayezendegi

💧🌺🌊🌺💧🌺🌊🌺💧🌺 #مثل_گل خوشا به حال آن گلی که سر راه آب قرار گیرد؛ سبز می‌شود، بالنده می‌شود، بالا می‌آید، رنگ و رو پیدا می‌کند، عطر و بو پیدا می‌کند، تماشایی می‌شود؛ کنارش می‌نشینی، شاد می‌شوی، شاداب می‌شوی. و بدا به احوال آن گل و گیاهی که از آب دور بیفتد؛ پژمرده می‌شود، خشکیده می‌شود، زباله می‌شود، و دیگر به درد سوختن می‌خورد و بس. آدمی همان گل است، همان گیاه است و خدا همان آب، آب حیات. خوشا به حال کسی که بر سر راه خدا قرار گیرد؛ چه تماشایی می‌شود! چه طراوتی پیدا می‌کند! و چه رایحه‌ای! و بدا به احوال کسی که از خدا دور افتد؛ مثل گلی می‌ماند که از آب دور باشد یا از آفتاب محروم شده باشد. «با تو حیات و زندگی، بی تو فنا و مُردَنا زآن‌که تو آفتابی و بی تو بود فُسُردنا» و البته آنچه آدمی را بر سر راه خدا قرار می‌دهد، بندگی و طاعت حق است آن هم بی هیچ چون و چرا «مزن ز چون و چرا دم که بنده مُقبِل قبول کرد به جان هر سخن که جانان گفت» پس اگر بنده‌ای تسلیم باش! اگر بنده‌ای چون و چرا نکن! هرگز نگو تا ندانم تا نفهمم مثلاً نماز چه خاصیتی دارد نمی‌خوانم! جان من! وادی زندگی با عرصه معنوی متفاوت است و تفاوت از زمین تا آسمان است. در زندگی اول علم است و بعد عمل، نخست باید بدانی و آن‌گاه باید به کار ببندی. فیزیک را می‌خوانی و می‌دانی و آن‌گاه به کره ماه می‌روی وگرنه امکان‌پذیر نیست. شیمی را می‌خوانی و می‌دانی و آن‌گاه دارو می‌سازی و جز این راهی نداری. اما در عرصه معنا و معنویت ماجرا معکوس است. یعنی اول باید عمل کنی؛ آن‌گاه خواهی یافت. یعنی نماز را باید بخوانی طبق آداب هم باید بخوانی و آن‌گاه به معرفت و آگاهی و علم دست می‌یابی. این صریح سخن خداوند است: بندگی کن، یعنی عمل کن تا باور و یقین و معرفت و آگاهی به سوی تو بیاید. و البته بندگی تقوا را به بار می‌نشاند. و تقوا یعنی نگهداری. و متقی کسی است که خود را نگه می‌دارد و خود نگهدار است از آنچه او را از خدا دور می‌سازد. و این خود نگهداری و تقوا چه برکاتی که دارد. اول برکت آن آسانی در زندگی است. هر کسی تقوا پیشه کند خداوند برای او آسانی قرار می‌دهد. و این نه به معنی این است که سختی‌ها به کنار می‌رود، نه! یعنی در کنار سختی‌ها احساس سختی نخواهی داشت و به آسانی آن را پشت سر می‌گذاری. درست مثل اسب سواری که بر روی موانع به آرامی و آسانی و سلامت عبور می‌کند و البته چه لذتی که می‌برد. هنر تقوا این است که از آدمی سوارکاری ماهر و توانا می‌سازد، که تنها عشق او رسیدن به موانع و عبور از روی آن‌ها خواهد بود. دیگر از آثار و برکات تقوا این است که یا در مخمصه قرار نمی‌گیری و یا راه گریزی پیدا خواهد شد. هر کسی تقوا پیشه کند خداوند برای او راه گریز و خروج از اضطرار‌ها و مخمصه‌ها قرار می‌دهد. پس اگر دیدی سختی‌ها بر تو سخت می‌گیرند و یا در مخمصه‌ای گرفتار آمده‌ای و از هیچ سو و هیچ طرف راهی و روزنه‌ای در پیش نیست بدان که در جایی تقوا را پیشه خود نساخته‌ای 📚📚 منبع مثل شاخه های گیلاس محمد رضا رنجبر 🆔 https://eitaa.com/namaz_alefbayezendegi 💧🌺🌊🌺💧🌺🌊🌺💧🌺🌊