🔶چرا امتحان‌های خدا با ابهام توأمند؟ 🔻 #نیاز_ما_به_حکمت برای تشخیص 📌امتحان‌های الهی با ابهام توأم هستند. اساساً خداوند در جایی امتحان می‌گیرد که یک جهلی وجود داشته باشد(یبْتَلِی خَلْقَهُ بِبَعْضِ مَا یجْهَلُونَ أَصْلَهُ، نهج‌البلاغه/خطبۀ ۱۹۲) وقتی همه‌چیز واضح و روشن باشد که دیگر امتحان معنا ندارد! 🔸خدا برای امتحان‌گرفتن، طبیعتاً باید فرصتِ اشتباه‌کردن به انسان بدهد، انسان هم اگر بخواهد یک اشتباهی مرتکب شود طبیعتاً دنبال بهانه می‌گردد و خداوند هم با این ابهام‌ها، فرصت بهانه‌آوردن را به او می‌دهد. 📌در آن لحظات سخت و حساس که می‌خواهی تشخیص مصداق بدهی، تو هستی و تقوای خودت! تو هستی و هوای نفس خودت! تو هستی و بیماری‌های دلت یا آن نوری که در قلبت هست! کسی که مرضی در قلبش باشد، محال است در امتحان اصلیِ خود، بتواند از تشخیص مصداق، سالم عبور کند. 🔸برای امتحان‌های الهی، قدرت تشخیص و فهم و شعورِ انسان لازم است. وقتی ابهام باشد، کسی که بیماردل است می‌تواند بهانه بیاورد و از فرمان خدا سرپیچی کند، چون قضایا همیشه روشن نیست و گاهی اصلاً روشن نیست! این را باید بدانیم و بپذیریم. @Namazeshab2