منطقه باستانی نرجه که با نام نرگه خوانده می شود،تاریخی بس کهن و قدیمی دارد. بااولین اندیشه های زندگی اجتماعی بشر،نرگه به دلیل قرارگرفتن بین دورودخانه بزرگ ابهررود وخررود ودشت وسیع وهموار باگونه های مختلف گیاهی برای چرای دام ها وحیات وحش وشکار،محل خوبی برای استقرار آنها بوده ودر زمان استیلای مادها جزء سرزمین های اصلی آن حکومت محسوب می گشته وازنظر موقعیت جغرافیایی به عنوان مادسفلی به شمار می رفته است. درزمان مادها آشوریان باحملات مکررخود خسارات بی شماری به این منطقه واردنموده اند وهمچنین درهجوم وحشیانه مغول به این منطقه ،متحمل خرابی هاوویرانی های متعدد شده اند وهمواره در طول تاریخ دست خوش تحولات عدیده ای بوده است. نرجه به دلیل قرارگرفتن درمسیر راه ابریشم وموقعیت خاص جغرافیایی واستراتژی به عنوان چهارراه مواصلاتی بین ری،آذربایجان،همدان وشمال کشور به شمار می رفته است.نرگه این سرزمین سالخورده تاریخ،آثاربیشماری رااز زمان گذشته درخودجای داده است که وجودتپه ها وآثارباستانی متعدد نویداین مطلب است.درپی کاوش های باستانی درتپه بزرگ نرجه (ارغوان تپه) قدیمی ترین آثاربدست آمده متعلق به هزاره پنجم قبل ازمیلاد درلایه های زیرین این تپه بدست آمده است. نرجه دردوران ساسانیان درنهایت آبادی دارای موقعیت ممتازبوده کمااینکه شکل گیری اولیه شهرقزوین را منتسب به این مکان می دانستند.چنانچه حمدالله مستوفی درکتاب “تاریخ برگزیده” و “نزهه القلوب”و محمدحسن خان اعتمادالسلطنه درکتاب “مرآت البلدان”به نقل از “التبیان”می نویسدقزوین را شاپوربن اردشیربابکان بنانهاد و شادشاپورنام گذاشت وهمانا شهری است دربین دو رودخانه ی ابهررود که مردمان آن هم اکنون دردیه ای بنام نرگه یاهرچه که آنجااتلال بارو پدیداراست،مسکونند ومشهوراست. وجود دوبنای تاریخی امامزادگان ابراهیم واسحق(ع) ازنوادگان امام موسی کاظم(ع)و امامزاده افخم(ع)ازنوادگان امام زین العابدین(ع)به ارزش معنوی آن افزوده است. نرگه درلغت معانی مختلفی را ازجمله حلقه،صف،شکارگاه،پناهگاه،جرگه زدن،صف کشیدن برای شکار وغیره به خود گرفته است هم اکنون نرجه هفت هزار نفرجمعیت ساکن دارد که تماماً شیعه دوازده امامی بوده وبه زبان ترکی صحبت می کنندو بیش ازنود درصدمردم کشاورز وباغدار می باشند.میزان باغات انگورنرجه بیش از دوهزاروپانصدهکتار بوده و مزارع حاصل خیز آن بالغ برپنج هزارهکتار می باشد. ازجمله محصولات عمده آن(37نوع)انگور،کشمش،بادام،گردو،انواع صیفی جات(گوجه فرنگی،خیاروغیره) آفتابگردان و انواع محصولات باغی وزراعی دیگر می باشد.شهرنرجه درطول دوران هشت سال دفاع مقدس هفتاد (شهید)وپانصد آزاده را درجهت تحکیم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران تقدیم انقلاب نموده و وظیفه خودرا در رسالت وتحقق حکومت مردمی به خوبی ایفانموده است. #تاریخ_نرجه ➡️ @narjehonline🌻 ┄┅═══✼🛡️✼═══┅┄

🔵 «تحقیقات باستانشناسی در " نرجه "» دکتر سعید گنجوی که مسئولیت تیم باستانشناسی از تپه نرگه را به عهده داشته است در مورد قدمت تاریخی نرجه می گوید: تپه نرگه بزرگترین تپه باستانی منطقه تاکستان قزوین با طول 220 و عرض 180 متر و ارتفاع 61/22 متر از سطح زمین های اطراف است و این تپه  در داخل دشت هموار تاکستان قرار گرفته و اطراف آنرا باغات انگور و زمین های کشاورزی فرا گرفته است.   از سوی دیگر در حدود 24 رود فصلی و دائمی در این دشت جریان دارد که مهمترین آنها خررود و ابهررود است. علاوه بر آن پوشش مرتعی، سطح قابل توجهی از اراضی منطقه را به خود اختصاص داده است. در نرجه پوشش جنگلی به صورت طبیعی بسیار کم است ولی اراضی محدودی با کشت مصنوعی متشکل از  درختانی از قبیل زردآلو و بادام و سیب و تاکستانهای انگور به چشم می خورد که  فضای منطقه را سرسبزکرده است. در این منطقه معادن مختلفی وجود دارد که عمده ترین آنها عبارت است از آهک، نقره، سرب فلوسپات سیلیس، خاک صنعتی و کائولین.   این محوطه در مسیر راه های مهم ارتباطی قرار گرفته است . جاده خراسان بزرگ در نزدیکی این محل به دو شاخه جنوبی و غربی تقسیم می شود و در مسیر غرب به راه های ارتباطی شمال غرب کشور می پیوندد . همچنین جاده مذکور در مسیر جنوبی با عبور از دره های باریک، تنها راه ارتباطی استان قزوین به استان همدان است. بقایای کاروانسراهایی که دراین مسیر بجا مانده است اهمیت این راه ارتباطی را در طول تاریخ نشان می دهد . در حال حاضر نیز آزادراه و جاده  قدیم قزوین – زنجان و  جاده قزوین – همدان به ترتیب از شمال و غرب این محوطه و جاده قدیم بوئین زهرا نیز از جنوب  نرجه می گذرد.   وی معتقد است در جریان تحقیقات باستانشناسی اخیر از تپه نرگه در سطح حفاری شده بافت معماری بسیار غنی مشتمل بر اتاق های متعدد و گذرگاه های مختلف و طاق های منبری و طاقچه های متعدد و سکو و راه آب، پله ، کوره، تندر و دیواره های خشتی دو یا سه ردیفه با ملاط گل، سیلو و سیلوهای دوقلو، خمره های بزرگ و کوزه های سفالی و اشیا ریزفلزی و سکه به دست آمده است.   از مطالعه سفال های به دست آمده چنین بر می آید که این تپه در دوران قبل از تاریخ مسکونی بوده است و سفال های دوره سلجوقی و ایلخانی و صفویه در سطح تپه بیشتر از بقیه سفال ها به چشم می خورد.   خانم انسیه موذن نیز در کتاب مقالات کنگره معماری و شهرسازی ایران نوشته است :شهر قزوین را شاپور اردشیر ساسانی در میان قرمسین و نرجه ساخت . این نکته نشان می دهد که قدمت تاریخی نرجه حتی بیشتر از شهر تاریخی قزوین است .    خانم آتوسا مومنی  به عنوان یکی از مدرسین رشته  باستان شناسی  که در تپه نرگه کاوش کرده  نیز معتقد است: سفال‌های عصر آهن دوره اول میلادی مهمترین یافته در  کاوش های  تپه تاریخی نرگه محسوب می‌شود. وی می گوید: در آخرین لایه‌نگاری در تپه نرگه  طی سال ۱۳۸۵به ظروفی از دوره‌ حکومت مادها برخوردیم که در این منطقه برای نخستین بار کشف شد.  به گفته وی این آثار درعمق هشت ونیم متری تپه نرگه بدست آمده و ارتفاع این تپه ۲۶متر است که  دانشجویان باستان شناسی لایه نگاری را بصورت پلکانی  در آن انجام داده اند و به‌آثاری از دوران صفوی تا هزاره اول میلادی رسیده اند.  مومنی هدف از کاوش تپه نرگه را برای اهداف آموزشی و پژوهشی دانشگاه‌آزاد اسلامی واحد ابهر اعلام می کند  و می گوید: این کاوش ها از سال ۷۷شروع شده وسالانه چهار ماه از سال کار کاوش و لایه نگاری دراین منطقه  انجام می‌شود. وی می گوید : ظرف و سفال‌های کشف شده  در کاوش های تپه نرگه به موزه‌ مطالعاتی میراث فرهنگی، صنایع دستی وگردشگری استان قزوین تحویل می‌شود . #تاریخ_نرجه ➡️ @narjehonline🌻 ┄┅═══✼🛡️✼═══┅┄