eitaa logo
ناصرات المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف
635 دنبال‌کننده
2.4هزار عکس
1.1هزار ویدیو
240 فایل
اللّهم اجْعَلنِی مِمَّنْ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدِینِکَ وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِی غَیْرِی.
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 ا❁﷽❁ا 🔳 علَيْكُمْ بِالتَّفَقُّهِ وَ لَا تَكُونُوا أَعْرَاباً ظهور آیه شریفه ۱۲۲ سوره توبه (لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّين)؛ و نیز روایت امام کاظم (علیه السلام) (فَإِنَّ الْفِقْهَ مِفْتَاحُ الْبَصِيرَةِ وَ تَمَامُ الْعِبَادَةِ وَ السَّبَبُ إِلَى الْمَنَازِلِ الرَّفِيعَةِ وَ الرُّتَبِ الْجَلِيلَةِ فِي الدِّينِ وَ الدُّنْيَا)؛ دلالت داشت بر اینکه فقه توقف بر احکام ظاهری عملی نیست، بلکه مراد شارع از امر به تفقه در دین، تفهّم در حقیقت دین، غور در معاریض و الحان کلام معصوم و وصول به معرفة الإمام است. برای درک أفضل و أحسن این معنا از روایت دیگری که ذیل آیه شریفه ۱۲۲ سوره توبه آمده استفاده می کنیم. این روایت که در مقام تشریح معنای فقه است، می تواند أدل الدلیل برای تایید مقصود ما باشد. ▪️امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: «تَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ، فَإِنَّهُ مَنْ لَمْ يَتَفَقَّهْ مِنْكُمْ فَهُوَ أَعْرَابِيٌّ‏»؛ در دین تفقه کنید، پس همانا کسی از شما که در دینش تفقه نکند، أعرابی است. 📓بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج۱، ص۲۱۵ 🔸 آغاز روایت شریفه با صیغه امر است که ظهور بر وجوب دارد، سپس امام (علیه السلام) علت وجوب را در جمله بعد تبیین می فرمایند. یعنی تفقه و تضلع در فهم دین بخاطر این است که اگر کسی تلاش در این فهم نکند، أعرابی است. پس از مفاد این روایت به دست می آید که عدم تفقه مساوق اعرابی بودن است. محتوای روایت مذکور، با أسناد دیگری در منابع آمده است: ▪️همان حضرت (علیه السلام) می فرمایند: «عَلَيْكُمْ بِالتَّفَقُّهِ فِي دِينِ اللَّهِ وَ لَا تَكُونُوا أَعْرَاباً، فَانَّهُ مَن لَم یَتَفَقَّه فی دینِ الله لَم یَنظُرِ اللهُ الیهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَم یُزَکِّ لَهُ عَمَلاً». 📓الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏۱، ص۳۱ 🔸 بار دیگر در این روایت حضرت در سیاق و هیئت امر، به تفقه در دین دستور می فرمایند. امر بر تفقه در قالب جمله مرکبی است که صدر آن پایه و بیانگر مراد اصلی حضرت می باشد و ذیل آن پیرو و بعبارتی می تواند مفسّر کلام ایشان باشد. اتصال جملات پایه و پیرو با حرف "واو" است. به طور کلی استعمال "واو" در زبان عربی جهت ايجاد نسبت ميان معاني مختلف و ارتباط بين المفاهيم است. به بیانی دیگر تفقه در تقابل با أعرابی قرار گرفته که مفسّر معنای فقه است. یعنی کسی که در فهم دین تلاش نمی کند، أعرابی است. ◀️ همانطور که ملاحظه شد، اسلوب و سیاق این روایات واحد است. تعریف فقه در این روایات در قالب «تعرف الاشیاء بأضدادها» بیان شده است. به عبارت دیگر "مَنْ لَمْ يَتَفَقَّهْ" مساوق "أَعْرَابِي" است؛ «تَفَقَّهُوا وَ إِلَّا أَنْتُمْ أَعْرَابٌ جُهَّالٌ». یعنی کسی که فهم عمیق در دین ندارد، أعرابی یا بسیار جاهل است. 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳
🔲فضل زيارة علي ابن موسي الرضا بطوس 📜عَنْ مولانا أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى الرضا عليه السلام قَالَ: مَنْ زَارَ قَبْرَ وَلَدِي عَلِيٍّ كَانَ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ كَسَبْعِينَ‏ حَجَّةً مَبْرُورَةً قَالَ قُلْتُ سَبْعِينَ حَجَّةً قَالَ نَعَمْ وَ سَبْعِينَ أَلْفَ حَجَّةٍ قَالَ قُلْتُ سَبْعِينَ أَلْفَ حَجَّةٍ قَالَ رُبَّ حَجَّةٍ لَا تُقْبَلُ مَنْ زَارَهُ وَ بَاتَ عِنْدَهُ لَيْلَةً كَانَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِي عَرْشِهِ قَالَ نَعَمْ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ كَانَ عَلَى عَرْشِ الرَّحْمَنِ أَرْبَعَةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ أَرْبَعَةٌ مِنَ الْآخِرِينَ فَأَمَّا الْأَرْبَعَةُ الَّذِينَ هُمْ مِنَ الْأَوَّلِينَ- فَنُوحٌ وَ إِبْرَاهِيمُ وَ مُوسَى وَ عِيسَى علیهم‌السلام وَ أَمَّا الْأَرْبَعَةُ مِنَ الْآخِرِينَ- فَمُحَمَّدٌ وَ عَلِيٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ ثُمَّ يُمَدُّ الْمِضْمَارُ فَيَقْعُدُ مَعَنَا مَنْ زَارَ قُبُورَ الْأَئِمَّةِ علیهم‌السلام إِلَّا أَنَّ أَعْلَاهُمْ دَرَجَةً وَ أَقْرَبَهُمْ حَبْوَةً زُوَّارُ قَبْرِ وَلَدِي عَلِيٍّ علیه‌السلام‏
✨باز هم وقت سحر گريه و آه آوردم ✨به درِ خانهٔ تو باز پناه آوردم ✨رو سياهم كه نشد توبهٔ من مقبولت ✨واى بر من كه فقط بار گناه آوردم ✨مهربانِ دل من...رد نكنم از در خويش ✨من پشيمان شده ام...روى سياه آوردم ✨اشک هاى منِ بيچاره سراب است ولى ✨دلخوش از اينكه به درگاه تو چاه آوردم ✨جان زهرا كمكم كن..آبرويم را بخر ✨به در خانهٔ تو باز پناه آوردم
✨أَمّٰا إِنْ كٰانَ مِنْ أَصْحٰابِ الْيَمِينِ* فَسَلاٰمٌ لَكَ مِنْ أَصْحٰابِ الْيَمِينِ (سوره واقعه،‌آیه۹۰ و ۹۱) ✨و ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَ الْأَرْضُ جَميعاً قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمينِهِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‏ عَمَّا يُشْرِكُونَ (سوره زمر،‌آيه ۶۷) ✨إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَلى‏ نَفْسِهِ وَ مَنْ أَوْفى‏ بِما عاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً (سوره فتح، آيه ۱۰) ا┄┄┅═✧❁ ✨ ❁✧═┅┄┄ا 🔰از القاب مبارک حضرت مولانا بقیة الله الاعظم (أرواحنافداه) «الیمین» است. وجود مبارک آن حضرت «یمین الله» اند ؛ ید باسطه ذات اقدس اله می باشند و شیعیانشان اصحاب الیمین نامیده می شوند. ✔️مطابق احادیث، وجود مقدس ائمه اطهار (علیهم السلام) «یمین الله» می باشند: نَحْنُ يَمِينُ‏ اللَّهِ‏ (۱) ؛ بدین معنا که «ید باسطه» ذات اقدس اله اند که کلّ‌ شیء ‌در اختیار مطلق آنان قرار داده شده است [در دست راست قرار داشتن، دلالت دارد بر اختیار کامل] چنانکه در شریفه ۶۷ سوره مبارکه زمر می خوانیم: «..وَ السَّماواتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمينِهِ.» ✔️و حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) نیز لقب مبارک «یمین الله» را با «ید الله المبسوطة» در ارتباط دانسته و فرمودند: لِعَلِيٍّ سَبْعَةَ عَشَرَ اسْماً ...وَ هُوَ جَنْبُ اللَّهِ وَ نَفْسُ اللَّهِ وَ يَمِينُ‏ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ قَوْلُهُ‏ «بَلْ يَداهُ مَبْسُوطَتانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشاء» (۲) ▫️از اسماء امیرالمومنین علی (علیه السلام) ، یمین الله است و این همان قول خداوند عزوجل می باشد که «دو دست خداوند عزوجل باز است» (سوره مائده ،‌آيه ۶۴). ✔️از آنجا که «یمین» به یُمن و خیر و برکت نیز معنا می شود، آن حضرت در حدیثی دیگر بیان فرمودند که هر دو دست ذات اقدس اله، «یمین» است: ‏وَ كِلْتَا يَدَيْهِ يَمِينٌ (۳). ☑️فلذا در آيات حضرت قرآن، شیعیان امیرالمومنین علی (علیه السلام) «اصحاب الیمین» نامیده شده اند: أصْحٰابَ الْيَمِينِ ، هُمْ شِيعَتُنَا أَهْلَ الْبَيْتِ (علیهم السلام). (۴) 🖋مطابق حدیث شریف مولانا الصادق (علیه السلام)، حضرت مولانا بقیة الله الاعظم (ارواحنا فداه) پس از ظهور، بر کعبه تکیه زده و دست مبارکشان را بالا آورده و می فرمایند: این «ید الله و یمین الله» است و آیه ۱۰ سوره مبارکه فتح را تلاوت می نمایند تا همگان را به بیعت با وجود مبارکشان دعوت نمایند(۵) : ▫️يسند القائم (عليه السلام) ظهره إلى البيت الحرام، فيمد يده المباركة فترى بيضاء من غير سوء، فيقول: هذه يد اللّه و يمين‏ اللّه‏، ثم يتلو هذه الآية: إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ ..(سوره فتح، آیه ۱۰). 📔منابع (۱).بحار الأنوار ؛ ج۲۵ ؛ ص۲۲ (۲). الفضائل (لابن شاذان القمي) ؛ ص۱۷۵ (۳).بحار الأنوار ؛ ج۶۵ ؛ ص۱۴ (۴).البرهان في تفسير القرآن ج۵ ص۵۳۰ و ص۲۷۶ (۵).حلية الأبرار في محمد و آله الأطهار، ج۶ ص۳۷۹
در دوره نباید نسبت به برپایی حکومت عدل الهی بی تفاوت بود؛ بلکه باید رغبت و اشتیاق خود را نسبت به آن ابراز کرد.