#بقیه_الله_خیر_لکم_ان_کنتم_مومنین #اسامی_القاب_صفات_مبارک_حضرت_ولی_عصر_عجل_الله_تعالی_فرجه_الشریف #الحاضر ا❁﷽❁ا ⚜️الحاضِر⚜️ «حاضر» به معنای حیّ، مقیم (۱)، موجود، و خلاف غایب است (۲). وجود مقدس حضرت بقیة الله الأعظم (أرواحنا فداه) اگرچه غایب از أبصار، اما حاضر در أمصارند و اگرچه غائب از عیون، اما حاضر در أفکارند (۳). در حقیقت غیبت امام از گناهان ماست (۴)، و الا امام، حاضر در هر مکان، و مطلع و محیط بر جمیع مکنونات ضمائر و سرائر بوده و آنی از أخبار و أحوال خلق غافل نمی باشند (۵)، در شرق و غرب زمین سیر می کنند، در موسم حجّ هر سال‏ حاضر مى ‏شوند، مردم را مى ‏بينند و آنها را نيز مى ‏شناسند، و نيز مردم ایشان را مى ‏بينند، ولى نمى ‏شناسند (۶). در عین حال، غیبت در قلوبِ منتظران حقیقی که معرفت به امام زمانشان دارند، بمنزله مشاهده خواهد بود (۷). «بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ مُغَيَّبٍ لَمْ يَخْلُ مِنَّا، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَازِحٍ مَا نَزَحَ عَنَّا»؛ جانم به فدای حقیقت پنهان و غایب از نظری که دور از ما نیست. جانم به فدای آن عزیز جدا از مایی که هرگز از ما جدا نیست. (فرازی از دعای شریف ندبه) ا┅═✧❁ منابع ❁✧═┅ا (۱) الصحاح، ج‏ ۲، ص ۶۳۲ (۲) جمهرة اللغة، ج‏۱، ص ۵۱۵ (۳) فرازی از زیارت حضرت بقیة الله الأعظم (أرواحنا فداه) بحارالانوار، ج ۹۹، ص۱۹۱ (۴) «و غیبته منا ...». تجريد الاعتقاد، ص ۲۲۱؛ القول السديد فى شرح التجريد، ص ۳۴۷ (۵) «... فَإِنَّا نُحِيطُ عِلْماً بِأَنْبَائِكُمْ وَ لَا يَعْزُبُ عَنَّا شَيْ‏ءٌ مِنْ أَخْبَارِكُم‏ ... وَ إِنَّا غَيْرُ مُهْمَلِينَ لِمُرَاعَاتِكُمْ وَ لَا نَاسِينَ لِذِكْرِكُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَكُمُ الْأَعْدَاء، وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا [وَفَّقَهُمُ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ‏] عَلَى اجْتِمَاعِ الْقُلُوبِ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا فَمَا يُحْبَسُ عَنْهُمْ مُشَاهَدَتُنَا إِلَّا لِمَا يَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُه‏». الخرائج و الجرائح، ج‏۲، ص ۹۰۲ و ۹۰۳ (۶) «وَ اللَّهِ إِنَّ صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ لَيَحْضُرُ الْمَوْسِمَ كُلَّ سَنَةٍ فَيَرَى النَّاسَ وَ يَعْرِفُهُمْ وَ يَرَوْنَهُ وَ لَا يَعْرِفُونَهُ». كمال الدين و تمام النعمة، ج‏ ۲، ص ۴۴۰ (۷) امام کاظم (علیه السلام) فرمودند: «النِّعْمَةُ الظَّاهِرَةُ الْإِمَامُ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنَةُ الْإِمَامُ‏ الْغَائِبُ‏ فَقُلْتُ لَهُ وَ یَکُونُ فِی الْأَئِمَّةِ مَنْ یَغِیبُ قَالَ نَعَمْ یَغِیبُ عَنْ أَبْصَارِ النَّاسِ شَخْصُهُ وَ لَا یَغِیبُ عَنْ‏ قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ ذِکْرُهُ وَ هُوَ الثَّانِی عَشَرَ مِنَّا»؛ نعمت ظاهری، امام ظاهر است و نعمت باطنی، امام غائب است. به ایشان گفتم: آیا در میان امامان کسى خواهد بود که غائب می‌شود؟ فرمود: آرى شخص او از دیدگان مردم غایب مى‏ شود امّا یاد او از قلوب مؤمنین غایب نمى ‏شود و او دوازدهمین ما امامان است. کمال الدين و تمام النعمة، ج‏۲، ص ۳۶۸ نیز امام سجاد (علیه السلام) فرمودند: «... إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ ...»؛ مردم زمان او که معتقد به امامت وی هستند و منتظر ظهور او هستند، از مردم تمام زمانها بهترند؛ زیرا خداوند عقل و فهمی به آنها داده که غیبت در نزد آن ها حکم مشاهده را دارد. همان، ج۱، ص ۳۲۰