امیرالمؤمنین(ع) در غررالحکم فرموده است: العاقلُ مَن یملِکُ نفسه إذا غَضِب و إذا رَغِب و إذا رَهِب([13])؛ خردمند کسی است که در برابر خشم، در برابر خواسته و در برابر بیم و ترس، زمام خویش را از کف ندهد.
بیتردید مهمترین موانع خردورزی
هدایت شده از سید حسین ناصری شکیب
مردم ستون فقرات نظام سیاسی
✍اگر تاریخ معاصر ایران را از صد و بیست سی سال گذشته در نظر بگیریم( چون بعضی کارشناسان از اول قاجاریه در نظر می گیرند) و جنبش تنباکو(۱۲۷۱ ش) ، انقلاب مشروطه (۱۲۸۵ش) ، انقلاب اسلامی (۱۳۵۷ش) و جنگ تحمیلی را به عنوان نقاط عطف این بازه زمانی مهم مورد مطالعه قرار دهیم ،در می‌یابیم نقش مردم پررنگ ترین عامل پیش‌برنده این تحولات بوده است و عوامل خارجی نه تنها کمکی به این امور نکرده اند بلکه همیشه تحولات کشور ما را با معیار منافع خود سنجیده اند.
🔹 البته این موضوع چیز عجیبی هم نیست زیرا از قرن ۱۷ میلادی و پیمان وستفالی که نظام سیاسی «دولت-ملت» بر جهان حاکم بوده و همین ساختار بعداً پایه گذار «جامعه ملل» و «سازمان ملل» هم گردیده است ، ملاک کنش دولت ها ، منافع هرچه بیشتر ملت خودشان بوده است.
🔸 به نظر می رسد بعد از جنگ هم حتی اگر به دنبال تحقق شعار های فراملی انقلاب مثل صدور انقلاب ، وحدت امت اسلامی ، تغییر ساختار سیاسی جهان و... بودیم باید به کمک مردم این اهداف را دنبال می کردیم که البته این مهم، نیازمند درک ظرافت های سیاسی اجتماعی خودش از جانب حاکمیت بود مانند :
🔹 این که اصل ، منافع ملی کشور و مردم باشد ، توسعه پایدار کشور در رأس برنامه‌های توسعه دولت ها قرار گیرد ، از ساحت دولت به نفع ساحت جامعه کاسته شود ، نگاه امنیتی از جزئیات زندگی مردم و جامعه زایل و توزیع فرصت های متنوع اقتصادی ، اجتماعی و حتی سیاسی کشور هرچه بیشتر به عدالت و شایسته سالاری نزدیک شود، حسن نیت حاکمان نسبت به مردم با حسن ظن آنها همراه گردد، دوگانه خودی و غیر خودی برچیده شود ، اصل تغییر خود جوش و اقتضایی سبک زندگی مردم در در گذر زمان و البته در چارچوب بلندنظرانه دین مقبول حاکمان افتد ...
🔸حال آنکه امروز این غفلت از همراهی مردم در کارنامه سیاست ورزی داخلی و خارجی سیاست گذاران ما ، امیدوارکننده به نظر نمی رسد ؛ اقتصاد کشور بی ثبات ترین دوران عمر خود را تجربه می کند، وحدت ملی چنان به تاراج رفته است که برای پیاده کردن قانون به اصطلاح عفاف و حجاب قرار است دست به دامن اتباع خارجی شویم! ... در تحولات سیاسی منطقه ای یک سال گذشته علیرغم همه هزینه های سرسام‌آوری که کردیم، متحدان مان ، دل در گرو زلف دیگران دارند ؛ لبنان با وساطت آمریکا و فرانسه قرارداد ۱۷۰۱ را با اسرائیل امضا کرد، عراقی ها در زد و خورد هوایی ما و اسرائیل بنا به اعلام امیر سیاری ۲۵ روز آسمان خود را در اختیار صهیونسیت ها قرار دادند و صحبت از خلع سلاح حشد الشعبی نمودند و بشار اسد در ابتدای حمله اخیر «تحریر الشام» به حضور روس ها شرفیاب شد...
ناصری شکیب ۱۴۰۳/۹/۱۷
به نام خدا
✍ اگر ما به اندازه کافی مدرسه ساخته بودیم
جاهلان بساط شان را جمع کرده بودند.(امیر کبیر)
🔹بیستم دیماه سالروز شهادت میرزا تقی خان ملقب به امیر کبیر است که در سال ۱۲۳۰ ه ش به دستور ناصرالدین شاه به شهادت رسید. در سلامت نفس و ایمان و درستکاری وی سخن بسیار گفته و نوشته شده است اما آن جنبه از زندگی سیاسی و صدارت کوتاه امیر که باعث ناموری و نیکنامی وی در نزد ایرانیان و جهانیان شده است کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
🔸امیر سرسلسله جریانی در ایران است که ضرورت انجام یک رشته اصلاحات خصوصا در روابط شاه (حکومت) و مردم را درک کرده و ضروری می دانست. در اندیشه امیر کبیر حاکمیت عقل و قانون اولین مرحله برای ورود به مسیر پیشرفت و توسعه بود و بعد از آن باسوادی و آگاه کردن مردم قرار داشت. تاسیس روزنامه «وقایع اتفاقیه» و مرکز علمی «دارالفنون» و پرداختن به داخلی کردن تولید کالاها از پارچه تا توپ ریزی و تفنگ سازی و سروسامان دادن به روابط بدون ضابطه داخلی و خارجی اساس و پایه اقدامات اصلاحی امیر را تشکیل می دادند.
🔹امیر به درستی سر اژدهای جهل مردم و سرانگشتان پلشت فساد حاکمان را هدف گرفته بود و شب و روز بر آنان می کوفت که کرکس چپاولگر استعمار روس و انگلیس به کمک فاسدین داخلی شتافت و امیر را در هدف خود ناکام گذاشت و برای مطمئن شدن در توطئه خود ، تا جان او را نستاندند آرام نگرفتند.
🔸آری در وجدان ایران و حتی حاکمان آن ، نام و راه امیر همواره ستوده و محترم بوده و به همین خاطر از خود ناصر الدین شاه تا میرزا حسین خان سپهسالار و جریان مشروطه خواهان تلاش نمودند در این مسیر گام بردارند اما افسوس که مسیر پیشرفت در ایران دارای سنگلاخ های بزرگی بود....
ناصری شکیب ۱۴۰۳/۱۰/۲۰
هدایت شده از سید حسین ناصری شکیب
به نام خدا
✍ ای بخارا! شاد باش و دیر زی/میر زی تو شادمان آید همی.
🔹روند تجزیه ایران که با جنگ های ایران و روس در قرن نوزده میلادی و با قراردادهای گلستان و ترکمنچای و ...شروع شد متاسفانه تا زمان پهلوی دوم و جدایی بحرین از ایران ادامه پیدا کرد ، وقوع جنگ سرد میان آمریکا و شوروی و قرار گرفتن ایران در اردوگاه غرب و سرزمین های جدا افتاده ایران در بلوک شرق هرچه بیشتر این دور افتادگی و جدایی را پر رنگ تر نمود .
🔸اما دو مقطع و موقعیت زمانی بسیار عالی برای ترمیم و برقراری روابط مناسب ایران با پاره های جدا افتاده اش در نیمه دوم قرن بیستم فراهم گردید که متأسفانه از هیچکدام آنها نتوانستیم استفاده لازم را به عمل بیاوریم و این امر مهم را محقق سازیم؛ نخست پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹م و استقلال سیاسی بی نظیر آن و دوم فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱م .
ولی با رویکرد انقلابی رهبران انقلاب اسلامی و توجه به مسائل جهان اسلام به ویژه مسئله فلسطین و نابودی رژیم صهیونیستی... ، پرداختن به ژئوپلیتیک ایران بزرگ و حوزه تمدنی زبان و ادبیات فارسی و احیا پیشینه جغرافیایی و تاریخی و فرهنگی ایران جزو اولویت‌های جمهوری اسلامی قرار نگرفت!
🔸در مقطع فروپاشی شوروی و استقلال جمهوری های ایرانی تبار آن هم در نهایت انفعال فقط تماشاچی ترسیم خطوط مرزی کاملاً سیاسی بین این جمهوری ها بودیم که به عنوان شاهد سخن دو شهر کاملاً فارسی زبان سمرقند و بخارا را به جمهوری ترک زبان ازبکستان دادند و ما حتی در حد صدور یک بیانیه ساده هم مخالفت خود را نشان ندادیم! ... بگذریم...
🔹اما در این روزها و در این مقطع تاریخی کشور و با توجه به وضعیت سیاست خارجی جمهوری اسلامی در منطقه ، به نظر می رسد بارقه و کورسویی از توجه به پیشینه تاریخی و فرهنگی ایران عزیزمان در بعضی کنش های مسئولین کشور به وجود آمده است که نصب بنرهای حاوی عکس ها و اشعار پهلوانی و حماسی شاهنامه حکیم و فیلسوف بزرگ و نام آور ایرانی یعنی فردوسی بزرگ در بعضی نقاط شهرها از آن جمله می باشد و نیز سفر دکتر پزشکیان به کشور فارسی زبان تاجیکستان و برخورد گرم و صمیمانه دو رئیس جمهور که اعطای دکترای افتخاری یکی از معتبرترین دانشگاه های تاجیکستان به رئیس جمهور ایران و توافق بر سر ارتقاء روابط و لغو روادید برای سفر اتباع دو کشور از دستاوردهای ملموس این دیدار بود شاید دلیل دیگری بر این امید و بازگشت به خویشتن باشد به قول علامه اقبال:
فکر رنگینم کند نذر تهیدستان شرق
پارهٔ لعلی که دارم از بدخشان شما
حلقه گرد من زنید ای پیکران آب و گل
آتشی در سینه دارم از نیاکان شما
🔹به هر روی از نگاه نگارنده راه عظمت و پیشرفت ایران اسلامی عزیز توجه و بازگشت به خویشتن است.اولویت منافع ملی ، سروسامان دادن به اقتصاد بیمار کشور ، بازسازی سرمایه های اجتماعی ، تقویت وحدت ملی ، احیاء هویت ملی و عظمت ایران و پیشینه تمدنی آن از مولفه های اصلی این آشتی خردمندانه است.
ناصری شکیب ۱۴۰۳/۱۰/۳۰
به نام خدا
✍ به بهانه پخش برنامه «جعبه سیاه» تلویزیون و اهدای کفن به مهمانان و حواشی این برنامه.
🔹ایمان به جهان آخرت و برتری و مانایی آن نسبت به دنیا ، جزو عقاید اصلی همه مسلمانان است چنانکه قرآن کریم هم به کرات آن را یاد آوری می کند از جمله در سوره مبارکه«اعلی» می فرماید: وَٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرࣱ وَأَبۡقَىٰٓ ، همانا جهان آخرت بهتر و جاودانه تر است.
🔸ولی این مهم، نافی أهمیت زندگی و حیات دنیوی نیست به قول منطقیون ؛اثبات شی ٔ نفی ماعدا نمی کند؛ و البته آیات و روایاتی در اهمیت دنیا هم داریم؛ مثلاً حدیث معروف : «الدنيا مَزرَعةُ الآخِرَةِ » از زبان پیامبر گرامی اسلام؛ یا آیه فوق العاده زیبای:«مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ : هر كس از مرد يا زن كار شايسته كند و مؤمن باشد قطعا او را با زندگى پاكيزه اى حيات بخشيم و مسلما به آنان بهتر از آنچه انجام مى دادند پاداش خواهيم داد.» در سوره مبارکه نحل؛ که بنا به نظر اکثر مفسرین شیعه و سنی ، منظور از حیات طیبه در این آیه ، همین حیات دنیا است که البته می بایست منزه از گناه و آلودگی های نفسانی باشد.
🔹در ساحت عقلانیت و عرف یا به قول عرب ها علمانیت هم که «زندگی» به عنوان یک موهبت الهی و بزرگترین سرمایه انسان مورد احترام همه هست و لااقل در عالم نظر همه برای «حق حیات بشر» احترام قائلند. حالا توی این فضا در یک جامعه ای ، رسانه ملی آن جامعه، از بین این همه موضوعات ، برنامه ای را می سازد که در آن برنامه به مهمانان خودش کفن هدیه می دهد و مجری برنامه وقیحانه به مهمان خودش می گوید این هدیه ما به شما است!! و بعد یک تابوتی را به مهمان نشان می دهد و می گوید جای شما اینجاست!!!
🔸صد البته که «یاد مرگ» بودن یک فضلیت اخلاقی است و بزرگان دین هم به آن توصیه کرده اند ولی حرفم اینجاست که اینچنین توصیه هایی را معمولاً اساتید اخلاق به صورت فردی و برای کسانی که خودشان طالب هستند تجویز می کنند نه در یک برنامه عمومی تلویزیونی که به ادعای خود آقایان میلیون ها بیننده از طیف های مختلف جامعه دارد!
🔹حرفی که می خواهم بگویم اینست که جامعه امید می خواهد نشاط لازم دارد شور و شوق و عشق و پویایی می طلبد حتی از مرگ هم «خوانشی» می خواهد که بوی زندگی بدهد انسان عاشق زندگی جاودانه است خداوند هم همین را وعده داده است اصلا وجه برجسته و بدیعانه بهشت وجه مانایی و زندگی جاودانه آن است والا با دیگر نعمت های بهشتی که انسان ها بیگانه نیستند!
🔸دامنه سخنم را جمع کنم من حرف پیمان جبلی که در توجیه دستپخت مشمئز کننده دستگاه پرطمطراق و بی خاصیت تحت مدیریتش از کلمه کج سلیقگی استفاده کرد را نمی پذیرم، بلکه معتقدم «اندیشه کجی» ی بر این مجموعه حاکم است که جز تولید نفرت از دین و مقدسات ، هنر و آورده دیگری ندارد!
🔹سخنم را ختم می کنم به نقل مضمونی از کتاب « علل گرایش به مادی‌گرایی » شهید مطهری که ، : در قرون وسطی شاهزاده خانمی اروپایی بنا به فطرت انسانی خود مشتاق آشنایی با عشق الهی بود و به دنبال پیر و مرشدی می گشت که او را به این مسیر هدایت کند که متأسفانه خبر به کشیش احمقی رسید و آن نادان به زعم خود برای هدایت شاهزاده ، استخوان جمجمه مرده ای را برای او هدیه فرستاد که آری فرزندم آخر زندگی اینست و ... و شاهزاده پاک فطرت هم فکری کرد و با خود گفت اگر پایان زندگی اینست پس چرا تا زنده ام حالشو نبرم!؟ بماند بقیه اش...
ناصری شکیب ۱۴۰۳/۱۱/۲