وقتی عطش مشام حرم را دچار کرد آثار زخم را به جگر آشکار کرد شیری گرفت درکف خودجان مشک را اسبی دویدوصاحب خودرا سوار کرد آنقدر نافذ است نگاهش که با نگاه هرکس که در مقابلش آمد شکار کرد فریاد می کشید یکی در میان جمع از دست چشمهای تو باید فرار کرد بانعره ی تولرزه به جان ستم نشست باید به این دلاوریت افتخار کرد ناباورانه از سر بازو بریده شد دستی که نهر علقمه را بیقرار کرد پشتم شکست وماه دچارخسوف شد طوفان گرفت و روز مرا شام تار کرد ای ماه من امید به خیمه رسیدنت یک دشت را به راه تو چشم انتظار کرد وقتی گرفت داغ تو جان رقیه را دیگر نپرس با دل زینب چه کار کرد در دستها به جای النگو طناب شد از گوشها نصیب عدو گوشوار کرد #نـوكــر_نـوشـت: #یا_ابو_فاضل نهمین روز ماه است به عباس بگو کودکان با لب عطشان عمو میخواهند صلي الله عليڪ يا سيدناالمظلوم ياابا عبدالله الحسين https://eitaa.com/joinchat/3643146337C45b1cd8796