هر دفعه "شین ِ" عشق ِ تو کمی غلیظ می شود
طعم لبان سرخ تو عجب لذیذ می شود

در آسمان که ماه من نور ارائه میکنی
بین هزار مشتری جنگ و ستیز می شود

درصد ِ رشد ِ جمعیت روبه افول می رود
گوشه ی ابروان ِ تو کمی که تیز می شود

دکتر ِ تو هر دفعه که تو را ویزیت می کند
پس از خداحافظی ات خودش مریض می شود

وقت سفر دلبر من بدرقه ات که می کنم
شهر از اشک بی امان مثل ونیز می شود

در انتهای هر غزل برای رفع خستگی
چای به همراه لبت راه گریز می شود