هر کس که مرا دید ز رفتار تو پرسید
رسوا شده ام ساده به عشقت، منِ ناشی

از درد خبر داری و درگیر غروری
می میری اگر این همه دل سنگ نباشی؟

روزگاری دلِ رمـیـده‌ی مـن 
از دو گل‌چهره بوسه‌ای می‌خواست 

آن یکی سر کشید و ناز افزود 
وین یکی بوسه داد و بزم آراست

این یکی از شرابِ بوسه‌ی خویش 
کرد سرشار مستیِ طَرَبم

وان یکی در سرابِ وعده‌ی دور 
می‌دوانَد هنوز تشنه لبم

بوسه‌هایی که این یکی داده‌ست 
گرچه شیرین‌تر از می و شکر است

دلِ دیوانه باز می‌گوید 
لذت آن نداده بیشتر است