شب عاشورا، برخی افراد به جهت ترس و تردید، حسین ع را تنها گذاشتند‌. اما برخی که واله این حقیقت زیبا بودند، استقامت ورزیدند. پس زهیر گفت: اگر هزار بار در راه تو کشته شویم باز هم فدایی تو خواهیم بود. آنگاه امام حسین ع، به یاران صدیق خود فرمود: «فَإِنْ كُنْتُمْ قَدْ وَطَّنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ عَلَى‏ مَا وَطَّنْتُ‏ نَفْسِي‏ عَلَيْهِ، فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ إِنَّمَا يَهَبُ الْمَنَازِلَ الشَّرِيفَةَ لِعِبَادِهِ لِصَبْرِهِمْ‏ بِاحْتِمَالِ الْمَكَارِهِ... وَ اعْلَمُوا أَنَّ الدُّنْيَا حُلْوَهَا وَ مُرَّهَا حُلُمٌ، وَ الِانْتِبَاهَ فِي الْآخِرَةِ...» «اگر جان‌های خود را در موطنی ساکن نمودیده‌اید که من جانم را در آنجا متوطن نموده‌ام، پس بدانید که خداوند منازل شریف را بواسطه تحمل سختی‌ها به بندگانش می‌دهد... و بدانید که تلخ و شیرین دنیا، خوابی است، که بیداری از آن در نشئه دیگر روی می‌دهد...» (بحارالأنوار، ج45، ص90) #عاشورا #ما_ملت_امام_حسینیم https://eitaa.com/nasimehekmat