#پست_آموزشی #بدقلقی . 👈 هر کسی که با بچه‌ها سر و کار داره، احتمالاً می‌دونه که بچه‌ها عاششق خنده و شادین. بد نیست بدونین از همین ابزار می‌شه واسه شکستن گارد بچه‌های بدقلق استفاده کرد. اما اگه نمی‌دونین چه جوری این کارو انجام بدین، پیشنهاد می‌کنم این راه‌ها رو امتحان کنین (برای بچه‌های زیر چهار سال): . 1️⃣ گاهی اوقات کارها رو وارونه انجام بدین🙃 و وانمود کنین دست و پا چلفتی و نابلدین و نمی‌تونین وسیله‌ای رو تو دستتون نگه دارین. . 2️⃣ ازش بخواین صدای ببر در بیاره و وانمود کنین که خیییلی می‌ترسین😰 . 3️⃣ باهاش بالش بازی کنین و هر بار که بالش رو به سمتتون پرت می‌کنه، با حالت سرگیجه😵، خودتون رو بندازین رو زمین. . 4️⃣ اول تو صورتش آروم فوت کنین و بعد ازش بخواین تو صورتتون فوت کنه و وانمود کنین نمی‌تونین جلوی فوتش مقاومت کنین و خودتون رو پرت کنین رو زمین😜 . 5️⃣ بهش بگین بزن قدش، ولی جا خالی بدین و تظاهر کنین از ضرب دستش می‌ترسین و اگه دستش خورد به دستتون، بالا و پایین بپرین و وانمود کنین خیلی دردتون اومده🤭 . 6️⃣ تظاهر کنین نابینایین و وسایل دور و برتون رو نمی‌بینین ازش بپرسین کنترل کجاست و وقتی بهتون نشون می‌ده، بگین کو کجاست؟ من که چیزی نمی‌بینم. . 7️⃣ گاهی گیج بازی در بیارین و کارها رو اشتباه انجام بدین، مثلاً جورابش رو تو دستش کنین و شلوارش رو تو سرش😇 . 8️⃣ گاهی یه چیزی ازش بپرسین و تظاهر کنین فراموشکارین و دوباره بپرسین ها؟ چی؟ چی گفتی؟ . 9️⃣ بعضی مواقع کلمه‌ها رو غلط غلوط بگین یا یه شعر بچگونه رو اشتباه بخونین. . 🔟 قایم بشین و وقتی پیداتون کرد، بگین: نه منو نخور، فرار کنین و هی زمین بخورین، بذارین دنبالتون بدوه و شما رو بگیره. . 👈 این کارها باعث می‌شه: . 🔹کلی بخنده و انرژیش تخلیه بشه (به آروم شدنش کمک می‌کنه) . 🔹با اصلاح اشتباهات شما، احساس قوی بودن و زیرک بودن بهش دست بده و اعتماد به نفسش بالا بره. . 🔹رابطه‌اش با شما بهتر بشه، چون شما کسی هستین که لحظات خوبی رو باهاتون سپری می‌کنه. . 🔹حرف‌شنویش از شما بیشتر و مقاومت و لجبازی‌هاش کمتر بشه، چون شما رو دوست خودش می‌بینه، نه دشمنش. . ‌شما تجربه‌ای از شکستن گارد بچه‌هاتون با استفاده از خنده دارین؟ ممنون می‌شم این پست رو واسه والدینی که خیلی جدی هستن و کودک درون‌شون خوابه و بلد نیستن با بچه‌هاشون بخندن، بفرستین. 〰️🌱،، ♥،، 🌱〰️ 🏠 @nasimemehr110 🌷

#پست_آموزشی 👈 بچه‌های خردسال به دلیل اینکه مفهوم مالکیت رو نمی‌دونن، ممکنه گاهی وسایل دیگران رو بدون اجازه به خونه بیارن. . 👈 خیلی مهمه که با تهمت زدن و برچسب زدن، آبروش رو نبرین و به عزت نفسش آسیب نزنین. بهتره برخورد آموزشی داشته باشین، نه تنبیهی: «انگار از این اسباب‌بازی خیلی خوشت اومده، اما این مال ما نیست، حتماً صاحبش خیلی ناراحته، باید سریعتر اون رو به صاحبش برگردونیم» 👈 اگه بازم تکرار شد، باید هر بار همون عکس‌العمل رو داشته باشین و هر چه سریعتر اون رو به صاحبش برگردونین: «ما اشتباهاً این وسیله‌ رو برده بودیم خونه‌‌مون، حالا اومدیم بَرِش گردونیم». یادتون باشه حتماً از فعل و ضمیر جمع استفاده کنین که بچه احساس نکنه اعتبارش رو پیش شما از دست داده. 👈 وقتی مطمئن هستین که وسیله‌ای رو فرزند شما برداشته، ازش سؤالی نپرسین که وادار به دروغ گفتن بشه: «تو ندیدی کی پولی رو که روی کابینت بود برداشت؟ تو برداشتی، نه؟ مطمئنی؟ چرا این کار رو کردی؟ اگه تو برنداشتی، پس کارِ کی بوده؟» 👈 اما بی‌تفاوت هم از کنارش رد نشین، می‌شه بگین: «من متوجه شدم که امروز پولی رو که روی کابینت گذاشته بودم، برداشتی. ازت می‌خوام اون رو برگردونی. انتظار دارم هر وقت به پول نیاز داشتی، به خودم بگی تا در موردش صحبت کنیم»، اگه انکار کرد، باهاش بحث نکنین و فقط قاطعانه حرفتون رو تکرار کنین: «انتظار دارم اون پول رو برگردونی» 👈 اگه پولی رو که برداشته، خرج کرده، راهی برای جبران اشتباهش جلوی پاش بذارین: «پس دو تا انتخاب داری: می‌تونی هر هفته یه مقدار از پول توجیبیت رو به من بدی یا اینکه از الان به مدت یک ماه، کفِ آشپزخونه رو تِی بکشی» 👈 ضمناً خودتون الگوی درستی در این زمینه باشین، مثلاً بدون اجازه به کیف یا وسایلش دست نزنین و اسباب‌بازی‌هاش رو به مهموناتون ندین! یا اگه از فروشنده‌ای، اشتباهاً پولِ اضافه‌ای دریافت کردین، بلافاصله اون رو برگردونین و اجازه بدین بچه‌تون شاهدِ این رفتارتون باشه. 👈 اگه بعد از بارها تذکر دادن، باز هم این کار تکرار شد، بهتره بررسی کنین که دلیلش چیه؟ شاید وقتش رسیده که پولِ هفتگی بهش بدین یا مبلغش رو اضافه کنین، شاید به آموزش بیشتری در مورد مدیریتِ هزینه‌هاش نیاز داره، شاید محبت و توجهی رو که نیاز داره دریافت نمی‌کنه و این کار رو برای جلب توجه شما انجام می‌ده، شاید دوستانی داره که اون رو تشویق به این کار می‌کنن، شاید اشتباهی کرده و حالا درگیرِ باج دادن به کسی شده. شاید هم نیاز باشه برای حل این مسأله از یه مشاور کمک بگیرین. 〰️🌱،، ♥،، 🌱〰️ 🏠 @nasimemehr110 🌷

#پست_آموزشی یکی از مهمترین دلایل دعواهای بیش از حد خواهر و برادرها، طرفداری والدین از یکی از اونهاست. اگه می‌خواین بچه‌هاتون مدااام سر هر مسأله‌ی کوچیکی با هم درگیر نشن و نسبت به هم مهربون‌تر باشن، تااا می‌تونین تو دعواهای اونها یا ورود نکنین،یا اگه وارد می‌شین، نقش قاضی رو بازی نکنین. حتی اگه مثل روز براتون روشن بود که حق با کدومشونه، به وضوح ابرازش نکنین. پس چه جوری کمک‌شون کنیم؟ می‌دونم مثال خیلی دوست دارین😉 پس براتون مثال می‌زنم: قاضی: ❌ حق با خواهرته دیگه، خوب مداد خودشه. مامان(یا بابا): ✅ خواهرت می‌گه الان مدادش رو می‌خواد. می‌خوای چیکار کنی؟ قاضی: ❌ داداشت کوچولوئه، نمی‌فهمه. تو که می‌فهمی، بذار اون اول بشینه رو تاب. مامان: ✅ دو تا پسر عاشق تاب‌بازی داریم و یه دونه تاب. حالا بگین برنامه‌تون واسه اینکه هردوتون بتونین تاب بخورین، چیه؟ قاضی: ❌ داداشت راست می‌گه دیگه. من هم شنیدم تو اول حرف زشت زدی. وگرنه اون طفلی که همیشه اجازه می‌داد با ماشینش بازی کنی. مامان: ✅ انگار داداشی از حرفی که زدی رنجیده ... راهی بلدی واسه اینکه از دلش درآری؟ اینطوری کمتر واسه بچه‌ها این شک و شبهه ایجاد می‌شه که مبادا مامانم (یا بابام) داداشم یا خواهرم رو بیشتر دوست داره؟ و دیگه نیازی نمی‌بینن که با راه انداختن یه دعوای دیگه، شک و تردیدشون رو در این مورد برطرف کنن😇 〰️🌱،، ♥،، 🌱〰️ 🏠 @nasimemehr110 🌷

#پست_آموزشی مسؤولیت‌پذیری سه تا سطح داره: 🔺سطح اول: واسه بچه‌های کوچیک (زیر ۶ سال) معنی مسؤولیت‌پذیری گوش دادن به حرفهای مامان و باباست‌. 🔺 سطح دوم: واسه بچه‌های یه خورده بزرگتر (دبستانی) معنیش می‌شه پذیرش اینکه وظایفی دارن که انجامش به نفع خودشونه و پایبند بودن به اون وظایف. مثل مسواک زدن، به موقع خوابیدن، درس خوندن و ... 🔺سطح سوم: اما وقتی به نوجوونی نزدیک می‌شن، مسؤولیت‌پذیری یعنی اینکه نسبت به دیگران و محیطی که توش زندگی می‌کنن، خودشون رو مسؤول بدونن و بدون اینکه کسی بهشون بگه خودشون تشخیص بدن که چه کاری لازمه انجام بشه و اون رو انجام بدن. سؤال: اما چیکار کنیم که فرزندمون متناسب با رشدش مسؤولیت‌پذیریش هم رشد کنه؟ 1️⃣ مهمترین کار اینه که خودتون با احساس خوب وظایف و مسؤولیت‌هاتون رو انجام بدین. والدی که واسه انجام مسؤولیت‌هاش مدااام آه و ناله می‌کنه و بدحالی نشون می‌ده، نمی‌تونه انتظار بیشتری از فرزندش داشته باشه. 2️⃣ متناسب با سن و توانایی و مهارتهای فرزندتون، بهش مسؤولیت بدین. برای آموزش مهارتها واقعاً وقت بذارین و وقتی با تمرین، مهارتهاش رو تقویت می‌کنه، واسه پیشرفت‌های کوچولوش تشویقش کنین. 3️⃣ تو سنین پایین که بچه خوشش میاد خواسته‌های شما رو اجرا کنه و خودش رو شیرین کنه، ازش بیگاری نکشین. خوشتون نیاد که بشینین و هی بهش بگین اینو ببر، اونو بیار. اینطوری بچه رو هم از کار و هم از حرف‌شنوی بیزار می‌کنین! 3️⃣ تا زمانیکه خودش ابراز می‌کنه که به همراهی شما نیاز داره، تو انجام کارها باهاش همراهی کنین. ممکنه بچه توان فیزیکی انجام اون کار به تنهایی رو داشته باشه، اما به لحاظ روانی، همراهی و حمایت شما رو بخواد. 4️⃣ وقتهایی که تنهایی کاری رو انجام می‌ده، بهش بازخورد مثبت اصولی بدین: چون خودت تنهایی اتاقت رو مرتب کردی، من هم فرصت کردم که کارهای خودم رو تموم کنم. حالا وقت بیشتری برای بازی داریم. 5️⃣ به مرور که بزرگتر می‌شه، یکی دو وظیفه رو بهش محول کنین. انجام دادنش رو تشویق کنین و برای انجام ندادنش بدون سرزنش باهاش گفتگوی مبتنی بر حل مسأله کنین. باهم به راههایی فکر کنین که بهش کمک می‌کنه وظایفش رو فراموش نکنه یا انجام وظایفش رو براش دلپذیر می‌کنه. به غیر از اینها عوامل و جزئیات بسیار زیادی دست به دست هم می‌ده که مسؤولیت‌پذیری بچه‌ها متناسب با رشدشون افزایش پیدا کنه. 〰️🌱،، ♥،، 🌱〰️ 🏠 @nasimemehr110 🌷

#پست_آموزشی بچه‌هایی که خیلی کند و آهسته کار می‌کنن، معمولاً دست پرورده‌ی والدینی هستن که همیشه عجله دارن! گاهی بدون اینکه بدونیم به فرزندامون اضطراب و استرس وارد می‌کنیم و در آخر از بی‌قراری اونها متعجب می‌شیم. جملاتی مثل: ❌ زود باش كار دارم... ❌ زود بگو باید برم... ❌ بدو دیرم شده... ❌ چیکار داری می‌کنی؟ بنویس دیگه... و... استرس رو به جون بچه می‌شونه و همین استرس باعث می‌شه توی دنبال کردن کاری که ازش خواستیم، دچار سردرگمی بشه و لقب کُند و شل و ول بگیره. اگه باور ندارین، لحظه‌هایی رو به یاد بیارین که وقتی با عجله و استرس زیاد مشغول کارین، هی دور خودتون می‌چرخین و احساس گیجی و سردرگمی می‌کنین. یادمون باشه این وظیفه‌ی ماست كه زمان رو طوری تنظیم كنیم كه مجبور به عجله كردن نباشیم. 〰️🌱،، ♥،، 🌱〰️ 🏠 @nasimemehr110 🌷