✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «‌#شَقُّ‌الْقَمَر»         روز چهارشنبه، ١۴٠١/٠۴/٢٢ ✍️ مناسبت روز: امشب شب چهاردهم ماه ذی‌الحجه است که علامه طباطبائى (ره) در تفسیر المیزان این شب را شب رخداد معجزه «شقّ القمر» (شکافته شدن ماه) در سال پنجم بعثت دانسته است، لذا سخن امروز را به این معجزه بزرگ الهی اختصاص می‌دهیم؛ آيات قرآن گواهى می‌دهند كه پيامبر گرامى اسلام علاوه بر «معجزه جاويدان قرآن کریم» معجزات ديگرى نیز داشته‌اند؛ که اين معجزات در جلب و هدايت مردم به اسلام نقش بنيادی داشته‌اند؛ يكی از این معجزات كه در آیات قرآن و روایات متعدد آمده، این است که حضرت رسول (ص) با دست مبارک خود به ماه اشاره فرمودند و قرص ماه در برابر چشم مردم به دو نيم تقسیم شد و دوباره پس از لحظاتی ماه به صورت قرص کامل درآمد که این معجزه را «شَقُّ الْقَمَر» نامیده‌اند؛ (ترجمه تفسير الميزان، ج۱۹، ص۹۶) البته در خصوص علل انجام این معجزه بزرگ توسط رسول خدا اختلاف وجود دارد و در برخی روایات که عموماً از «ابن عباس» و «انس بن مالک» است، آمده که این معجزه بنا به درخواست جمعى از سران قریش و مشرکان مانند ابوجهل صورت پذیرفت؛ آن‌جا که خدمت رسول خدا رسيدند و از ایشان درخواست كردند كه براى اثبات نبوت و رسالت خود، اگر می‌توانند ماه را به دو نيم كنند؛ آن‌گاه حضرت فرمودند: اگر چنين كنم شما ايمان می‌آوريد؟ همگى آن‌ها گفتند آرى! پس با اشاره حضرت، ماه به دو نیم تقسیم شد به گونه‌ای که غار حرا از میان دو نیمه ماه دیده می‌شد، ولی نه تنها مشرکین ایمان نیاوردند بلکه گفتند این هم یکی از سِحرهای مستمر پیامبر است؛ (ترجمه الميزان، ج ۱۹، ص ۶۹)؛ اما در برخی روايات ديگر آمده كه "شق القمر" بر اساس تقاضاى حقيقت جويانی صورت گرفت كه از مدينه خدمت پيامبر(ص) آمده و در عَقَبه با ایشان بيعت كردند و علت پيشنهاد آنها به پيامبر هم اين بود كه می‌گفتند جادو در امور زمين اثر می‌گذارد، و ما می‌خواهيم مطمئن شويم که معجزات شما، سِحر نيست. (بحارالانوار، ج۱۷، ص۳۵۲و۳۵۵) البته اصل جريان "معجزه شق القمر" تقریباً مورد قبول همه علمای شیعه و سنی است و دانشمندان اسلامی براى اثبات این معجزه بزرگ از آيات و روايات بهره گرفته‌اند‌؛ (تفسير نمونه، ج۲۳، ص۱۳) چنانچه بسیاری از مفسران همچون فخر رازى و طبرسى «آیه اول سوره قمر» را در رابطه با معجزه شق‌القمر دانسته‌اند، آنجا که خداوند می‌فرماید: «اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَر: آن ساعت نزديك شد و ماه از هم شكافت» (همان، ص۱۲) البته برخی از مفسرین نیز همچون حسن بصری، عطاء خراسانی و بلخی، «وَانْشَقَّ الْقَمَر» را اشاره به شكافتن ماه در قیامت و يكی از نشانه‌های بر هم خوردن نظام هستی در آن زمان دانسته‌اند؛ اما بسیاری از مفسرین و علماء بزرگ، از جمله علامه طباطبایی (ره) در تفسیر المیزان، و آیت‌الله العظمی جعفر سبحانی، در جلد هفتم «منشور جاويد» خود، نظر این دسته از مفسرین را رد کرده‌اند و شواهد و دلائل متعددی آورده‌اند كه اين آيه مربوط به معجزه شق‌القمر پيامبر اسلام است، از جمله این‌که: 1️⃣ لفظ "انْشَقَّ" ماضی است و بی‌جهت نمی‌توان آن را به آينده و قیامت تفسیر نمود؛ 2️⃣ گذشته بر اين‌كه جمله «اقْتَرَبَتِ السَّاعَة» نیز ماضی است و به معنای "آن ساعت نزديك شد" می‌باشد و طبعاً جمله معطوف بر آن نيز ماضی خواهد بود؛ 3️⃣ مضافاً بر اين كه اگر در این آیه سخن از معجزه نباشد، هيچ تناسبی با نسبت سحر به پيامبر كه در آيه بعد آمده، وجود ندارد، آنجا که خداوند می‌فرماید: «وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ»: «اگر معجزه‌ای را ببينند، از آن روی بر می‌گردانند و می‌گويند سحر و جادوی مستمر است» (قمر/٢) 4️⃣ ضمن اینکه تعبير به "سِحْرٌ مُسْتَمِر" نیز اشاره به اين است كه مشرکین معجزات مكرری از پيامبر اسلام (ص) ديده بودند كه "شق القمر" در ادامه آن‌ها بوده، لذا همه آن معجزات را "سحر مستمر" می‌پنداشتند، هر چند که اين تهمت ناروا، بهانه‌ای براى عدم تسليم در مقابل حق بوده است. (تفسير نمونه، ج ۲۳، ص ۱۰) ✍️ لذا براساس نکات فوق، اکثر مفسرین این آیات را درباره معجزه شق‌القمر دانسته‌اند، و عموم محدثین و علماى اسلامى نیز درباره وقوع این معجزه از رسول خدا (ص) ادعاى اجماع و تواتر روایات کرده‌اند؛ چنانچه در کتب شیعه و اهل‌سنت به بیش از بیست روايت در تأييد و چگونگی این معجزه الهی اشاره شده که در پایان این مبحث کوتاه، تنها به یک روایت اشاره می‌نمائیم که شيخ طوسی (ره) از امیرالمؤمنین (ع) نقل کرده كه حضرت با تأیید شق‌القمر فرمودند: «در مكه قرص ماه دونيم شد و رسول خدا (ص) فرمودند: بنگرید و گواه باشید». (امالی، ج١، ص٣۵١) https://eitaa.com/ROOZBARG @nasimevelayat

محمد کیانی: ✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «شیخ الطایفه (ره)» روز شنبه، ١۴٠١/٠۵/٢٩ ✍️ مناسبت روز: امروز بیست و دوم ماه محرم‌الحرام برابر با سالروز رحلت فقیه، محدث، مفسر و عالم بزرگ جهان تشیع در قرن چهارم و پنجم هجری قمری، شیخ طوسی (ره) است، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند این مرجع عظیم‌الشأن جهان تشیع آغاز می‌نمائیم؛ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی معروف به «شیخ الطائفه» و «شیخ طوسی» در رمضان سال ۳۸۵ ه.ق در شهر طوس خراسان دیده به جهان گشود و پس از طی تحصیلات مقدماتی در زادگاه خود، در سال ۴۰۸ ه.ق در سن ۲۳ سالگی به بغداد هجرت نمود؛ در آن هنگام ریاست عالیه مذهب جعفری در زمان غیبت امام زمان (عج) با شیخ ‌مفید (ره) بزرگ پرچمدار شیعه بود؛ لذا شیخ طوسی (ره) ملازمت و شاگردی ایشان را اختیار نمود و به مدت ۵ سال تا پایان زندگی استاد از محضر شیخ مفید (ره) بهره‌ برد؛ پس از رحلت شیخ مفید (ره)، داناترین و والامقام‌ترین شاگرد ایشان یعنی سید مرتضی علم الهدی (ره) ریاست مذهب شیعه را به عهده گرفت و شیخ طوسی نیز به مکتب ایشان پیوست و از علوم الهی و چشمه‌ی گوارای علم و دانشِ بسیار استاد سیراب گردید؛ سید مرتضی (ره) نیز که در شیخ طوسی لیاقت و استعداد و ذکاوت فوق‌العاده می‌دید، او را مورد عنایات و توجهات خاصه خود قرار داد و کرسی تدریس در حوزه بغداد را برای ایشان فراهم نمود و به بدین ترتیب شیخ طوسی، ۲۳ سال در ملازمت آن عالم بزرگوار بسر برد تا این که سید مرتضی (ره) نیز در سال ۴۳۶ ه.ق به دیار باقی شتافت و بعد از رحلت ایشان، رهبری و پرچمداری جهان تشیع به مدت ٢۴ سال به عهده‌ی شیخ طوسی (ره) قرار گرفت و به واسطه حضور ایشان در بغداد، این شهر به پناهگاه و مقصد و مقصود بسیاری از علماء و دانشمندان شیعه و سنی از سراسر سرزمین‌های اسلامی تبدیل شد تا از محضر شیخ الطایفه بهره برند؛ اما متأسفانه بعد از دوازده سال به دلیل یک سلسله آشوب‌ها در بغداد، حکومت وقت خانه و کاشانه استاد را به تاراج برد و شیخ طوسی مجبور به مهاجرت به نجف شد و تا پایان عمر در جوار مرقد مطهر حضرت امیرالمؤمنین (ع) ساکن گردید و حوزه علمیه بزرگ نجف را پایه‌گذاری نمود؛ ✍️ شیخ طوسی (ره) در تمام علوم اسلامى، از جمله فقه و اصول، کلام، رجال و حدیث، تفسیر، و ادبیات، متبحّر و صاحب نظر بود؛ لذا بحث درباره شخصیت شیخ الطائفه و ابعاد گسترده علمى ایشان، از توان این گفتار کوتاه بیرون و نیازمند کتابى کلان و محققى پرتوان است؛ اما برای درک عظمت علمی شیخ طوسی (ره) همین کافی است که بدانیم تا سال‌ها بعد از وی با وجود انبوه دانشمندان شیعه، هیچ عالمی توفیق نیافت که شخصیت علمی و موقعیت ایشان را تحت الشعاع خود قرار دهد و در علوم کلامی و فلسفی و معقول و منقول، تا ظهور خواجه نصیرالدین طوسی (متوفی ۶۷۲ ق) و علامه حلی (متوفی ۷۲۶ ق)، هیچ کس یارای برابری با عقاید کلامی وی را نداشت! در تفسیر قرآن نیز تا پیش از مجمع‌البیان شیخ طبرسی (متوفی ۵۴۸ ق) هیچ کتاب تفسیری همتای «التبیان» شیخ طوسی (ره) وجود نداشته است! در فقه و اصول نیز تمام فقهای بعد از ایشان، ناقل فتاوای شیخ بوده‌اند و به احترام فقاهت و دانش بسیار «شیخ الشیعه و عالمهم» از خود رای و نظری ابراز نمی‌داشتند تا این که بالاخره بعد از حدود صد سال، محمد بن ادریس حلی (ره) مکتب فقهی شیعه را متحول نمود؛ شیخ طوسی (ره) در علم حدیث نیز برتری خود را در طول تاریخ به اثبات رسانده، چنانچه کماکان دو کتاب از «کُتُب اَربعه» که معتبرترین منابع حدیثی شیعیان است به نام‌های «تهذیب‌الاحکام» و «استبصار» متعلق به ایشان است؛ همچنین شیخ، شاگردان بزرگی را در مکتب علمی خود تربیت نموده که پس از او، هر یک از قله‌های علمی زمان خود بوده‌اند، چنانچه شیخ عباس قمى (ره)، شاگردان مجتهد شیخ طوسی (ره) را افزون بر ۳۰۰ نفر دانسته است؛ ✍️ در پایان بدیهی است آنچه گذشت تنها بخش کوچکی از شخصیت علمی شیخ طوسی (ره) است که خورشید تابناکش پس از حدود هزار سال هنوز هم بر سپهر حوزه‌هاى علمیه تشیع پرتو افکنده، و دانش‌پژوهان و اندیشمندان بیشمارى از نور و برکت آثار پر مغز و گرانسنگ ایشان در علوم‌ مختلف دینی همچون کلام، فقه، حدیث، رجال و درايه وتفسیر بهره‌ها می‌برند؛ روحش شاد، یادش گرامی، نامش جاودان و راهش همواره پر رهرو باد. 📚 برگرفته از دانشنامه اسلامی #محرم_1401 #ما_ملت_امام_حسینیم @nasimevelayat 🏴

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «فاطمه ثانی٢» روز یکشنبه، ١۴٠١/٠٨/١۵ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم، اما در روز گذشته به مناسبت سالروز رحلت شهادت‌گونه حضرت فاطمه معصومه (س) از جایگاه ممتاز و ویژه‌ی آن حضرت در کلام و سیره اهل‌بیت (ع) سخن گفتیم و سپس به برخی از فضایل بی‌شمار آن کیمیای هستی پرداختیم از جمله: 1️⃣ دختر آل رسول (ص) بودن؛ 2️⃣ بشارت پیش از میلاد، توسط امام معصوم (ع)؛ 3️⃣ «معصومه» بودن و داشتن مقامی شبه معصوم؛ و انشاالله امروز نیز این مبحث را در بیان فضایل آن حضرت ادامه می‌دهیم: 4️⃣ «شفیعه» بودن و دارای مقام شفاعت اعتقاد به شفاعت انبیاء و اولیاء الهی از ضروریات مذهب شیعه است و هیچ تردیدی در آن‌‌ وجود ندارد؛ و طبق آیات قرآن کریم، بالاترین جایگاه شفاعت، متعلق به رسول گرامی اسلام (ص) می‌باشد که از آن به «مقام محمود» تعبیر شده است؛ البته خداوند در آیه ٢٣ سوره سبأ، تأکید فرموده که در روز قیامت «شفاعت کسی نزد او سودى ندارد، مگر آن كس كه خداوند به او اجازه دهد»: «وَلَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ» و طبق نصّ اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، حضرت معصومه (س) بعد از حضرت زهرا (س) دارای مقام شفاعت گسترده‌ و جهان‌شُمول هستند؛ چنانچه امام صادق (ع) فرمودند: «زنی از فرزندان من (درقم) از دنیا می‌رود که نامش «فاطمه» است و به شفاعت او، همه شیعیان ما وارد بهشت می‌شوند» (سفینه‌البحار، ج٢، ص٣٧۶) همچنین در یکی از فرازهای زیارت‌نامه‌ حضرت معصومه (س) که امام رضا (ع) در مورد آن حضرت بیان فرموده‌اند، می‌خوانیم: «یَا فَاطِمَةُ اشْفَعِی‏ لِی فِی الْجَنَّةِ‏»: «ای فاطمه، مرا برای ورود به بهشت شفاعت کن» و سپس علت این مقام بلند را چنین بیان نموده‌اند: «فَإِنَّ لَکِ عِنْدَ اللَّهِ شَأْناً مِنَ الشَّأْنِ»: «به درستى که براى تو، نزد خدا مقامى از مقامات بلند است» که مسلماً این جملات از قول یک امام معصوم، بیانگر مقام شفاعت فاطمه ثانی حضرت معصومه (س) می‌باشد. (بحارالانوار، ج۱۰۲، ص۲۶۷) همچنین برخی از اقوال علمای بزرگ شیعه نیز مؤید مقام بلند شفاعت جهان‌شمول برای حضرت است چنانچه محدث قمی (ره) بیان فرموده که: «در عالم رؤیا، مرحوم میرزای قمی (ره) را دیدم و از ایشان پرسیدم که آیا اهل قم را حضرت معصومه (س) شفاعت خواهند کرد؟ دیدم میرزا با تندی، به من نگاه کرد! و من سؤالم را تکرار کردم؛ میرزا دوباره با تندی به من گفت: چه می‌گویی؟ مرتبه سوم که سؤالم را تکرار کردم، میرزای قمی پاسخ داد: یا شیخ، تو چرا چنین سؤالی می‌کنی؟ شفاعت اهل قم با من است؛ حضرت معصومه (س) تمام شعیان عالم را شفاعت می‌کنند!» (مردان علم در میدان عمل، ج٣، ص٣۵) 5️⃣ «عالمه» بودن و دارای مقام بلند علم و معرفت یکی دیگر از فضایل حضرت معصومه (س) مقام بلند علمی ایشان است، چنانچه در روایت آمده که در عصر امام موسی کاظم (ع) جمعی از شیعیان وارد مدینه شدند تا خدمت آن حضرت رسیده و سؤالاتشان را از ایشان بپرسند، امّا امام در سفر بودند، لذا به ناچار سؤالات مکتوب خود را تحویل دادند تا در فرصتی دیگر، پاسخ آن را تحويل بگیرند؛ آنها در زمان بازگشت به وطن نیز بار دیگر به خانه حضرت رفتند اما متوجه شدند که امام (ع) کماکان در سفر هستند؛ در این حال حضرت معصومه (س) که کمتر از ده سال داشتند، سؤالات را به همراه جواب‌ مکتوب به آن‌ها تحویل دادند؛ و کاروانیان شادمان به سمت وطن خود حرکت کردند که اتّفاقاً در مسیر بازگشت امام کاظم (ع) را ملاقات نمودند و داستان را برای حضرت بازگو کردند؛ امام نوشته‌ها را گرفته و پس از مطالعه پاسخ‌های دقیق و عالمانه دختر گرامیشان، سه بار فرمودند: «فِداها ابُوها»: «پدرش به فدایش باد!» (فاطمه دوم، ص ۱۶۶) که مسلماً این مطلب نشانگر مقام بلند علمی و معرفتی حضرت فاطمه معصومه (س) است. 6️⃣ «محدثه» بودن و راوی احادیث نورانی اهل‌بیت (ع) یکی دیگر از ویژگی‌های حضرت معصومه (س) که در تاریخ به آن اشاره شده، «محدثه» بودن ایشان است؛ که با توجه به وجود اختناق شدید در آن زمان، نقل احادیث معصومین، کار بسیار سخت و دشوار بوده؛ با این وجود، نام مبارک حضرت فاطمه معصومه (س) به‌عنوانِ راوی در سند چندین حدیث مهم از جمله «حدیث غدیر و حدیث منزلت» به چشم می‌خورد؛ چنانچه علامه امینی (ره) در کتاب شریف الغدیر به این احادیث نورانی استناد نموده است: «حدثتنی فاطمه بنت موسی ابن جعفر ... أنسیتم قول رسول الله یوم غدیرخم: من کنت مولاه فعلیٌ مولاه و قوله: أنت منّی بمنزله هارون من موسی علیه السلام» (الغدیر، ج۱، ص۱۹۶) #مناسبت‌ها https://eitaa.com/joinchat/3923116085C6efc9fc193