قانون ارتقا و انتصاب مدیران :‌ یک بام و دو هوا در ارتقا #بخش اول : « شرایط ارتقا و احراز پست های مدیریتی » ماده 54 و 55 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوبه مجلس و شورای نگهبان صراحتا شرایط احراز پستهای اجرائی و قضائی را ذکر کرده است. یکی از این شرایط " #عدم اشتهار به فساد " است. اگر همین قوانین بدرستی اجرا و رعایت شود جلوی برخی فسادها گرفته می شود واین همه هزینه به مردم و نظام تحمیل نمی شود. این فضای غبارآلود و تبعیض آمیز ارتقا و انتصاب بایدشفاف باشد. قوانین بالادستی و قانون مدیریت خدمات کشوری ، شرایط انتصاب و ارتقای مدیران عالی: شامل استانداران , روسای دادگستری‌ها و دادستانها و مدیران میانی شامل مدیران کل ومشاغل میانی دادسراها و دادگستری‌ها و ... را شامل می شود اما به نظر می رسد پیاده سازی این شاخصها در درون قوای سه گانه متفاوت است . شاخص‌ها ی ارتقا و انتصاب شامل سه محور عمده است : 1.شایستگی های فردی و عمومی ، شخصیت ، مهارتهای انسانی 2.شایستگی های تخصصی ، علم و دانش تخصصی در حوزه مدیریتی ، قوانین و مقررات 3.عدم اشتهار به فساد ، مقبولیت و وجهه‌ مثبت در افکار عمومی ، #استعلام های گزینشی از نهادهای گزینشی و امنیتی . شایسته سالاری مستلزم اجرا و پیاده سازی سه شاخص و معیار فوق است . برخی مواقع ، انتصاباتی دیده می شود که نشان از نقص حتمی در مراحل انتصاب و‌ارزیابی مدیران و کارنامه قبلی آنان ، یا استعلامها را نشان می دهد به عبارتی دیگر سیستم سنجش و ارزیابی این دستگاهها حتما مشکل دارد .این انتصاب‌ها مغایر قانون مدیریت خدمات کشوری و نقض قانون است و جای سوال دارد که این افراد چگونه از این مراحل سه گانه و فیلتر #نهادهای گزینشی هم عبور کرده و حکم انتصاب می گیرند؟! اینجا دو راحل وجود دارد 1. یا این دستگاهها باید سیستم و ساختار و شرایط احراز و فرآیند انتصابات خود را مطابق نص صریح قانون بازنگری و اصلاح کنند 2.یا مجلس و شورای نگهبان ، شرایط احراز که در قانون مدیریت خدمات کشوری الزام نموده است حذف نمایند تا هر قوه و دستگاه مطابق سلیقه خود عمل کنند. همه یا هیچ ؟ یعنی این استعلامات و فیلترهای گزینشی ، ارزیابی و سنجش و ...یا برای همه افراد و قوای سه گانه اعمال شود یا حذف شود . نمی شود سلیقه ای عمل کرد. ✍ محمد رضایی