جناب استاد دکتر نصیری عزیز باسلام واحترام با عنایت به اهمیت موضوع فقه محیط زیست لطفا پیشنهاد می گردد: مباحث زیر را در دستور کار خویش قرار دهید پس از بیان چیستی وچگونگی وچرایی فقه محیط زیست وپیشینه ان چند مسئله‌ی پایه از فقه محیط زیست که لازم است محور قرار گیرد عبارتند از: ۱) امکان تعریف حق محیط زیست و معنای آن ۲) امکان تعریف حق جانوران و معنای آن ۳) امکان تعریف حق برای نسل‌های آینده (کسانی که الان نیستند) و معنای آن ۴) مناسبات میان تعادل زیست‌محیطی با توسعه ۵) معنا و تعینات ارزش‌های پایه‌ی اجتماعی (عدالت، آزادی، رفاه و امنیت) در نسبت انسان با محیط زیست ۶) معنای مسئولیت وو ظایف ملت ودولت در قبال تحولات اقلیمی ۷) معنا و مبانی فقهی امکان تعمیم حق حیات به غیر انسان این مسائل از مسائل پایه‌ی فقه محیط زیست است البته برخی مبادی فلسفی و کلامی نیز در فقه محیط زیست اهمیت دارند، مانند: الهیات وفلسفه نفس نباتی و نفس حیوانی، غریزه‌ی حب ذات و حب حیات در غیر انسان، مسئله‌ی درد در نفوس غیر انسانی و مسائل دیگر. با تشکر ... علیکم السلام انصافا جزو مهم ترین مباحث فقهی روزگار ما است. به مناسبتی در کتاب درسنامه اخلاق اسلامی مبحثی در این باره ایفاد شد. به همین مناسبت برخی از منابع و روایات مورد توجه قرار گرفت. فقر منابع و مباحث در این زمینه از هر جهت مشهود است. تذکر بسیار به جایی است. دعا بفرمایید توفیق پیگیری و انجام مباحث آن فراهم گردد. موفق باشید.

✳️ برای طلوع دولتی کارآمد و الهی دعا کنیم! کشور در شرایط بسیار حساس قرار دارد. تا کمتر از یک ماه دیگر در عرصه اجرایی کشور فردی طلوع خواهد کرد که به طور متعارف بیش از یک دوره چهار ساله مهم ترین رکن اداره کشور؛ یعنی رکن اجرایی را بر عهده خواهد گرفت. در این مقطع خطیر و حساس سه گروه باید خدایی بیاندیشند و خدایی عمل کنند: یک؛ نامزدها اگر کسی به دنبال کسب نام و نشان است در عرصه خطیر مدیریت اجرایی کشوری به عظمت ایران و فرهنگ فرازمند آن و ملتی به بزرگی ملت ایران وارد نشود. خوب است بدانند و بدانیم که طبق روایت نبوی هر کس که مدیر ده نفر باشد، ابتدا دست بسته وارد محشر می شود و اگر توانست از درستی کار و انجام وظایف خود دفاع کند، آزاد خواهد شد! دو؛ شورای نگهبان پیش بینی چنین شورایی در قانون اساسی عاقلانه و حکیمانه بوده است، اما عملکرد این شورا بارها مورد نقد قرار گرفته است که ما به خاطر بی اطلاعی از همه جوانب، نمی توانیم داوری نهایی داشته باشیم. پیداست که شورای نگهبان باید به جای مصلحت اندیشی های جناحی، رضایت خداوند و مصلحت کشور را مطمح نظر قرار دهد. سه؛ توده مردم از دو مرحله پیشگفته که بگذریم، نوع انتخاب توده مردم در تعیین نهایی سرنوشت کشور نقش اساسی دارد. امید است که ملت خیراندیش ایران که تجربه تلخ و شیرین انتخاب های گذشته را در خاطره خود دارد، بدور از دخالت مصالح جناحی و هم چنان با نظرداشت رضایت الهی و مصلحت حال و آینده کشور، بر قامت کسی کسوت ریاست را بپوشانند که از هر جهت شایسته و بایسته این میدان باشد. برای در پیش داشتن چنین چشم اندازی روشن، ملحانه به محضر الهی حاجت و دعا می بریم! علی نصیری صبح صادق یکشنبه سیزدهم خرداد ۱۴۰۳ @nasirigilani_ir

🏴 چهاردهم خرداد، سالروز رحلت بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران، مرحوم امام خمینی (ره) را تسلیت عرض میکنیم.

✳️ فضایل شب و روز دحو الارض شب بیست‏وپنجم: شب دحو الارض است، یعنى پهن شدن زمین از زیر کعبه به روى آب، و از شبهاى بسیار شریف‏ است که رحمت خدا در آن نازل مى‏شود، و قیام به عبادت د رآن اجر بسیار دارد، و از حسن بن على وشّاء روایت شده‏ که گفته: من کودک بودم که با پدرم در شب بیست‏وپنجم ماه ذو القعده، در خدمت حضرت رضا علیه السّلام شام خوردیم، حضرت فرمود امشب حضرت ابراهیم و حضرت عیسى علیهما السلام متولّد شده‏اند، و زمین از زیر کعبه پهن شده، پس هرکه روزش را روزه بدارد، چنان است‏ که شصت ماه روزه داشته باشد، و در روایت دیگر است که فرمود: در این روز حضرت قائم (عج) قیام خواهد کرد. روز بیست‏وپنجم: روز دحو الارض است، یکى از آنچهار روزى است، که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است، و در روایتى آمده: که روزه این روز همانند روزه هفتاد سال است و در روایت دیگر آمده که کفاره هفتاد سال است، و هرکه‏ این روز را روزه بدارد، و شب را به عبادت به سر آورد، براى او عبادت صد سال نوشته شود و براى روزه‏دار این روز، که هرچه در میان زمین و آسمان است استغفار کند، و این روزى است که رحمت خدا در آن منتشر شده، و براى عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیارى است، و بارى این روز جز روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل دو عمل دیگر وارد است. به نقل از مفاتیح الجنان محدث قمی علیه الرحمه @nasirigilani_ir

✳️ پیامدهای دلبستگی به دنیا از نگاه امام صادق (ع) مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ وَ عَبْدِ الْعَزِيزِ الْعَبْدِيِّ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسى‏ وَ الدُّنْيَا أَكْبَرُ هَمِّهِ، جَعَلَ اللَّهُ تَعَالَى الْفَقْرَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ، وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ، وَ لَمْ يَنَلْ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا مَا قُسِمَ لَهُ؛ وَ مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسى‏ وَ الْآخِرَةُ أَكْبَرُ هَمِّهِ، جَعَلَ اللَّهُ الْغِنى‏ فِي قَلْبِهِ، وَ جَمَعَ لَهُ أَمْرَهُ. نکته ها: کسی که همه همت او در صبح و شام دنیا باشد، با سه عقوبت و پیامد مواجه خواهد شد: 1. همواره احساس فقر و ناداری می کند؛ هر چند اگر همه دنیا را در اختیار او بگذارند؛ 2. امور او به هم ریخته و پراکنده می شود؛ 3. به رغم همه رنج ها و امیدها از دنیا تنها آن میزان که برای او مقدر شده است، روزی او می شود. ««مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسى‏ وَ الدُّنْيَا أَكْبَرُ هَمِّهِ، جَعَلَ اللَّهُ تَعَالَى الْفَقْرَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ، وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ، وَ لَمْ يَنَلْ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا مَا قُسِمَ لَهُ» مفهوم این سه پیامد آن است که دنیا طلبی و هم غم دنیا داشتن لزوماً به دنیاداری منتهی نمی شود، بلکه گاه درست به عکس نتیجه می دهد و انسان به جای کسب دارایی از دنیا در باطن و ظاهر فقیر و فقیرتر می شود. از نظر روحی خود را محتاج تر می بیند و از نظر ظاهری در می یابد که به خواسته های خود نمی رسد. یکی از عوامل اصلی نگرانی ها و روان پریشی های انسان این است که هیچ گاه حس غنا و دارایی ندارد و همیشه این حس همراه او است که گمشده ای ناشناخته دارد که باید پیوسته به دنبال آن باشد. این امر به حیرانی و گمگشتگی بیشتر او می افزاید و او را تا سر حد جنون و خودکشی تنزل می دهد. نیز یکی دیگر از علل نا آرامی انسان نابسامانی امور جاری زندگی اوست و به تعبیر دیگر این حس که هیچ گاه کارها او سر و سامان نیافته و به یک ساحل نجات و ثبات نمی رسد، او را آزار می دهد. آخری نیست سر و سامان را سر و سامان به از بی سر و سامانی نیست. به تصریح این روایت از جمله امور تکوینی که با دخالت خداوند انجام می گیرد ان است که هیچ گاه برای طالبان دنیا آسایش و راحتی مقرر نمی شود و آنان هر روز در سرگشتگی و نابسامانی های زندگی خود بیشتر غرق می شوند: جَعَلَ اللَّهُ تَعَالَى الْفَقْرَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ، وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ، وَ لَمْ يَنَلْ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا مَا قُسِمَ لَهُ» اگر کسی هم و غم او در صبح و شام؛ یعنی در همه اوقات آخرت باشد، افزون بر آن که آخرت به او داده می شود، دو نتیجه عائد او می گردد: 1. خداوند در قلب و روح او غنا و بی نیازی را ثبت می کند؛ 2. امور دنیایی و عقبایی او را سامان می دهد: «وَ مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسى‏ وَ الْآخِرَةُ أَكْبَرُ هَمِّهِ، جَعَلَ اللَّهُ الْغِنى‏ فِي قَلْبِهِ، وَ جَمَعَ لَهُ أَمْرَهُ» برگرفته از کتاب «شرح کافی شریف» اثر در دست تدوین استاد علی نصیری @nasirigilani_ir

آیا این گفتار از ملا صالح مازندرانی به عنوان یکی از مجتهدان اصولی در باره ضرورت استناد گزاره های اعتقادی به شارع شگفت آور نیست؟! ایشان در تحلیل روایت: «فأنت إذن شريك رسول الله ...» چنین آورده است: «وفيه دلالة على أنّ اُصول العقائد ينبغي أن يكون مستنده إلى صاحب الشرع كفروعها وقد صرَّح به أيضاً الشريف في حاشيته على شرح المختصر وبالغ فيه الفاضل الأمين الأسترآبادي في فوائده المدنيّة وشنّع على مَن اتّكل بعقله في المعارف الالهيّة وهو الحقُّ الصريح والمذهب الصحيح وإلاّ لزم أن يكون الخاطئون السالكون بمقتضى عقولهم معذورين يوم القيامة.» (شرح أصول الكافي - مولي محمد صالح المازندراني - ج 5 - ص 91) اگر این تحلیل ایشان قابل دفاع باشد، سخن استاد ایشان؛ یعنی علامه مجلسی در بحار قابل دفاع بوده و دفاع از نقد علامه طباطبایی به ایشان بسیار دشوار خواهد بود.

✳️ برگزاری سومین اجلاس نخبگان منابر شیعه در کربلا به گزارش خبرگزاری مهر، داود منافی پور دبیر مجمع جهانی حضرت علی اصغر علیه السلام در ابتدای این مراسم با بیان اینکه برای انتقال پیام مظلومیت و بزرگداشت حضرت علی اصغر (ع) از ۲۱ سال پیش (سال ۱۳۸۲) اقدام به برگزاری همایش شیرخوارگان حسینی با حضور اطفال شیرخوار و مادرانشان در مهدیه تهران کردیم، افزود: امسال در اولین جمعه ماه محرم به برگزاری ۸ هزار جلسه در ایران و جهان می رسیم و این جلسات به ۲۱ هزار جلسه خواهد رسید و حتی دیگر مذاهب به سمت برگزاری این جلسات آمده اند. منافی پور عنوان کرد: تصویرگری یک طفل کوچک شیرخوار که با مادر به این روضه خوانی میاید، بهترین تصویری بود که برای جهانیان مصور گردید و آن موجب شد توجه ملل به این موضوع جلب شد. منافی پور، پیراهن سیدالشهدا علیه السلام و جغرافیای مقدس سرزمین کربلا را از دیگر نیروهای مظلومیت عنوان کرد و به ارائه تحقیقات درباره اسناد موجود درباره پیراهن معظم سیدالشهدا علیه السلام و لزوم نمادسازی از آن پرداخت و افزود: ویژگی‌های این تحقیق یک بازنگری در منابع قابل استناد است. دبیر مجمع جهانی حضرت علی اصغر (علیه السلام) در ادامه با بیان اینکه در اجلاس اول در مشهد و در اجلاس دوم در قم حتی یکنفر هم نتوانست نسبت به روایات در این زمینه خدشه‌ای وارد نماید، به روایت شیعی اشاره و در ادامه از منابع اهل سنت مواردی را نیز عنوان کرد. وی با بیان اینکه، مکتبی که نماد نداشته باشد منفعل است افزود: سه روز قبل از شهادت حضرت صدیقه کبری (س)، ایشان پیراهنی را به حضرت زینب کبری (س) به ودیعه دادند و فرمودند آنروز که حسین (ع) از تو پیراهن را طلب کرد، بدان که ساعتی بیشتر زنده نخواهد ماند. وی با اشاره به سند صحیح روایتی گفت؛ هنگام محشر اولین تا اخرین ادم جمع می‌شوند و ندا می‌آید سرها را پایین بیاندازید و چشم‌ها را ببندید. حضرت فاطمه (س) دختر رسول خدا (ص) بر ناقه ای سوار است وارد صحرای محشر می‌شود. هفتاد هزار ملک در سمت راست و هفتاد هزار در سمت چپ وارد می‌شوند. حضرت از ناقه پایین می آیند و پیراهن سیدالشهدا علیه السلام را بدست می‌گیرند و ندا می‌دهند یا رب این پیراهن حسین من است. خودت می‌دانی با او چه کردند. از طرف خدا ندا می‌آید یا فاطمه (س) امروز روز رضای تو است. وی در ادامه به پرسش‌هایی درباره نام پیراهن، جنس پیراهن، چیستی این پیراهن و سیر این پیراهن در بین ۱۲۴ هزار پیامبر پاسخ داد و گفت: پیراهن از ازل خلق شده است. حضرت امام صادق علیه السلام به فردی می‌فرماید میدانی این کدام پیراهن است؟ پاسخ داد خیر یابن رسول الله. حضرت پاسخ فرمودند، این همان لباس ابراهیم خلیل الله (ع) است هنگامی که ابراهیم را به آتش انداختند و جبراییل این پیراهن را از بهشت نازل کرد تا از آتش نجات پیدا کند. وی از سیر پیراهن از حضرت ابراهیم تا حضرت یعقوب و بعد حضرت یوسف (ع) گفت و افزود: در کتاب خصال شیخ صدوق روایتی از امیرالمومنین (ع) نیز نقل شده که براساس آن خداوند توبه حضرت آدم (ع) را بواسطه این پیراهن قبول کردند و نام این پیراهن در ابتدای خلقت "قمیص الرضا" بود. منافی پور در ادامه به روز عاشورا اشاره کرد و گفت: حضرت سیدالشهدا (ع) در عاشورا این لباس را به تن کردند و در انتها ملعون‌ها این پیراهن را از تن امام حسین (ع) بیرون آوردن و این بی احترامی از سوی آنها انجام گرفت. وی سپس درباره ارض کربلا و اهمیت آن به روایتی از قول امام صادق (ع) اشاره کرد که فرمودند پیغمبری نبوده که کربلا را زیارت نکرده باشد. منافی پور ادامه داد: این پیراهن معظم بعد از شهادت سیدالشهدا (ع) بدست ائمه اطهار بوده و در زمان جور ظالمان به تن می‌کردند و در روایات است که در زمان ظهور، حضرت حجت (عج) این پیراهن را به تن دارند. وی در پایان روایت دیگری اشاره کرد که براساس آن شب اول محرم پیراهن اباعبدالله (ع) بر عرش خدا آویزان می‌شود درحالی که خضاب به خون است. منبع: خبرگزاری مهر دین و اندیشه اسلام در جهان ۱۶ خرداد ۱۴۰۳، ۱۵:۰۳

✳️ حاشیه ای بر مطالب ذکر شده در سومین اجلاس نخبگان منابر شیعه در کربلا برای آن که همراهان مکرم در جریان برخی از ملاحظات مطالب ذکر شده در «سومین اجلاس نخبگان منابر شیعه در کربلا» قرار گیرند، نخست گزارش برگزاری این نشست به نقل از خبرگزاری مهر ارایه شد. نخست لازم است به سهم خود از برگزارکنندگان این همایش؛ به ویژه فاضل مکرم حجت الاسلام دکتر حسین مرادی (زید عزه) تقدیر و تشکر ویژه کنم که افزون بر بهره بردن از مباحث علمی مفید، بهره بردن از مداحی ها، نقالی ها و شعر خوانی های بسیار تاثیرگذار، زمینه زیارت مراقد شریف اهل بیت (ع) را فراهم آوردند. خداوند به همه آنان پاداش خیر فراوان ارزانی بفرماید. در جلسه مفصل و صمیمانه ای که در تاریخ شانزدهم خرداد ماه در محل اسکان با فاضل محترم جناب آقای داود منافی پور در حضور برخی از فضلاء برگزار شد، نکات ذیل مورد بحث و گفتگو قرار گرفت: 🔹 یک؛ موکدا از تلاش های ایشان برای تعظیم شعائر سالار شهیدان (ع) و همه خدمات گذشته و کنونی ایشان؛ به ویژه پایه گذاری مراسم شیرخوارگان حسینی تقدیر و تشکر شد. الحق و الانصاف جا دارد که از امثال ایشان که بیش از سی سال از عمر خود را به مطالعه در باره جریان عاشوراء اختصاص داده و در ترویج فرهنگ کربلا در سطح فراملی خدمات بسیار با ارزش و ماندگاری به انجام رساندند، تقدیر و تحسین شایسته انجام گیرد. ایشان حسب گزارش خود برای ارایه مبحث «قمیص الحسین (ع)» سال ها وقت گذاشته و هزار صفحه مطلب فراهم کرده اند. عشق و دلداگی به سالار شهیدان (ع) از هر جهت در ایشان مشهود است. خداوند تمام تلاش های ایشان را مورد رضایت خود و ذخیره یوم الحساب ایشان قرار دهد! 🔹 دو؛ عرض شد که با پدیده نماد سازی و ضرورت آن برای انتقال سریع و رسای معارف الهیه موافق هستم. شواهد فراوانی در متون دینی وجود دارد که پدیده نماد و نماد سازی البته با تاکید بر ابتنای آن بر متون وحیانی، امر موکدی است؛ همان گونه که کلمه توحید «لا اله الا الله» نماد اسلام و اذان نماد نماز و مسجد تلقی می گردد. نیز در روایت امام حسن عسکری (ع) مصادیقی همچون آشکاری در قرائت بسمله و انگشتر به دست راست کردن، به عنوان علامت و نماد تشیع اعلام شده است. ضمن این که شواهد آشکاری در روایات وجود دارد که اهل بیت (ع) پیراهن خونین سالار شهیدان (ع) را نماد کربلا می دانند. بهترین گواه مدعا روایت معروف ورود صدیقه طاهره (ع) به محشر و در دست داشتن همین پیراهن به عنوان شکایت به محضر الهی است. 🔹 سه؛ با توجه به آن که فاضل محترم جناب آقای منافی پور در دو روز همایش پیوسته از کتاب کامل الزیارات تمجید کرده و موکدا و مکررا از صحت همه روایات آن دفاع کرد، به ایشان عرض شد که به رغم جایگاه بلند ابن قولویه؛ به حدی که از توثیق ایشان نسبت به راویان کتاب خود، به عنوان یکی از توثیقات عام یاد می شود و به رغم جایگاه فرازمند کتاب کامل الزیارات، اما باید دانست که چنان نیست که بزرگان گذشته و معاصر شیعه، همه روایات این کتاب را صحیح و بدون هیچ مناقشه بدانند. بهترین شاهد مدعا آن که ابن قولویه شاگرد محدث بی بدیل شیعه؛ یعنی ثقه الاسلام کلینی بوده و البته کتاب او در مرحله فروتر از کافی شریف شناخته می شود. با این حال به جز اخباریان آن هم شمار غالب و نه همه آنان، همه روایات کافی شریف را صحیح نمی انگارند. 👇👇👇

🔹سه؛ با توجه به این ایشان برای دفاع از نماد بودن پیراهن سالار شهیدان (ع)، تمام روایات ناظر به پیراهن ملکوتی ارسال شده از بهشت توسط جبرئیل (ع) که در طول تاریخ میان پیامبران دست بدست شده و مایه حفظ آنان از آفات معرفی شده است، را منطبق با همان پیراهنی دانستند که در کربلا بر تن شریف سالار شهیدان (ع) بوده است، سه نکته به ایشان عرض شد: نکته اول: به رغم دفاع از این دست از روایات، هیچ نشانه روشنی از آن که پیراهن ملکوتیِ مورد اشاره در روایات همان پیراهنِ برتن سالار شهیدان (ع) بوده است، وجود ندارد و خود ایشان پذیرفت که دلیل روشنی برای اثبات این مدعا نیافته است. نکته دوم: به استناد روایات و اسناد تاریخی، پیراهنی که بر بدن شریف سالار شهیدان (ع) بود، در اثر غارت تاریک دلان (لعنة الله علیهم اجمعین) و اسب تازاندن بر بدن مطهر، اثری از آن برجا نماند و ما هیچ سند و مدرک تاریخی و روایی در دست نداریم که این پیراهن پس از عصر عاشوراء در اختیار حضرت سجاد (ع) یا حضرت زینب (ع) قرار گرفته باشد. این در حالی است که ادعای ملکوتی بودن این پیراهن در کنار ملکی بودن آن، می طلبد که امکان محو آن میسر نباشد؛ چنان که روایات به این امر اشاره دارند. آقای منافی پور هم پذیرفتند که چنین مدرکی وجود ندارد و مدعی شدند که یک یا دو مقتلِ عصر قاجار اشاره کرده اند که پیراهنی که در روز عاشورا بر تن سالار شهیدان (ع) بود، همان پیراهن مورد اشاره در روایات است. به ایشان عرض شد که چنین منابعی ابداً برای اثبات یک آموزه دینی قابل اعتنا نیستند؛ مطلبی که جنابشان از هر جهت با آن موافقت داشتند. نکته سوم: از آن جا که ایشان ادعا کردند که این پیراهن به عنوان میراث انبیاء نزد اهل بیت (ع) نگاه داری می شود؛ بی آن که لزوماً کسی را از آن آگاهی دهند، به ایشان عرض شد که طبق روایات کافی شریف، اهل بیت (ع) اعلام فرمودند که سلاح پیامبر اکرم(ص)، صحیفه، جفر، جامعه و مصحف صدیقه طاهره (ع) و احیاناً مواردی دیگر، نزد آنان نگاه داری می شود و می دانیم که اهل بیت (ع) جز اصحاب خاص، اجازه آشکار شدن آنها را به کسی ندادند. با این فرض، اگر پیراهن مورد ادعا جزو مواریث خاص اهل بیت (ع) باشد، باید آنان حداقل یک بار در روایات نقل شده از زبان امام سجاد تا حضرت حجت (علیهم آلاف التحیة و الثناء) نامی از پیراهن ملکوتی سالار شهیدان برده باشند. ایشان هم با کمال انصاف پذیرفتند که چنین مدرک و سندی وجود ندارد. در پایان جلسه ایشان ابراز علاقه کردند که چنین جلسه علمی استمرار داشته باشد. بدون تردید اعلام برخی از تشکیک ها به دعاوی علمی فاضل محترم جناب آقای داود منافی پور (دام افضاله) به معنای فروکاستن از خدمات و زحمات ایشان نیست. خداوند همه ما در جهت رضایت خود رهنمون فرماید و نورانی ترین فرجام را برای ما رقم زند! بمنه و کرمه علی نصیری صبح صادق پنجشنبه هفدهم خرداد ماه 1403 کربلای معلی محل اسکان @nasirigilani_ir

✳️ روایت بسیار درس آموز در باره میزان ورع موالیان اهل بیت (علیهم السلام) الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَمْزَةَ الْعَلَوِيِّ قَالَ أَخْبَرَنِي عُبَيْدُ اللَّه بْنُ عَلِيٍّ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الأَوَّلِ ع قَالَ كَثِيراً مَا كُنْتُ أَسْمَعُ أَبِي يَقُولُ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ لَا تَتَحَدَّثُ الْمُخَدَّرَاتُ بِوَرَعِه فِي خُدُورِهِنَّ ولَيْسَ مِنْ أَوْلِيَائِنَا مَنْ هُوَ فِي قَرْيَةٍ فِيهَا عَشَرَةُ آلَافِ رَجُلٍ فِيهِمْ مِنْ خَلْقِ اللَّه أَوْرَعُ مِنْه نکات: یک؛ كَثِيراً مَا كُنْتُ أَسْمَعُ أَبِي يَقُولُ؛ این فقره بیانگر اهمیت زیاد ورع است که امام صادق (ع) این چنین پیوسته آن را تکرار می فرمود. لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا؛ بارها در روایات تاکید شده که صف محبان اهل بیت (ع) با شیعیان آنان جدا است. شیعه کسی است که حقیقتا پیرو و تابع اهل بیت (ع) باشد. مَنْ لَا تَتَحَدَّثُ الْمُخَدَّرَاتُ بِوَرَعِه فِي خُدُورِهِنَّ؛ یعنی ورع و تقوای او باید آن قدر پر شهره و پر آوازه باشد که حتی زنانی که در پرده نشسته و به پا به بیرون اجتماع نگذاشته یا کم می گذارند، از ورع او ستایش کنند. ولَيْسَ مِنْ أَوْلِيَائِنَا؛ تعبیر «أولیاء» حسب ظاهر به مرتبه ای بالاتر از شیعه ناظر است؛ یعنی کسی که به مرتبه دوستی و ولاء با اهل بیت (ع) رسیده است. مَنْ هُوَ فِي قَرْيَةٍ فِيهَا عَشَرَةُ آلَافِ رَجُلٍ فِيهِمْ مِنْ خَلْقِ اللَّه أَوْرَعُ مِنْه؛ این فقره شگفت آور است. امام کاظم (ع) برای حد ورع معیاری آشکار ارایه فرموده است و آن این که مدعیان ولاء باید از میان ده هزار نفر ساکن در یک شهر با ورع تر باشند. حقا روایت تکان دهنده ای است! @nasirigilani_ir