و اما در مورد خرابکاری فرزند بالای ۷ سال😫 شما وقتی فرزندتون خرابکاری می کنه چیکار می کنید ؟ مثلا ظرف مورد علاقه تون رو موقع جا به جایی می شکنه 😢 یا با توپ می زنند و وسیله های دکوری رو کن فیکون می کنند 😤 یا ظرف غذا رو روی فرش یا مبل خالی می کنند😰 واکنش شما چیه؟؟ جیغ 😱😤😡 فحش و ناسزا🙈🙊 تنبیه😶‍🌫😵‍💫 یا چی ؟؟؟ #خرابکاری #تنبیه @nasletamadonsaz

مثلا تو چند روز گذشته تو خونه ما بشکن بشکن بود😵‍💫🤕 حباب شمعدانی شکست🥴 دیس غذا تکه تکه شد😵 و... #خرابکاری @nasletamadonsaz

اما واکنش غلط چیه و واکنش درست چیه؟؟🧐 #خرابکاری @nasletamadonsaz

واکنش غلط🙈 فریاد وامصیبتا ❌ زدن برچسب به فرزند مانند : خیلی دست و پا چلفتی هستی ❌ ای بی عرضه! یه کار درست نمی تونی انجام بدی❌ جر و بحث و دعوا و سپس قهر با فرزند❌ #خرابکاری #تنبیه @nasletamadonsaz

واکنش درست☺️ اول: تسلط بر اعصاب ، فرستادن صلوات و یا گفتن استغفرالله ،کمی آب خوردن😅 دوم : پیدا کردن علت اتفاق باید بفهمیم چرا این اتفاق افتاده.مثلا ممکنه فرزند مون هماهنگی چشم و دستش خوب نیست و نتوانسته درست عمل کنه😢 یا اینکه ممکنه چشمانش ضعیف باشه و درست ندیده باشه😔 یا اینکه به نیازهاش توجه نشده و بازی و هم بازی مناسبی نداشته و همش تو خونه بوده 😩 یا تمرکز و دقت کافی نداشته☹️ #کشف_علت #خرابکاری @nasletamadonsaz

سوم : فراهم کردن فرصت جبران برای فرزند مون هست. جبران خطا به چند طریق انجام میشه : تمیز کردن و جمع آوری خطای ایجاد شده بر اساس شدت و علت اتفاق ،یا محرومیت از یک مسئله مورد علاقه مانند تفریح ‌خاص،تلویزیون دیدن ،بازی با موبایل و ... یا انجام کاری برای جبران خطا وقتی بچه ها با پیامد رفتارشون مواجه می شوند در تکرار خطا بیشتر دقت می کنند. #جبران #خرابکاری #تنبیه @nasletamadonsaz

نکته مهم ✅ در تنبیه و سرزنش نباید افراط کرد تا بچه اعتماد به نفس خودش رو از دست بده و دیگر نتواند کاری را انجام دهد. بنابراین در نقد کار خطا باید واضح صحبت کنیم و علت را شرح دهیم و تخریب نکنیم . مثلا نگوییم تو دست و پا چلفتی هستی ، بگوییم اگر به کاری که انجام دهی دقت بیشتری کنی خطا کم میشه. متاسفانه بعضی از والدین با سرزنش بیش از حد سبب نابودی اعتماد به نفس فرزندشان می شوند😔 #خرابکاری #سرزنش #اعتماد_به_نفس @nasletamadonsaz

کتاب کاربردی راه رشد جلد یک نقش ما در تربیت: ملاک دادن به فرزند تا خودش با ملاک بتونه تشخیص بده. دادن ملاک نکته مهمی هست که إن شاءالله بیشتر بازش خواهم کرد #ملاک #راه_رشد #معرفی_کتاب @nasletamadonsaz

زمستان سال ۱۳۷۶ بود، کلاس دوم راهنمایی بودم، در مدرسه‌ای که مدیر به‌اصطلاح خوش‌فکری داشت‌که در اواسط سال تحصیلی اومده بودن بر اساس نمره‌ی امتحانات، انضباط و کارنامه‌ی شبانه‌ای هر شب که توسط والدین پر می‌شد (که در اون مثلاً ساعت خواب بعد از ساعت ۹ تخلف محسوب می‌شد) به دانش‌آموز درجه و رتبه می‌دادند، به این صورت که دانش‌آموز عالی و درس‌خون و پسر خوب می‌شد (ساعی) دانش‌آموزی که مستعد بود و محتاج به تلاشی بیش‌تر می‌شد (کوشا) و زباله‌های مدرسه هم می‌شدند (غافل) پس چی شد؟به‌ترتیب شأنیت: ساعی، کوشا، غافل. پس از تعیین سطح توسط شورای مدرسه شما کارت خودت رو باید به جلوی لباست با سنجاق وصل می‌کردی و اگر جوری قرار می‌گرفت که دیده نمی‌شد تخلف محسوب می‌شد، مثل پلاک ماشین، حالا شما حساب کنید نوجوونی که عرض شونش ۴۵ سانته یک کارت پرس‌شده‌ی مثلا ً ۱۸ سانتی رو روی سینه‌ش که سطح و شأن اجتماعی‌ش رو نشون می‌داد باید نگه میداشت. من توی درجه‌بندی توی دسته‌ی (غافل) قرار گرفتم. روزهای اول خیلی باهاش کلنجار رفتم تا دیده نشه، مثلاً پشت کارت غافل  کارت دانش‌آموزی‌م رو می‌ذاشتم و می‌چرخوندمش به سمت کارت دانش‌آموزی‌ تا کم‌تر آبروریزی بشه که اینجا هم با برخورد خشن ناظم مواجه می‌شدم که چرا کارتت پیدا نیست. چند هفته گذشت دیدم نمی‌شه، باید خودم‌ رو ازین ذلت نجات بدم، با کلی تلاش و زود خوابیدن و چند امتحان نمره بالاتر گرفتن شایسته‌ی درجه‌ی کوشا شده بودم که  وقتی رفتم برای تعویض کارت  کسی پاسخگو نبود، متوجه شدم که سیاست عوض شده. رتبه‌بندی این‌جوری شده بود به ترتیب از عالی به نازل،(ممتاز)(ساعی)(کوشا) این‌جوری عملاً همون غافل محسوب می‌شدم. این خاطرات رو مدت‌ها بود می‌خواستم بگم، یک بار یادمه توی مدرسه دارالفنون، دوستانی از آموزش و پرورش محبت کرده بودند و برای من نکوداشتی گرفته بودند. با لوح کاغذ aA و از من خواستن که بیام بالا و صحبت کنم، من حوصله نداشتم ولی برای اینکه نگن متکبری رفتم، اونجا گفتم زمانی که من بچه بودم و  به مدرسه می‌رفتم هیچ احساس احترامی دریافت نمی‌کردم، از دم در مدرسه که وارد می‌شدم در، سطل اشغال، تخته سیاه، میزها، معلم، دانش‌آموزها، همه و همه بهم با زبون بی‌زبون می‌گفتن خاک بر سرت کنن، ریاضی بلد نیستی، زبانت خوب نیست، دیکته  بلد نیستی. اما هیچ وقت کسی نیومد بگه چقدر خوب طراحی می‌کنی، حتی معلم هنر. حالا شماها هر چی به من بگید استاد، هنرمند، فلان و  چنان، من همون حرفای بچیگیم‌رو باور دارم، همون خاک بر سرت رو. آدم‌ها در کودکی همان آ‌دم‌های بزرگسالی‌ان، با تجربه‌ی کم‌تر، وقتی در اول دوران حیات، من رو به اسمی بخوانی من با همون اسم خودم‌ می‌شناسم. حسن روح الامین | ۱۷ شهریور ۱۴۰۳ @nasletamadonsaz