#بازخوانی_شورش_مسلحانه_منافقین در ۳۰ خرداد ۶۰(قسمت هشتم) 😎در واقع، آن طور که اعضای رده بالای جدا شده از سازمان در همان سال ۵۹ ، همچون پرویز یعقوبی👈 در کتاب های خود نوشتند، مرکزیت متوهّم منافقین، به ویژه شخص رجوی، بدون مشورت با سایر اعضای سازمان، به صورت یک جانبه تصمیم به وارد کردن سازمان به فاز تقابل مسلحانه با نظام گرفت. طبق دستورالعمل سازمان منافقبن خلق اعضا و هواداران سازمان مجهز به چاقو، تیغ موکت بری، پنجه بوکس، کوکتل مولوتوف، اسپری حاوی اسید و اسلحه گرم (برای سرتیم ها و کادرهای اصلی) در بعدازظهر سی ام خرداد ۶۰، همزمان با بررسی👇 #عدم_کفایت_سیاسی_رئیس_جمهور #بنی_صدر_در_مجلس، به خیابان های مرکزی تهران ریختند تا علیه نظام انقلابی ایران قیام کنند. 😎طبق خط مرکزیت سازمان، قرار بود این تظاهرات مسلحانه، موتور محرکه یک قیام مردمی گسترده شود که در نهایت نظام را سرنگون می کرد. مسئولیت و هدایت تظاهرات، به عهده «بخش اجتماعی» و زیر نظر «محمد ضابطی» بود. هواداران تشکیلاتی در تیم‌های ۳ تا ۵ نفره سازماندهی و به یکی از سلاح های سرد مسلّح شده بودند. رده های بالاتر دارای سلاح گرم بودند. چاقو، چماق، تیغ موکت بری، قمه، پنجه بکس، و فلفل (برای پاشیدن به چشمان مخالفان) از وسایلی بود که اغلب هواداران (به دستور تشکیلات) با خود حمل می کردند. 😎«حمید داوودآبادی»، نویسنده و پژوهشگر تاریخ انقلاب و دفاع مقدس، که خود به عنوان یک نوجوان انقلابی در آن روز در درگیری ها با منافقین حاضر بود در کتاب «چادر وحدت»، حال و هوای ۳۰ خرداد را چنین شرح می دهد👈 به خیابان طالقانی که رسیدیم، جا خوردیم. وسط خیابان دو سه دستگاه وانت و لندرور بود که روی بعضی از آنها آرم سپاه یا جهاد سازندگی بود، در آتش می‌سوختند... داخل خیابان طالقانی از بهار تا چهار راه مصدق ( خ ولیعصر(فعلی)) که ساختمان مرکزی مجاهدین بود، همین اوضاع و احوال وجود داشت. در تقاطع طالقانی و بهار، متوجه تعداد زیادی دختر با تیپ مجاهیدن شدم که روسری به سر علیه امام شعار می‌دادند. کمی که نزدیک تر شدم فهمیدیم نیروی میلیشیا هستند که هر چه به دهان شان می آمد نثار امام می‌کردند. در همین حال متوجه تعدادی پسر جوان شدیم که داخل پیاده رو و لبه خیابان ایستاده بودند. همه آن ها مسلسل یوزی داشتند و مراقب اطراف بودند." 😎تجمع تظاهرات منافقین در خیابان طالقانی، خیابان انقلاب، میدان فردوسی، خیابان شهید قرنی، خیابان ولیعصر، پل کالج بود. طبق آمارها، دست کم ۲۵ نفر از مردم غیرمسلح به دست منافقین شهید و حدود ۲۰۰۰ نفر هم زخمی شدند. ده‌ها دستگاه اتوبوس و مینی بوس و خودروهای دولتی و شخصی توسط منافقین به آتش کشیده شد و خسارات سنگینی به اموال عمومی وارد آمد. 😎به گزارش روزنامه کیهان (۳۱ خرداد ۶۰) خیابان های محل درگیری در تهران وضعیت غریبی پیدا کرده بود. چهره های ملتهب، مغازه های تعطیل شده، اتوبوس های به آتش کشیده شده و دود لاستیک های سوخته، چهره این مناطق را دگرگون کرده بود. #کتاب_منافقین_وطن_فروش #ناصرکاوه