زنجیرزنی 🖤🖤🖤 میروی ای گل، به همره می‌بری جانم (2) منـم آن شمـع سـوزانی کـه بی‌پــروانـه مـی‌مـانم حسین ‌جانم حسین‌ جانم حسین‌ جانم حسین‌ جانم (2) به دنبالت روان کردم اگر مـن آه و افغان را (2) ز زینب نیمه‌جان مانده، تو با خود می‌بری آن را ببیـن در بـــاغ دل، داغ فــراق لالــه بنشـانم حسین ‌جانم حسین‌ جانم حسین‌ جانم حسین‌ جانم (2) به تعجیل از بـرم اکنون مرو ای یوسف زهرا (2) به خـونت تشنه می‌بینم هزاران گرگ این صحرا به خون غلطیدنت را من تو می‌دانی که می‌دانم حسین ‌جانم حسین‌ جانم حسین‌ جانم حسین‌ جانم (2) مـرو تا بار دیگر من ببینم ماه رویت را (2) به جـای مادرت زهرا ببوسم من گلویت را وداع آخــرین مـن بــوَد ای روح ایمـانم حسین ‌جانم حسین‌ جانم حسین‌ جانم حسین‌ جانم (2) به غیر از باغبان دیگر نمانده گل به گلخانه (2) چه محزون است هنگـام وداعِ شمـع و پروانه دگـر بــوی خــزان دارد بهـار بـاغ و بستـانم حسین ‌جانم حسین‌ جانم حسین‌ جانم حسین‌ جانم (2) فانوسهای اشک محمود تاری ┅┅┅┅┄❅💠❅┄┅┅┅┅┄ 🇮🇷اللّٰهمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّكَ ٱلْفَرَجَ🇮🇷 دعوتید: به کانال ماندگاروبروز #تخصصی_نوای_ذاکرین #اکبر_آرامش_اشعار_مذهبی ایتا↙️ ‌╔═💎💫═══╗ Eitaa.com/navayehzakerin2 @Aaramesh42 ╚═══💫💎═╝

#حضرت_مسلم_علیه_السلام ◾من در اين شهر، اهل و عیال و خانه‌ای ندارم... تاریخ می‌نویسد: ... شب هنگام بود که حضرت مسلم عليه‌السلام در كوچه‌هاي كوفه سرگردان مي‌گشت؛ نمي دانست به كجا رود؟ تا اين كه بر در خانه پیرزني به نام «طوعه» رسيد، در آنجا توقّف كرد، از او آب خواست، آن زن آب آورد و مسلم عليه‌السلام نوشيد. 🔻آن زن، ظرف آب را به خانه برد، بعد بيرون آمد و او را درب خانه‌اش ديد؛ گفت: اي بنده خدا! مگر آب نياشاميدي؟ فرمود:آري؛ طوعه گفت: پس چرا به نزد خانواده خود نمي روي؟ حضرت مسلم عليه السلام ساكت شد و چيزي نگفت. باز آن زن تكرار كرد و مسلم ساكت شد، دفعه سوم «طوعه» گفت: سبحان الله! اي بنده ي خدا! خداوند تو را از بدي‌ها دور كند، از اينجا برخيز و نزد خانواده خود برو، زيرا كه خوب نيست جلوی درب خانه من توقّف كني و من دوست ندارم در اين وقت شب، كنار خانه من باشي. ➖ حضرت مسلم عليه‌السلام برخاست و فرمود: يا أمَة الله! مالي في هذا الْمِصْر أهْلٌ وَ لا عَشيرَة، فَهَل لَكِ في أجْرٍ وَ مَعْروفٍ، وَلَعلّي مُكافِئكِ بَعْد هذا الْيَوْم؟ ▪️اي بندهٔ خدا! من در اين شهر خانه و قوم و خویشی ندارم، آيا مي‌تواني در حقّ من احسان نموده و امشب در منزل خود جاي دهي؟ شايد پس از اين، پاداش احسان تو را داده و جبران نمايم؟ طوعه گفت: اي بنده ي خدا! چگونه خانه نداري؟ حضرت‌ مسلم عليه السلام گفت: أنَا مُسْلِم بن عَقيل، كَذَّبني هولاءِ الْقَوْم، وَ غَرّوني و أخْرَجوني. ▪️من مسلم بن عقيل هستم، اين مردم به من دروغ گفتند، و مرا فريب داده و سرانجام يكّه و تنها بيرونم كردند. طوعه گفت: به راستي تو مسلم هستي؟ فرمود: آري. گفت: بفرماييد. آن گاه حضرت مسلم عليه‌السلام را به يكي از اتاق‌هايي كه خود سكونت نداشت، راهنمايي كرد و لوازم استراحت را فراهم نمود و شام آورد، ولي حضرت مسلم عليه‌السلام شام ميل نفرمود... 📚مقاتل الطالبین ص۶۷ 📚الارشاد ج۲ ص۵۴