شرط قرب، اجابت امر حضرت اوست. امام کاظم علیه السلام در این باره فرموده است: «لَيْسَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ خَلْقِهِ حِجَابٌ غَيْرُ خَلْقِهِ» . ميان او و آفريدگانش هيچ حجابی جز [خودِ] آفريدگانش نيست. حجاب و فاصله را خود آدمی ايجاد می‌کند، وگرنه حضرت دوست، بی‌فاصله و نزديک است: «نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ» (ما از اصلی‌ترين رگ [او] به او نزديك‌تريم). بنا به امر و سنّت خداوند، اگر انسان سر در خط اجابت فرمان حق گذاشت اجابت می‌شود. اين رابطه دوسويه است و در آيات ديگر نيز آن را می‌بينيم: «وَ أَوْفُوا بِعَهْدِي أُوُفِ بِعَهْدِكُمْ‏» و به پيمانم وفا كنيد تا به پيمانتان وفا كنم، یا: «فَاذْكُرُوُنِي‏ أَذْكُرْكُم» پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم. لازمۀ اجابتِ درخواستی که بنده از خداوند دارد آن است که او نيز سهم خودش را در اين ارتباط انجام دهد. ▫ شکوه نیایش، شرح صحیفهٔ سجادیه، جلد۲، صص۳۳۷-۳۳۶. #لحظۀ‌خوش #شکوه_نیایش_جلد2 #عیارمعرفت 🌤 🆔@NAZE_ESHGH✍ ┈┉┅━❀💠❀━┅┉┈