#نگاه 🔸این دو گانه ها ی لحظه ای  را  بنگریم؛ ✔️ #برگزاری نماز عید سعید فطر  در همه جا با رعایت نکات بهداشتی، در مقابل #عدم_برگزاری در مکان های بزرگ! ✔️#عدم_لزوم به حضور دانش آموزان در مدرسه، در مقابل #لزوم حضور دانش آموزان در مدرسه ولو تلویحا! ✔️#تشکر از رعایت نکات بهداشتی و عدم سفر در اسفند ماه و #گلایه از مردم به خاطر عدم رعایت در همان زمان! ✔️#باز گشایی و رها سازی مشاغل بدون کنترل خاص در شرایط قرمز در مقابل #محدود_سازی مشاغل با کنترل خاص در شرایط زرد! و... . 🔸چرا این دو گانه ها شکل می گیرد؟ ❇️ اشکال  «ضعف مدیریت» را باید خوشبینانه، اصل بحث دانست اما #عدم_شناخت کافی از شرایط، دخالت #انگیزه های_سیاسی، حزبی و گرایش ها ی دیگر مربوط، #غرب_گدا بودن برخی مسوولان، فارغ از جناح بندی های سیاسی و... از جمله ی نکاتی است که به ذهن می رسد. 🔸 هرچه دلیل داستان باشد، در این میان، #سلامت_جسمی_روانی_روحانی مردم به شدت ضربه می خورد؛ 🔸از سویی #دانش_آموز_بیچاره ای مجبور به حضور در کلاس و امتحان می شود، اما  با وجود آموزه‌های الکترونیک، فایده ی چندانی جز #آلودگی برایش ندارد. 🔸 از سویی #مومنی_مشتاق به حضور در #نماز_عید می شود، اما شرایط به گونه ای است که  عمل به نکات بهداشتی دچار #اشکال می شود و برای بعدها جای #بهانه گیری می ماند. 🔸از طرفی از رعایت مردم تشکر می شود اما شوربختانه، بعدا ازآنان، گلایه می شود، در حالی که مسبب اصلی این وضع، همان گلایه کننده است! جایی که فرمایش متین رهبری در بررسی امکان بازگشایی مراکز دعا و تسلیم صد در صد بودن مسائل بهداشتی را، به #اجبار ایشان تعبیر می کنند و گروهی از این سو، آن را #برگ_برنده می دانند! 🔸این در حالی است مشاغل حساس و عمومی، کاملا #رها هستند و اکثر مردم نیز به تبع  «الناس علی دین ملوکهم» و «لایصلح الرعایا، الا باستقامه الوالی» ، در حال زندگی، بدون احتیاط های لازم اند! در شرایطی که وضعیت اصلا عادی نیست. این #ولنگاری_عمومی را باید با سخت گیری های اسفند و فروردین، مقایسه کرد! و... . 💮حرف‌، بسیار است؛ و عمل کم اما  به فرموده ی شاعر که گفته است : شرح این هجران و این خون جگر،   این زمان بگذار تا وقت دگر! 🛑ادامه بحث را به وقتی، بعد از ماه مبارک مو کول می کنیم تا راه هرگونه شبهه ای را ببندیم! التماس دعا، طاعات قبول «مصیر»، اولین کانال تحلیلی اردکانی! #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷

⭕️سلام #لزوم ورود حوزه های دینی به بازار و تدریس مکاسب برای بازاریان. اون بازاری که همیشه یکی از ارکان ترویج اسلام و شیعه بود الان کجاست.؟ اون حجره ها و تیمچه ها و قیصریه هایی که بعضا هم مشکل مالی خانواده ها را رفع میکردند و هم محلی برای انصاف و دادگری به اختلافات مردم رسیدگی می کردند الان دقیقا کجایند ؟ بازارها بعضا بحدی بلحاظ معنوی داری قداست بودند که حجره دارها و صاحبان سرا و تیمچه ها و قیصریه ها بدون وضو نه تنها کلید به قفل نمی انداختند بلکه وارد بازار نمی شدند. متاسفانه ، متاسفانه شرمم می آید که بگویم ، الان به جایی رسیدیم که نه به بازار اعتماد است و نه به بازاریان.!!! این چوب حراج بر حیثیت بازار خودشان زده اند، هزار و یک جور اتحادیه و بازرسی و شورای اصناف و بازرگانی درست کردیم ، ولی نه تنها اعتماد سوخته بازسازی نشد بلکه بدنبال هر خلافی که از سوی بازاریان سر زد ، در مفام توجیح و رفع و رجوع آن برآمدند. اگر آنقدری که به بوروکراسی پیچیده و بعضا ناکارامد اهمیت داده ایم بر روی بازسازی اعتقادات و باورهای بازاریان کار کرده بودیم وضع و حال بازارمان یقینا بهتر از این بود. این مهم میسر نمیشود مگر آنکه حوزه دین و حوزه بازار باهم تعامل کنند. ابوالفضل رزم آور #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷