🌤#معنای_انتظار‌: انتظار یک حالت روحانی و نفسانی ای است که آمادگی برای کسی که منتظرش هستی ایجاد می کند مثل کسی که عزیزش می‌خواهد بعد از چند ماه از سفر حج بیاید و شخص منتظر دائم چشم انتظار او هست و نگران او می باشد و مدام تماس می گیرید که شخص کجاست و کی باز می‌گردد و کی می رسد و از قبل آماده و محیای استقبال از آن می شود و محبت حقیقی به حضرت حجت علیه السلام باعث ایجاد حال انتظار و تشدید حال انتظار در مؤمن می شود و محبت حقیقی به حضرت سبب فراموش کردن حوزه مشکلات و درد های خود می شود و محبت حقیقی سبب ایجاد آمادگی و تهذیب نفس می شود و دیگر معنای انتظار نارضایتی از وضع موجود و طالب حقیقی وضع مطلوب(ظهور حضرت علیه السلام و حکومت عدل حضرت حجت علیه السلام ) بودن می باشد ؛ انتظار حیات روح است ‌‌. #مفهوم_انتظار #منتظر #امام_زمان_علیه_السلام @neday_mahdaviat

🥀 بیا صاحب عزای فاطمیه ... ثُمَّ يَدْخُلُ اَلْمَسْجِدَ فَيَنْقُضُ اَلْحَائِطَ حَتَّى يَضَعَهُ إِلَى اَلْأَرْضِ‌، ثُمَّ يُخْرِجُ اَلْأَزْرَقَ وَ زُرَيْقَ غَضَّيْنِ طَرِيَّيْنِ‌، يُكَلِّمُهُمَا فَيُجِيبَانِهِ‌، فَيَرْتَابُ عِنْدَ ذَلِكَ اَلْمُبْطِلُونَ‌، فَيَقُولُونَ‌: يُكَلِّمُ اَلْمَوْتَى‌؟! فَيَقْتُلُ مِنْهُمْ خَمْسَمِائَةِ مُرْتَابٍ فِي جَوْفِ اَلْمَسْجِدِ، ثُمَّ يُحْرِقُهُمَا بِالْحَطَبِ اَلَّذِي جَمَعَاهُ لِيُحْرِقَا بِهِ عَلِيّاً وَ فَاطِمَةَ‌ وَ اَلْحَسَنَ‌ وَ اَلْحُسَيْنَ عَلَيْهِمُ‌اَلسَّلاَمُ‌؛ وَ ذَلِكَ اَلْحَطَبُ عِنْدَنَا نَتَوَارَثُهُ‌... 📚دلائل الامامة؛ صفحه ۴۵۵ حضرت امام باقر علیه‌السلام فرمودند: امام زمان عجل‌الله‌فرجه‌الشریف وارد مسجد (النبی) می‌شود ، سپس ازرق و زریق (اولی و دومی ) را از قبر خارج می‌کند و آنها را با باقی مانده همان هیزمی که برای سوزاندن علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم‌السلام جمع کردند می‌سوزاند که این هیزم نزد ماست و از یکدیگر به ارث می بریم. #فاطمیه #امام_زمان_علیه_السلام #منتقم #حدیث #سقیفه @neday_mahdaviat

🌱برای ربط با امام زمان وسیله لازم است 📍بیانات ارزشمند آیت الله العظمی وحید خراسانی در رابطه با چگونگی ارتباط با حضرت حجت علیه السلام. #امام_زمان_علیه_السلام #یاسین #ارتباط_با_حضرت #یاد_امام_زمان #توجه_به_حضرت @neday_mahdaviat

💠 ندبه‌ی امام صادق علیه‌السلام در غیبت امام زمان در کتاب کمال الدین به نقل از سَدیر صیرفی: من و مفضّل بن عُمر و ابوبصیر و اَبان بن تَغلب بر مولایمان امام صادق علیه السلام وارد شدیم و دیدیم بر روی خاک، نشسته و مانند زن شیدای فرزند مرده‌ی جگرسوخته می گرید و اندوه، رخسارش را پوشانده و رنگ از گونه هایش پریده و اشک، کاسه های چشمش را فرسوده است و می گوید: سَيِّدِي غَيْبَتُكَ نَفَتْ رُقَادِي وَ ضَيَّقَتْ عَلَيَّ مِهَادِي‏ .... سَرورا! فراق تو، خوابم را گرفته، و بسترم را بر من تنگ کرده، و آرام دلم را از من ربوده است. سَرورا! فراق تو، مصیبت مرا به مصیبت های ابد، پیوند زده است و از وحشت، عقل از سرمان پرید .... گفتیم: از چه حادثه ای چنین اشک می ریزید و باران از دیده می بارید، و چه واقعه ای شما را این چنین ماتم زده کرده است؟ امام صادق علیه السلام فرمودند: امروز، کتاب جَفْر را نگاه می کردم. در آن کتاب، درباره ولادت قائممان و غیبت او و تأخیر در ظهورش و عمر طولانی‌اش و آزمایش مؤمنان در آن زمان، و به شک افتادن دل‌های آنان بر اثر به طول انجامیدن غیبتش، و برگشتن بسیاری از آنها از دینشان، و در آوردن طوق اسلام از گردن هایشان، تأمّل می کردم که دلم شکست و غم و اندوه ها بر من مستولی گشت و این گونه می گریم. 📚کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۳۵۲ #احادیث_مهدوی #حديث #عصر_غیبت #امام_زمان_علیه_السلام @neday_mahdaviat