#سالروز_بزرگداشت_استاد_شهریار #روز_شعر_و_ادب_پارسی از مرحوم آیت الله مرعشی نجفی نقل شده است: «شبی توسلی پیدا کردم تا یکی از اولیای خدا را در خواب ببینم، آن شب در عالم خواب، دیدم که در زاویه مسجد کوفه نشسته‌ام و مولا امیرالمؤمنین(ع) با جمعی حضور دارند. حضرت فرمودند: «شاعران اهل بیت را بیاورید»، دیدم چند تن از شاعران عرب را آوردند، امام علی(ع) فرمودند: «شاعران فارسی زبان را نیز بیاورید؛ آن گاه محتشم و چند تن از شاعران فارسی زبان آمدند». مولا(ع) فرمودند: «شهریار ما کجاست؟»، شهریار آمد، حضرت علی(ع) خطاب به شهریار فرمودند: «شهریار شعرت را بخوان!» و شهریار این شعر را خواند: علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که  به  مـا  ســوا  فـکـندی  هـمـه  سایـه هـمـا را وقتی شعر شهریار تمام شد، از خواب بیدار شدم؛ چون من شهریار را ندیده بودم، فردای آن روز پرسیدم که شهریار  کیست؟  گفتند: «شاعری است که در تبریز زندگی می‌کند.» گفتم: «از جانب من او را دعوت کنید که به قم نزد من بیاید. چند روز بعد، ساعت شش صبح، شهریار به خانه آیت الله می‌رسد، خادم از او نامش را می‌پرسد، می‌گوید من سید محمد بهجت تبریزی مشهور به شهریار از تبریز آمده‌ام. آیت‌الله مرعشی،  پس از دیدن شهریار  می‌گویند: «این همان کسی است که من او را در خواب در حضور حضرت امیر(ع) دیده‌ام».  آیت الله می‌پرسند: «این شعر ،علی ای همای رحمت» را کِی ساخته ای؟» شهریار با حالت تعجب سؤال می‌گوید: «شما از کجا خبر دارید! که من این شعر را ساخته ام؟ چون من نه این شعر را به کسی داده‌ام و نه درباره آن با کسی صحبت کرده‌ام، ولی من فلان شب این شعر را ساخته‌ام و همان طور که قبلا عرض کردم، تاکنون کسی را در جریان سرودن این شعر قرار نداده‌ام!»  آنگاه آیت الله سری تکان می‌دهد و می‌گو ید: «می‌دانم ولی تو ای شهریار شعرت را بخوان!» و او متحیر و حیران می‌خواند، و شهریار همان شعر بالا را می‌خواند. سپس آیت‌الله العظمی خواب خود را به شهریار می‌فرمایند.  شهریار فوق العاده منقلب می‌شود و می‌گوید: «من فلان شب این شعر را ساخته‌ام و همان طور که قبلا عرض کردم، تاکنون کسی را در جریان سرودن این شعر قرار نداده‌ام».  آیت الله مرعشی نجفی فرمودند: «وقتی شهریار تاریخ و ساعت سرودن شعر را گفت, معلوم شد مقارن ساعتی که شهریار آخرین مصرع شعر خود را تمام کرده، من آن خواب را دیده‌ام».  ایشان چندین بار به دنبال نقل این خواب فرمودند: «یقینا در سرودن این غزل، به شهریار الهام شده که توانسته است چنین غزلی به این مضامین عالی بسراید؛ البته خودش هم از فرزندان فاطمه زهرا(س) است و خوشا به حال شهریار که مورد توجه و عنایت جدش قرار گرفته است. @tollabolkarimeh