🌙 شهری که تمام كوچه پس كوچه های آن به خود خدا منتهی می‌شود! 🔻شهرها همه در ظرف مكان جای ندارند. خداوند مهربان در عالم شهری دارد، كه در ظرف زمان قرار يافته است. شهر خدا كه در زمانی معلوم و با گنجايشی نامحدود، همه ساله محل اقامت مهمانان خدای بزرگ می شود، همان خانه ملكوتی خداست و ضيافت خانه ملك پادشاهی پروردگار رحمان است؛ كه با عظمت بی نظيری مانند قلعه‌ای با برج و باروهای بلند بر روی تپه‌ای از باغستان بهشت بنا شده است. شهری كه در آن اين بار ملائكه به دور ساكنان خانه خدا طواف می‌كنند، و برای پذيرايی از مهمانان خدا مُحرِم می‌شوند. 🔻اين شهر باستانی كه قدمت آن به ابتدای خلقت می‌رسد و در جای جای آن اثر قدم‌های پاك اولياء الهی پيداست، در ابتدا مهمان خانه پيامبران خدا بوده است و هم اكنون آن قدر وسعت يافته است كه تمام امت آخرين پيامبر می‌توانند به آن راه يابند. 🔻كوچه پس كوچه‌های اين شهر قديمی، همه به خود خدا منتهی می‌شوند. با آنكه شهر بسيار بزرگ و پهناور است، اما مسيرها همه كوتاه هستند و سفرها به سرعت انجام می‌گيرد. كوچه باغ‌های شهر گرچه قديمی‌اند اما فرسوده نيستند. كوچه‌ها آب و جارو شده با درختانی سرسبز كه سايه‌های پر مهر خود را بدون تاريكی بر رهروان گسترانيده‌اند، برای پذيرايی از مهمانان خدا، آماده‌اند. 👈🏼 بخشی از کتاب " #شهر_خدا اثر علیرضا پناهیان 📎 Panahian.ir/post/22 @Panahian_ir

🌙مهمانِ بزرگان شدن، بزرگی می‌آورد! 🔻اگر میزبان نیازی به مهمان و مهمانی دادن نداشته باشد و مهمانی در معنا و مقام حقیقی خود تحقّق پیدا کرده باشد، انگیزۀ میزبان برای دعوت و پذیرایی جز اکرام مهمان نخواهد بود؛ و هرچه میزبان بی‌نیازتر باشد، مهمانی، از محبت و کرامت بسیار بالای او بیشتر حکایت می‌کند. 🔻اگر میزبان بزرگ و والا مقام باشد و مهمانان بسیار کوچک‌تر از او باشند، مهمانی هنگامۀ فروتنی و تواضع میزبان است. لحظۀ فرود آمدن میزبان بلندمرتبه در برابر مهمانان، صحنه‌ای به یاد ماندنی و دوست داشتنی است. مهمانِ بزرگان شدن، بزرگی می‌آورد و حقارت‌ها را از روح انسان بیرون می‌کند. همان احساس حقارتی که مایۀ همۀ اسارت‌هاست. 🔻رفع غربت، برطرف شدن تنهایی و گشایش دلگرفتگی‌ها، از کمترین نتایج یک مهمانی است. مهمانی یعنی بیرون آمدن از محیط تکراری و خسته کنندۀ خانۀ خود و ورود به سرسرای زیبای ضیافت. مهمانی یک فرصت تفریح و تنوّع است و یک مهلت دیدار با یار دلنوازی که مایۀ تسکین و تحبّب است. 🔻البته همۀ اینها بستگی دارد به اینکه چه کسی شما را دعوت کرده باشد، یا شما در چه شرایطی باشید. بسته به عطش شما و عطر میزبان، ناز شما و نوازش میزبان، دلتنگی شما و دلگشائی میزبان، غم شما و غم‌گساری میزبان، عشق شما و عشوۀ میزبان، مهمانی با مهمانی متفاوت است. پس این به عهدۀ خود شماست که ضیافت رمضان را چگونه ببینید. 👈🏼 بخشی از کتاب " #شهر_خدا اثر علیرضا پناهیان 📎 Panahian.ir/post/22 @Panahian_ir