◀️ قرآن، کتاب زندگی ▶️ #قسمت_دوم 👇👇👇👇 ✅ قرآن باید توی سر باشد نه روی سر یک سبد سیب سرخ را اگر بر سر نهاده و در کوچه و بازار راه بیفتی نه تنها نیرو و انرژی به تو نمی بخشد بلکه رمق و توان تو را هم خواهد گرفت، اما اگر از میان آن همه سیب تنها یکی را قاچ زده و در دهان نهاده و مصرف کنی تو را نیرو و نشاط می بخشد. قرآن همان سبد سیب سرخ است که با تمام تاسف برخی از ما شبهای قدر بر سر گرفته و احترام می کنیم بی انکه حتی ایه ای در جان و و جودمان جاری شود و یا در زندگی خود به کار بندیم. جان من! قرآن باید توی سر قرار گیرد نه روی سر و باید در دل و جان ما جای گیرد و نه فقط بر زبان. چون به جان در رفت جان دیگر شود جان چو دیگر شد جهان دیگر شود(اقبال لاهوری) اما به اسف ما چون کودکی که غذا را به دهان گذاشته و به جای آنکه فرو برد به بیرون می ریزد، بسیاری از ما نیز آیات قرآنی را تنها در زبان و دهان داریم و آن را خوب و با تجوید و ترتیل می خوانیم اما بجای آن که در دل و جان جای دهیم فرسنگها از حقیقت آن دوریم و فاصله می گیریم. آیت الله بهجت: ما وظیفه داریم که در تعلیم، تعلّم، تلاوت و عمل به قرآن کوشش کنیم، ولی ما شب‌های احیا قرآن بر سر می‌گذاریم، و در مقام عمل آیه‌های حجاب، غیبت، کذب، و آیاتِ «وَیلٌ لِلْمُطَفِفِینَ؛ وای بر کم‌فروشان!» و نیز «فَلاَ تَقُل لهُمَآ أُف؛ پس به پدر و مادر اُف نگو»، همچنین «وَ لاَ تَمْشِ فِی الأرْضِ مَرَحًا؛ و با ناز و تکبر در روی زمین راه مرو» و… را زیر پا می‌گذاریم و پامال می‌کنیم! در محضر بهجت، ج۲، ص۲۹۸ #کتاب_زندگی 🌱🌷🌱🌷🌱🌷🌱 ✅ به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌻 کانال ایتا: https://eitaa.com/joinchat/3433889827C48be11f7a9

✅ سياست هاى اقتصادى در حکومت امام علی(ع) ✅ اصول سياست هاى علوى در اقتصاد را مى توان در عناوين ذيل برشمرد : #قسمت_دوم 7️⃣ عدم تأخير در توزيع اموال عمومى امام على(ع) ، حبس اموال عمومى را در خزانه دولت ، روا نمى دانست ومى كوشيد تا هرچه زودتر ، به دست نيازمندان برساند. سيره امام ، نشان دهنده آن است كه ايشان حتّى تأخير يك شب را نيز در اين امر برنمى تابيد. او بر اين باور بود كه آنچه براى مردم و از آنِ مردم است ، در اوّلين فرصتْ بايد در اختيار آنان قرار گيرد. 8️⃣ لزوم بهره ورى همسان مردم از اموال عمومى تقسيم اموال عمومى ، به طور يكسان و مساوى در ميان همه مسلمانان ، از جمله سياست هاىِ حكومت على(ع) بود. اين حركت ، با آنچه در سال هاىِ پيش از او بر مردم روا شده بود ، تضاد داشت. از اين رو ، براى بهره وران و متمتّعان از حكومت و به اصطلاحْ «دانه درشت ها» ، بسى گران تمام شد. در نگاه امام ، رنگ چهره مسلمان ، تبار و نياىِ او ، و وابستگى گروهى و اجتماعى او ، در بهره ورى اش از اموال عمومى ، تفاوتى ايجاد نمى كرد. عرب و عجم ، مهاجر و انصارى ، سفيد و سياه ، و حتّى بردگان آزاد شده ، با اربابان گذشته خود ، در اين جهتْ يكسان بودند و همه ، از درآمدهاى عمومى به طور مساوى بهره مى گرفتند. 9️⃣ تأمين نيازهاى اوّليه زندگى براى همه آهنگ كلّى سياست اقتصادى على(ع) ، مبارزه با فقر و ريشه كن ساختن آن از صحنه جامعه اسلامى است. رهنمودهاى حضرت در اين زمينه ، بسى قابل تأمّل است. او تأكيد مى كند كه گرسنگى و تنگ دستى عدّه اى ، معلول بهره ورى هاى بدون مرز عدّه اى ديگر و گشاده دستى هاى توانگران است : ما جاعَ فَقيرٌ إلّا بِما مُتِّعَ بِهِ غَنِيٌ تنگ دستى گرسنه نمانْد ، مگر از آن رو كه توانگرى بهره مند شد. دولت اسلامى ، موظّف است كه از انباشته شدن بى رويّه ثروت در دست توانگران ، جلوگيرى كند و زمينه هاى تمتّع استثمارگرانه اغنيا را از بين ببرد و با تلاش مستمر و برنامه ريزى دقيق ، فرودستان را در جهت دستيابى به نيازهاى ضرورى زندگى ، يارى رساند. امّا در اين جهت ، در همان روزگار كوتاه حكومت و با آن همه درگيرى ها و توطئه ها و كارشكنى ها ، دستِ كم ، كوفه را به جايى رساند كه مى فرمود : ما أصبَحَ بِالكوفَةِ أحَدٌ إلّا ناعِما ؛ إنَّ أدناهُم مَنزِلَةً لَيَأكُلُ مِنَ البُرِّ ولَيَجلِسُ فِى الظِّلِّ و يَشرَبُ مِن ماءِ الفُراتِ. اكنون در كوفه ، همگان از زندگى بهره مندند و فرودست ترينِ آنها ، نان و سايبان دارد و از آبِ فرات ، بهره مى گيرد. 🔟 سفارش هاى امام(ع) به كارگزاران در توجّه به طبقات فرودست جامعه و به اصطلاح امروزى «قشرِ كم درآمد» ، تكان دهنده است. امام ، تنگ دستى فردى نصرانى را كه روزگارى توانگران ، از توانِ او بهره گرفته اند و به هنگام پيرى و ناتوانى ، او را رها كرده اند ، بر نمى تابد و به تأمين زندگانى او از بيت المال ، فرمان مى دهد و حاكمان را به جستجو در زواياىِ اجتماع ، امر مى كند تا زمينگيران و مستمندان را دريابند و آنان را از چنگال فقر برَهانند. 1️⃣1️⃣ ممنوعيت بخشش از اموال عمومى حاكمان ، امين مردم اند و آنچه در اختيار دارند ، امانت است. كارگزاران دولت ، حق ندارند به مناسبت هاى مختلف و به بهانه هاىِ گونه گون ، از اموال دولتى بذل و بخشش كنند. على(ع) برخوردهايى از اين دست با اموال عمومى را ستمگرى تلقّى مى كرد : جودُ الوُلاةِ بِفَيءِ المُسلِمينَ جَورٌ و خَترٌ دست و دل بازى زمامداران در ثروت هاى عمومى ، ستم و خيانت است. 2️⃣1️⃣ امتيازدادن به نزديكان ، هرگز! در نگاه امام على(ع) ، آنچه در اختيار حاكمان و كارگزاران است ، «امانت» است و حاكمان ، تنها در جهت كارگزارى و خدمتْ مى توانند از امكاناتِ دراختيار خود ، بهره گيرند. آنان ، حق ندارند تا براى كسانِ خاصّى بهره ورى ويژه اى را قائل شوند. فرزندان و نزديكان شخصيت هاى برجسته سياسى و اجتماعى در حكومت على(ع) و نزديكان و فرزندان آن بزرگوار نيز از هيچ امتياز ويژه اى برخوردار نبودند. فراتر از اين ، امام نسبت به دوستان و نزديكان خود ، حسّاسيت بيشترى داشت و بر آنها در استفاده از اموال عمومى ، بيشتر سخت مى گرفت تا ديگران را درس عبرت باشد. 3️⃣1️⃣ صرفه جويى در اموال عمومى بر پايه آنچه گذشت ، سياست امام در مصرف اموال عمومى و چگونگى بهره گيرى كارگزاران از آن و چه سانى هزينه كردن بيت المال ، فوق العاده جالب و آموزنده است. امام براى اين كه كارگزاران را به نهايت صرفه جويى از درآمدهاى عمومى توجّه دهد و آنان را به جلوگيرى از اسراف وا دارد ، در بخش نامه اى از آنان خواست تا حتى در نوشتن نامه به او صرفه جويى كنند و چنين تأكيد كرد : قلم هايتان را تيز كنيد و سطرها را به هم نزديك سازيد. [ در نگارش] براى من ، زيادى ها را حذف كنيد و به معنا بنگريد ، و بپرهيزيد از زياده نويسى ؛ چرا كه بيت المال مسلمانان ، زيان را بر نمى تابد.

#سه_شنبه_های_تربیتی 🔹تربیت دینی فرزندان // شماره 20 // اصول مهم تربیتی🔹👇🏿👇🏿 🔅سه اصل مهم در تربیت: الف: زمینه سازی ب: انگیزه دهی ج: باور آفرینی 1️⃣ زمینه سازی ۱. ۵. زمینه سازی پیش از تولد (نقش انتخاب همسر و وراثت در تربیت) | #قسمت_دوم انتقال ویژگی های اخلاقی هم بی ارتباط با وراثت نیست.، از مضمون احادیث استنباط می شود که علاوه بر صفات طبیعی و ظاهری، خصلت های اخلاقی والدین نیز زمینه هایی را در فرزندان ایجاد می کند؛. مثلاً در جنگ جمل، محمد حنفیه علمدار لشکر بود و چند بار حمله کرد؛ اما دشمن مانع پیشروی او شد. حضرت علی علیه السلام به او فرمودند: «این ضعف و ترس را از مادرت به ارث برده ای.»(بحار الأنوار، ج 42، ص98، باب 120) یا از ایشان روایت شده است که فرمودند: «نیازهای خود را از مردم شریفی که ریشه های خانوادگی اصیلی دارند، بخواهید؛ زیرا خواسته ها نزد آن ها بهتر و پاکیزه تر روا می شود.» یا به مالک اشتر توصیه کردند: «افراد با تجربه و عفیفی که از خانواده های شریف بوده و به حریم اسلام زودتر قدم گذاشته اند، به کارمندی اداری انتخاب کن؛ زیرا آنان اخلاقی کریم تر و روشی پسندیده دارند و بی طمع و عاقبت اندیش اند.»(نهج البلاغه، نامۀ 53.) بر همین اساس است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: «شقی، در شکم مادرش بدبخت است و سعید در شکم مادرش خوشبخت.» و این حدیث دلالت بر تأثیر شدید اخلاقیات والدین بر فرزندان دلالت دارد.»(نک: حسین سوزنچی، خلاصۀ کتاب کودک از نظر وراثت و تربیت، ص34) موضوع وراثت در شکل گیری خَلق و خُلق و هوش انسان ها، به عنوان عاملی مسلّم و انکارناشدنی پذیرفته شده است. البته معنای آن این نیست که ویژگی های موجود در نطفۀ والدین، علت تمام ویژگی های فرزندان است و سایر عوامل، از جمله محیط پرورش و ارادۀ شخصی تأثیری بر آن ها ندارند؛، بلکه وجودآن ها در حد اقتضاء و استعدادی بیش نیست و شکوفا شدنشان علاوه بر محیط، با ارادۀ شخصی نیز ارتباط دارد. می توان گفت،: تجهیزات وجودی موجودات، زمینه ساز رسیدن آن ها به کمال خاص خود است؛ ولی کمال و سعادت انسان فقط معلول، ارادۀ شخصی است، و وراثت و محیط، زمینۀ بروز رفتارند، نه علت آن. در قیامت به کسانی که پدران و یا مادرانی ناباب و یا محیطی نا سالم داشته اند، نمی گویند که تکلیفی بر شما نیست؛، بلکه به این گونه افراد گفته می شود که شما می توانستید بر زمینه ها مسلط شوید ولی اراده نکردید و حتی نمونه هایی از افرادی که بر زمینه ها مسلط شده اند را نشانشان می دهند.(1) پی نوشت: آیاتی که به طور اجمال به موضوع وراثت تفسیر شده است اشاره می کنند، عبارت اند از: «هَلْ أَتی عَلَی الإِنْسانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یکنْ شَیئاً مَذکوراً * إِنّا خَلَقْنا الإِنْسانَ مِنْ نُطْفَهٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْناهُ سَمِیعاً بَصِیراً؛». بر انسان زمانی گذشته که موجود درخوربیانی نبود،. [چیزی بود که نام خاصی نداشت]. ما انسان را از نطفه ای مخلوط و مرکب آفریدیم تا او را امتحان کنیم؛ پس او را شنوا و بینا قرار دادیم.) (انسان، 1 تا 2) و «الَّذِی أَحْسَنَ کلَّ شَی ءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الإِنْسانِ مِنْ طِینٍ * ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلالَهٍ مِنْ ماءٍ مَهِینٍ * ثُمَّ سَوّاهُ وَنَفَخَ ثُمَّ سَوَّاهُ وَ نَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ وَ جَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَهَ قَلِیلاً مَا تَشْکُرُونَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ وَجَعَلَ لَکم السَّمْعَ وَالأَبْصارَ وَالأَفْئِدَهَ قَلِیلًا ما تَشْکرُونَ؛». (خدایی که هر چیز را که آفرید، نیکو آفرید، آفرینش انسان را از گِل شروع کرد، بعد از آن، نسل او را از چکیدۀ آب بی ارزش قرار داد. سپس او را درست اندام کرد و از روح [منسوب به] خودش در آن دمید و برای شما گوش و قلب قرار داد؛، ولی کمتر شکر او را به جای می آورید.) (سجده، 7 تا 9) ادامه دارد... #تربیت_دینی_فرزندان #اصول_مهم_تربیتی ♾♾♾♾♾♾ به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌹کانال ایتا: https://eitaa.com/joinchat/3433889827C48be11f7a9