پاسخ به #شبهات_عاشورایی گریه و عزاداری؛ بدعت یا سنت! ▪️یکی از شبهاتی که وهابیت به آن دامن می‌زنند این است که گریه و عزاداری برای مردگان ازجمله گریه و عزاداری برای امام حسین (ع) بدعت و ساخته‌وپرداخته شیعیان است. آنان با استناد به روایتی منسوب به پیامبر (ص)، می‌گویند: گریه مایه عذاب مرده در قبر عذاب می‌شود. (مسند احمد 1/36؛ صحیح بخاری 2/81) برهمین اساس است که از گریه زائران کنار قبرستان بقیع هم جلوگیری می‌کنند. این روایت را خلیفه دوم از پیامبر نقل می‌کند، اما عایشه، همسر پیامبر (ص) با نسبت اشتباه به خلیفه دوم، می‌گوید: این روایت ناظر به مؤمنان نیست. یک یهودی مرده بود و خانواده‌اش گریه می‌کردند. پیامبر با دیدن خانواده او فرمود: اینها گریه می‌کنند، درحالی‌که آن یهودی الآن در قبرش عذاب می‌شود. (مسند احمد 1/41 و 2/31 و 6/281؛ صحیح بخاری 2/81) ▪️بر پایه احادیث، خود خلیفه دوم از گریه بر مردگان نهی می‌کرد. او بارها زنان را به سبب گریه در سوگ عزیزانشان با عصا و سنگ می‌زد و خاک به سویشان می‌پاشید و طرد می‌کرد، اما پیامبر (ص) او را از این کار بازمی‌داشت و می‌فرمود: دل غمگین می‌شود و چشم اشک‌بار (صحیح بخاری 2/85؛ مسند احمد 1/110؛ الصحیح من سیره النبی الاعظم 2/274-275) ▪️رفتار خلیفه دوم در حالی بود که گریه و عزاداری بر مردگان و شهدا افزون بر قرآن مورد تأیید سیره و سخنان پیامبر اکرم (ص) و نیز اصحاب و تابعان است و گزارش‌های آن در کتاب‌های تاریخی و روایی اهل سنت آمده است. برای نمونه: 1️⃣ گریه در شهادت حمزه (ع): به گزارش حلبی پیامبر (ص) جنازه عمویش حمزه را روبه‌قبله نهاد و به‌سختی گریست به‌گونه‌ای که تا آن روز چنین گریه سختی نکرده بود. (السیره الحلبیه 2/60) به نوشته واقدی، صفیه، خواهر حمزه کنار جنازه برادر و نزد پیامبر (ص) نشست و گریه کرد، پیامبر نیز با صدای بلند همراه او گریست. همچنین آن حضرت همراه دخترش فاطمه (س) برای حمزه گریه کرد. (المغازی 1/317-315) همچنین به گزارش طبری پیامبر (ص) از کنار خانه گروهی از انصار می‌گذشت. با دیدن گریه و عزاداری آنان برای شهدای خود در احد، چشمانش پر از اشک شد و فرمود: حمزه گریه کن ندارد. سعد بن معاذ و اسید بن خضیر با شنیدن این سخن، به زنانی که گریه می‌کردند گفتند تا گریه و عزاداری برای شهدای خود را رها کرده و به خانه حمزه رفته و برای وی گریه و عزاداری کنند. (تاریخ طبری 2/271) سخن پیامبر (ص) به‌گونه‌ای در مسلمانان اثر گذاشت که پس‌ازآن هر زن داغداری ابتدا بر حمزه و پس‌ازآن بر عزیز از دست خود گریه می‌کرد. (الاستیعاب 1/424؛ مسند احمد 2/40) به نقل ابن هشام بسیاری از شعرا مانند حسّان بن ثابت، کعب بن مالک و مانند آنها اشعاری در رثای شهدای احد به‌ویژه حضرت حمزه سرودند. (ر.ک: السیره النبویه 3173-167) 2️⃣گریه در شهادت جعفر بن ابیطالب: هنگامی‌که زید بن حارثه، جعفر بن ابیطالب و عبدالله بن رواحه، فرماندهان سپاه اسلام در جنگ تبوک شهید شدند، پیامبر (ص) پس از اعلام خبر شهادت آنان چشمانش پر از اشک شد و گریه کرد. (فتح الباری 8/413) آن حضرت همچنین به خانه جعفر بن ابیطالب رفت و فرزندان او را خواست. آنها را در آغوش گرفت، نوازش کرد و گریست و خبر شهادت او را به همسر وی داد. (الطبقات الکبری 8/282) 3️⃣ گریه در مرگ ابراهیم: پیامبر (ص) هنگام جان دادن پسرش ابراهیم گریه کرد و در پاسخ به اعتراض برخی فرمود: این گریه نشانه رحمت است. دل از شدت اندوه غمگین و چشم اشک‌بار می‌شود، اما در مصیبت عزیزان سخنی برخلاف خشنودی خداوند نمی‌گوییم. (فتح الباری 3/135) براساس برخی نقل‌ها فرمود: من از گریه نهی نکردم، بلکه از شیون و فریاد همراه با خراشیدن صورت و گریبان‌چاک کردن منع کردم. (فتح الباری 3/135) 4️⃣پیامبر (ص) در مرگ برخی از یارانش مانند عثمان بن مظعون، سعد بن عباده و زیدبن حارثه نیز گریه کرد. همراهان آن حضرت نیز در کنار بستر سعدبن عباده گریه کردند و پیامبر در پاسخ به اعتراض برخی به گریه وی فرمود: خداوند کسی را به خاطر اندوه قلب و اشک چشم عذاب نمی‌کند، بلکه گفتن سخنان کفرآمیز در مصیبت مایه عذاب است. (صحیح بخاری 2/ 85 و 3/140) 5️⃣اصحاب پیامبر (ص) و تابعین نیز بر عزیزان ازدست‌رفته خود گریه می‌کردند. خود خلیفه دوم در مرگ خالدبن ولید و نعمان بن مقرن، صهیب رومی در مرگ عمر، ابوهریره در مرگ عثمان، حجاج بن یوسف در مرگ پسرش گریه کردند. اهل سنت به سخن و رفتار اصحاب و تابعین استناد می‌کنند و آن را حجت می‌دانند. (الصحیح من سیره النبی الاعظم 7/275) ۱۴۰۲/۵/۳ 🌺🍀💐🌷🍀🌺 📲 رسانه ندای لالجین ╭┅─────────┅╮ 🌺 @nedayelalejin