📌خشونت نو و کهنه برای زن ایرانی "برشی از سخنرانی #خانم_دکتر_علم‌الهدی در همایش بین المللی اشک مریم" 🔸امروز در سطح جهانی به عنوان روز «مبارزه با خشونت علیه زنان» معرفی شده است. خیلی کوتاه عرض می‌کنم؛ در عصری به سر می‌بریم که زنان دست کم دچار دو نوع خشونت هستند. به عبارتی دو صورتبندی از خشونت علیه زنان وجود دارد: یکی خشونت #سنتی و یکی خشونت #نو. 🔸خشونت کهنه، همان خشونتی است که به صورت سنتی در طول تاریخ بر علیه زنان وجود داشته و به معنی حبس کردن زنان در رفتارها و فعالیت‌های خانگی است. در همین دوره‌ای که به سر می‌بریم چنین نوعی از خشونت همچنان وجود دارد. این خشونت یک خشونت تقریباً رایج است که در اغلب کشورها وجود دارد. 🔸 خشونت دوم؛ خشونت نو است که با شروع جریان مدرنیته و در عصر جدید پیدا شد. در واقع به بانوان اینطور بشارت داده شد که دنیای مدرن و عصر نو آنها را از حبس خانگی نجات خواهد داد و به توسعه ظرفیت‌های آنها و فعالیت اجتماعی و کنشگری اجتماعی آنها کمک خواهد کرد. به زن‌ها چنین بشارت دادند که به استقلال خواهند رسید و شخصیت آنها وابسته نخواهد بود و آنها می توانند به هویت مستقل دست پیدا کنند و ظرفیت های انسانی فراوانی را که خداوند به ایشان عطا فرموده، شکوفا خواهد شد. اما امروز که دور هم جمع شده‌ایم و اتفاقات حوزه زنان را بررسی می‌کنیم و این چند قرن تحول و نوسازی را بازبینی می‌کنیم؛ می‌بینیم که واقعا اینطور نشد. 🔸بدون شک زنان فرصت‌های جدیدی بدست آورده اند. آن‌ها از شر بی سوادی تا حدودی نجات پیدا کرده‌اند و موفق شده‌اند فعالیت‌هایی بیرون خانه انجام دهند، توانسته‌اند به پست‌های مدیریتی دست پیدا کنند، توانسته‌اند حرفه‌ها و مشاغلی را کسب کنند. اما به چه قیمتی؟ 🔸به نظر می‌رسد خشونت کهنه یا خشونت سنتی، دست کم یک نوع خشونت آشکار بود و زنان می‌دانستند که مورد خشونت قرار می گیرند. حتی ممکن بود از کسانی که آنها را مورد خشونت قرار داده اند کینه به دل بگیرند. اما در خشونت نو که ذیل استعمار شکل می‌گیرد و به استثمار مربوط می‌شود، خشونت علیه زنان ناپیدا و ناآشکار است و زنان ناخودآگاه به بخشی از خشونت علیه خود تبدیل می‌شوند. خشونت علیه زنان، ذیل اراده معطوف به قدرت، شکل بندی های متنوعی پیدا کرد و حتی به نظر می‌رسد خود زنان هم بخشی از این خشونت شده‌اند. 🔸خشونت نو ، علیه خانواده و پیوندهای ریشه دار و عمیق زنان به خانواده شکل گرفته است. خانواده ستیزی پناهگاه زنان را هدف گرفت و پشتوانه‌های اصیل زنان در خانواده دچار آسیب شد. در خشونت نو زنان خودشان به فروپاشی خانواده کمک کردند و چه بسا تصورشان این بود که لازمه استقلال و بهای استقلال همین است! آنها به اشتباه فکر کردند که جهت کسب استقلال باید خانواده را نابود کنند. بنابراین با دست خود و با رضایت خود به جریان مبارزه با خانواده پیوستند و خانواده را هم درگیر آتش خشونت علیه زنان کردند. 👇کانال محتوایی نهضت پیشرفت بانوان: @nehzatepishraft