⏪ ادامه متن 🔸مسأله بنیادین دیگر این جاست که برای جبران حضور خانمها، عمدتا فقط دم انتخابات دغدغه مند می‌شویم. دقیقا جایی که برای آزمون و خطا نمیتوان گذاشت. در حالی که سال‌های پیش از انتخابات، رها شده است. کسی توانمند نمی‌کند، تیم نمی‌سازد‌، زنان در منصب و عملکردشان را منصفانه نقد نمی‌کند و یکباره در زمان بستن لیست نگران حضور زنان می‌شود که شائبه استفاده ابزاری و ویترینی از زنان را پیدا می‌کند. جریان‌های مردمی که لیست تدوین می‌کنند، باید بدانند مکانیزم جبران در شاخص های ایجابی برای زنان، صرفا سهل گیری در نمره دهی نیست، بلکه باید در برنامه و مشورت دادن دست را پر کند، دقیقا کاری که لیست برای انسجام گفتمانی اش برای زن و مرد باشد انجام دهد؛ و اینطور نباشد که مکانیزم جبرانی فقط «در حضور در لیست» معنا شود. 🔸نکته دیگری که می‌توان درمورد حضور یا عدم حضور سهمیه‌ای زنان در لیست مطرح کرد این است که گاه نگرانی از عدم حضور خانمها در لیست بابت این است که اگر زنان بعنوان نیمی از جامعه هیچ نماینده‌ای در مجلس نداشته باشند، در قانونگذاری به ایرادات جدی برخواهیم خورد. این دغدغه اگرچه جدی است، اما باید توجه داشت که در انتخابات مجلس تنها یک شهر نیست که می‌تواند زنان را در لیست جای دهد و اگر به صورت طبیعی در حوزه‌های انتخابیه رأی گیری صورت گیرد، خود به خود ترکیبی از زنان و مردان رأی خواهند آورد و لزومی ندارد بابت یک دغدغه در سطح کلان، سهمیه‌ای جنسیتی در تمامی حوزه های انتخابیه اعمال شود و با نام عدالت جنسیتی توجیه شود. 🔸این دغدغه کلان، محتاج گفتمان سازی شایسته سالاری و البته سهل گیری و جبران برای زنان با پیش فرض کشف وسع و استعداد بجای بررسی عملکرد بالفعل آنان بخاطر محروم نشدن جامعه از زنان شایسته داشت. طبیعتا این ملاحظه میتواند در انتخاباتهای دیگر مثل شورای شهر بروز دیگری داشته باشد. #انتخابات #زنان_در_لیست_های_انتخاباتی #شایسته_سالاری @nehzatezanan