شاعر این قصیده ی غرّا به زبان عربی، *ملا مهرعلی تبریزی خویی* بوده و ترجمه ی منظوم و زیبای آن به زبان فارسی از *محمدرضا بصیرت شیرازی* است.👇 *یا ربّ العلی بحقّ العلی إشف صدرَ العلی بظهورالحجّة* ها علیٌّ بشرٌ کیفَ بشر ربُّه فیه تَجَلّى وظَهَر علی آمد بشر اما چه بشر بشری کوست خدا را مظهر هو وَالمَبْدَأُ شمسٌ و ضیاء هو والوَاجِبُ نورٌ وقَمَر علی و حق چو ضیاء و خورشید علی و حقّ به‌مثل نور و قمر مَا هو اللهُ ولکنْ مَثَلا مَعَه اللهُ کَنارٍ وحَجَر مَثَل حقّ بُوَد او نیست خدا لیک با اوست چو سنگ آذر اُذُنُ اللهِ وعَیْنُ الباری یا له صاحبُ سَمْعٍ وبَصَر خود، علی گوش و علی چشم خداست ای عجب حقّ بوَدش سمع و بصر علةُ الکَونِ ولَولاهُ لما کانَ للعالَمِ عَیْنٌ وأَثَر باشد او علت ایجاد دو کون گر نبودی نَبُد از خلق اثر ولَهُ اُبْدِعَ ما تَعْقِلُهُ‌ مِن عُقولٍ ونُفُوسٍ وصُوَر خلقتِ آنچه به عقلت گُنجد بهر او شد ز عقول و ز صور مَظْهَرُ الواجِبِ یا لَلْمُمْکِن صُورةُ الجاعِلِ یا لَلمظهَر خود چه ممکن بود او کز عظمت آمده صورت حقّ را مظهر جنسُ الاَجْناسِ علیٌّ وبَنُوه نوعُ الانْواعِ إلَی الحادی عَشَر جنس الاجناس علی و ابنائش نوع الانواع یک و ده بشمر فلکٌ فى فلکٍ فیه نُجُوم صَدفٌ فى صدفٍ فیه دُرَر فلکی در فلکی پر انجم صدفی در صدفی پر گوهر کلُّ مَن ماتَ و لَمْ یَعْرِفْه مَوتُهُ موتُ حِمارٍ وبَقَر هرکه او مُرد و علی را نشناخت مردنش مردن گاو آمد و خر هو فی الکُلِّ إمامُ الکُلّ [من ابوبکر ومن کان عمر] در همه دور، امام همه اوست [پس که باشند ابوبکر و عمر] لَیسَ مَن أذْنَبَ یَوماً بِإمام کَیْفَ مَن أشْرَکَ دَهْراً وکَفَر هرکه روزی گنه آرد نه سزاست به امامت، چه رسد کفر سیَر قَوسُهُ قَوسُ نزولٍ وعُرُوج سَهْمُهُ سَهمُ قَضاءٍ وقَدَر زو کمان، قوس نزول است و صعود تیر او، تیر قضا هست و قدر مَا رَمَى رَمْیَةً إلّا وَکَفى ما غَزَا غَزْوَةً إلا وَظَفَر تیر نگشود مگر خصم افکند جنگ ناورد مگر یافت ظفر أغْمَدَ السَّیْفَ مَتى قابَلَه کُلّ مَن جَرَّدَ سَیْفاً وَشَهَر کرد شمشیر به پیشش به نیام هر کجا بود شجاعی اشهر حُبُّه مَبْدَأ خُلْدٍ و نِعیم بُغْضُه مَنْشأ نارٍ وسَقَر مهر او باعث جنّات نعیم کین او مورث نار است و سقر خَصْمُه بَغَّضَهُ اللهُ ولو حَمَدَ اللهَ وأثْنَى وشَکَر دشمن او بَرِ حقّ مبغوض است گرچه حمد آرد و شکر داور خِلُّه بَشَّرَهُ الله ولو * [شرب الخمر وغنّى وفَجَر] دوستش راست بشارت ز خدا * [...] وهو النُّورُ وأمّا الشُّرَکاء فَظُلامٌ ودُخانٌ وشَرَر او بود نور ولی مدّعیان همچو تاریکی و دودند و شرر مَن له صاحبةٌ کّالزَّهراء أو سَلیلٌ کشُبیر وشَبر خود که را هست چو زهرا همسر یا دو فرزند چو شبیر و شبر مَن کمَن هَلَّلَ فی مَهْد صَبی أو کمَن کَبَّر فی عَهدِ صِغَر که به گهواره بگفتا تهلیل یا که تکبیر به ایام صغر عنه دیوانُ عُلومٍ و حِکَم فیه طُومار عِظاةٍ و عِبَر زوست دیوان علوم و حکمت واندر آن دَرج بسی پند و عبر بو تُرابٍ و کُنُوزُ العالَم عنده نَحْوَ ترابٍ ومَدَر بوتراب است و همه گنج جهان نزد او پست‌تر از خاک گذر ظَلَّ ما عَاشَ بجُوعٍ و صِیام باتَ ما حَیَّ بِدَمْعٍ وسَهَر بود در روز به روزه همه عمر بود در گریه به شب تا به سحر کُلَّما أحْزَنَهُ الدَّهرُ سَلا أینما اسْتَضْعَفه القومُ صَبَر تا غم افزود زمان، بُد بی‌غم صبر بنمود چو شد بی‌یاور ناقةُ الله فیا شِقْوةُ مَن ما رَعاها فَتَعاطَی وعَقَر ناقۀ حقّ بُد و آن کس پی کرد بس شقی بود که ننمود حذر أیُّهَا الخَصْمُ تَذَکّر سَنَداً مَتْنُه صَحَّ بِنَصٍّ وخَبَر برو ای منکر و برخوان خبری که صحیح است بر اهل خبر إذ أتى أحْمدُ فى خُمّ غدیر بِعَلىٍّ و عَلى الرَحَل نَبَر باز چون گشت محمد به غدیر با علی شد به فراز منبر قال مَنْ کُنْتُ أنا مولاهُ فعلىٌّ له مَولا ومَفَرّ گفت هرکس که منم مولایش هست مولا و امامش حیدر قبلَ تعیینِ وصىٍّ ووَزیر مَن رأی فاتَ نبىٌّ وهَجَر که چنین دید که یک پیغمبر بی وصی شد به سرای دیگر آیةُ الله و مَن یَجْحَدُ مَن خَصَّه الله بِآىٍ و سُوَر که بود منکر آن آیت حقّ که بود نعتِ وی آیات و سور؟ مَن أتى فیه نُصوصٌ بِخُصوص هَلْ بِإجْماعِ عوامٍ یُنْکَر آنکه مخصوص به نَص ّ‌هاست چسان گردد از جمع عوامی منکر أسَدُ الله إذا صالَ و صاحَ أبو الأیْتام إذا جادَ وبَرّ شیر حقّ بود گهِ حمله به رزم وز کرم بر همه ایتام، پدر وُدُّه أوْجَبُ ما فِى القرآن أوجَبَ الله علینا وأَمَر ز آنچه واجب شده اندر قرآن کرده حقّ مهر وِرا واجب‌تر مُدَّعى حُبِّ علىٍّ و عِداه مثل مَن أنْکَرَ حَقّاً وأَقَرّ دوست‌دارِ علی و دشمن او آن بود مؤمن و این یک کافر یا علی عَبدکَ یَغ

در محضر امام علی علیه السلام مروری بر خطبه های نهج البلاغه جلسه دهم خطبه 50- عوامل ایجاد فتنه @neveshte

در محضر امام علی علیه السلام مروری بر خطبه های نهج البلاغه جلسه یازدهم خطبه 95- توصیف پیامبر صلی الله علیه و اله @neveshte

در محضر امام علی علیه السلام مروری بر خطبه های نهج البلاغه جلسه سیزدهم خطبه 37- فضائل امام علی علیه السلام @neveshte

در نامه ۱۰ نهج البلاغه در بیان جادویی خود میفرمایند: وَلاَ تُمَکِّنِ الْغُوَاةَ مِنْ سَمْعِکَ چه بسیار زیبا کلامی است. میفرماید: گمراهان را بر گوش خود مسلط مکن. جانم به فدای تو و کلام شیرینت. @neveshte

السلام عليک يا سلطان ابا الحسن يا علي بن موسي الرضا، يا غريب الغربلا و يا معين الضعفا 🔰🔰🔰🔰🔰 ای راهب کلیسا دیگر مزن به ناقوس خاموش کن صدارا، نقاره می زند طوس آیا مسیح ایران کم داده مرده را جان جانی دوباره بردار با ما بیا به پابوس آنجا که خادمینش از روی زائرینش گرد سفر بگیرند با بال ناز طاووس خورشید آسمان ­ها در پیش گنبد او رنگی ندارد آری چیزی شبیه فانوس رویای ناتمامم ساعات در حرم بود باقی عمر اما افسوس بود و کابوس وقتی رسیدی آنجا در آن حریم زیبا زانو بزن به پای بیدار خفته در طوس شاعر: سيد حميد برقعي @neveshte

بسم الله الرحمن الرحیم میلاد سراسر سعادت بی بی ملک و ملکوت، شفیعه محشر، خاتون دنیا و اخرت، حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها روز عفاف و پاکدامنی، روز صدق و صفا و راستی روز خیر و برکت و شرافت روز تابیدن نور فاطمی به ایران اسلامی و روز مبارک دختر بر هر علاقمند به مکتبِ فاطمیِ آن بانوی یگانه، مبارک و فرخنده باد. 🌹🌹🌹🌹🌹🌹 @neveshte

راه سعادت: کلام معجزگون مولي الموالي علي عليه السلام: مُجَالَسَةُ الْأَشْرَارِ تُورِثُ سُوءَ الظَّنِّ بِالْأَخْيَارِ وَ مُجَالَسَةُ الْأَخْيَارِ تُلْحِقُ الْأَشْرَارَ بِالْأَخْيَار همنشيني با اشرار سبب بدبيني به خوبان ميشود و همنشيني با خوبان باعث ميشود که بدان به خوبان بپيوندند. @neveshte