#ارسالی‌ـ‌اعضا امروز رفته بودم حرم حضرت عبدالعظیم اولین زیارتی بود که بعد از تولد حورا السادات ‌میرفتم اونم تنها ؛ حرم هم بخاطر روز ولادتی حضرت شلوغ بود. یاد کربلایی افتادم که تو دوران بارداری رفتم من از توان خودم واقعا نا امید بودم و فقط از خدا میخواستم که بتونم برم نزدیک ضریح و هر سری به یه نحوی کمک میشد یه دفعه اشتباه میرفتم و خادم می‌گفت تا اینجا اومدی دیگه ایراد نداره بیا جلو زیارت راه خلوت میشد و... امروز شلوغی دور ضریح رو که دیدم با خودم گفتم اونسری هم بهم کمک شد این دفعه دیگه اصلا کار من نیست که با بچه برم جلو تو فکر بودم که یه گوشه بشینم یکم زیارت نامه بخونم و برای نماز هم نمونم یهو یه خانمی گفت خانم کمک نمی‌خوای من بچه به بغل تو یه پلاستیک کفش یه کیف بزرگم دستم یه کیک هم خریده بودم که چون صبحونه نخوردم بخورم اونم دستم بود گفتم نه ممنون گفت نه بزار کمکت کنم خواستم کیفم بدم بیاره که حورا رو گرفت گفت زیارت کردی گفتم نه جرات نکردم برم جلو گفت بیا بریم زیارت کنیم تر و فرز و سریع بردمون زیارت کردیم بعد گفت بریم نماز برد نشستیم نماز هم خوندیم بعد گفت امروز غذا تبرکی میدن‌ بیا بریم صحن امام حسین اونجا که رفتیم رفت تو شبستان که شهدای خدمت رو زیارتی بکنه منم بیرون موندم غذا گرفتم و برگشتم خونه قشنگ حس میکردم دست رحمت خداست روی زمین اومده به دادم برسه با اینکه خودش مجرد بود و بچه نداشت یه جوری تر و فرز با بچه می‌رفت که من بدون بچه خودمو به زور بهش میرسوندم اینم خاطره یا روایت از اولین زیارت من و حورا خانم❤️ یرزق من حیث لایحتسب یه وقتا یه همچین کسی و همچین کمکی می‌تونه باشه