✅ ما خبرنگاران چرا مستقل نشویم!؟ ✍🏻 مهدى لكزى- روزنامه نگار 🔺 رسم غریبی است در این دیار، مرگ یک نفر سوژه ای می شود برای پاسداشت و تبریک به هم قطاران وی! شهادت مطهری را به معلمان، شهادت بزرگ نیا قندچی و شریعت رضوی را به دانشجویان و شهادت صارمی را به خبرنگاران تبريك می گوییم. شادباش به جاى گراميداشت! گویی عهدی نانوشته است که باید برود و نباشد تا قدر بیند و صدر نشیند. یک روز تقویم به نامش حک شود تا دیده شود و حرفش شنیده! قصد تلخ گویی ندارم که یک سال تلخیهای جهان را روایتگریم و البته خوشیهایش را نیز هم. اما روزمان را بهانه می کنیم تا روایت خودمان را بنویسیم نه آنچه که دیگران می خواهند بشنوند! ما دیدیم و نوشتیم از دیگران، حال از خود می نویسیم تا دیگران بخوانند. ✏️ خبرنگاری و روزنامه نگاری درهم تنیده اند. به مدد تکنولوژی امروز، عنصر "شهروند-خبرنگار" هم به عرصه اطلاع رسانی وارد شده است. سیاستمداران در صفحات مجازی خود، راوی فعاليتهاى خویشند و شهروندان با دوربین های موبایل سوژه شکار می کنند و به اشتراک می گذارند تا جهان "آگاه" شود. 🖋️ پیشرفت علم اما، هیچ وقت صفحه مجازی را نمی تواند جایگزین "کاغذ" کند. نوستالژی روزنامه و تورق صفحات، طعم دیگری دارد. اما در این رقابت فشرده نمی توان منکر برتری مدرنيته بر سنت شد. در دنیای پرآشوب امروز، خبر، پیش از نقش بستن بر صفحه کاغذ بر صفحه موبایل و لب تاپ ظاهر می شود و کاغذ در این نبرد نابرابر تنها می تواند به جای «روایتگری» به «تفسیرگری»روی بیاورد. اینک خبرنگاران نه انتقال دهنده، که نقش مفسر و تحلیل گر خبر را باید ایفا کنند و این جز با افزایش دانش رسانه ای میسر نخواهد بود. 📆و اما #روز_خبرنگار... عادت آن است یا بهتر بگویم عادت داده شدیم که پاسمان بدارند، متولیان امور برایمان چراغانی کنند و کف و سوت بزنند و اگر مجالی بود در منزلت خبرنگار و جایگاهش داد سخن سردهند. این خوب است اما، خبرنگار مستقل، بیش از هرچیز نیازمند نهادی مستقل است. نهادی که آنها را دورهم جمع کند و فارغ از دغدغه قدرت طرح مطالبه کند، امورات خود را ساماندهی کند و حمایتگر خود باشد. 🔺از الزامات توسعه هم یکی، همین استقلال نهادهای جامعه مدنی از دولت است. دست به دامان دولت بودن، سرانجامی جز وابستگی نخواهد داشت و اگر نهادهایی چون خانه مطبوعات درصدد ارتقا جایگاه اعضای خود است باید به استقلال روی بیاورند. اگرچه ساختار نفتی- رانتی دولت ایران با همه قوانینی که از سرگذرانده در برابر خصوصی سازی مقاومت می کند و در زمانه اى كه معيشت روزنامه نگاران و امنيت شغلى خبرنگاران با تهديد جدى مواجه است؛ اما استقلال مالی از دولت، استقلال فکری را به همراه می آورد و استقلال فکری به رشد فردیت می انجامد. 👓کافیست به رفتار سیاستمداران فعلى نظر بیفکنیم، از #دونالد_ترامپ تا #مسعود_پزشکیان، از #جوزف_بورل تا #محمدجواد_ظریف، همه بی نیاز از میکروفون و دوربین، و بی واسطه ی خبرنگار، به مدد فیس بوک و شبکه ایکس (توئیتر سابق) و اینستاگرام با مردم سخن می گویند؛ پس ما خبرنگاران چرا مستقل نشویم !؟ 🎤خبرنگار مستقل ديگر روابط عمومى دوم دولت نخواهد بود؛ در عين انعكاس اخبار رسمى، با تاباندن نور بر زواياى تاريك خبر، به روشنگرى می پردازد. با حضور خبرنگار مستقل، جريان يك طرفه خبر از بالا به پايين، به جريانى دو سويه تبديل خواهد شد؛ بدين ترتيب نه تنها اخبار رسمى منعكس مى شود، كه تغيير و تحولات جامعه مدنى به عرصه عمومى راه مي يابد و در كنار صداى رسمى، خبرنگاران مستقل به بلندگوى جامعه مبدل خواهند شد. چنين است كه فسادهاى بزرگ در نبود خبرنگاران مستقل رخ مى دهد. 📝تعدد نهادهای مطبوعاتی به خودی خود امری نکوهیده نیست اگر ساختاری مستقل داشته باشند و بتوانند همه دیدگاههای جامعه خبری را نمایندگی کنند. خانه مطبوعات، اتحادیه مطبوعات محلی استانهای کشور و انجمن صنفی روزنامه نگاران، باید همزمان فعالیت کنند تا نهاد مدنی مستقل از دولت حضور داشته باشد، تا جامعه مدنی پا بگیرد، تا توسعه رخ دهد. #بازنشر ✍🏻 یادداشتها| مهدی لکزی https://eitaa.com/nobarannews