نفوذشناسی, [۱۶.۱۲.۱۷ ۲۰:۰۹] 📝پدیده #نفوذ پس از پیامبر اعظم (ص): جریان #نفاق و عناصر تحول ناپذیرفته، از یک سو، و عناصر ساده لوح یا قدرت طلب #نفوذپذیر، از سوی دیگر، مهمترین مشکل و بزرگترین خطر و تهدید برای حاکمیت دینی و میراث پیامبر اعظم (ص) بود. هشدارهای پیامبر (ص) دربارهٔ خطر جریان بنی امیه و شجرهٔ خبیثهٔ #اموی بیان کننده میزان خطر از سوی این جریان ضد اسلام است. برخی مورخان تعامل دستگاه اموی با بیگانگان و حکومت روم را کانون توجه قرار داده و به نفوذ دولت روم در دستگاه #معاویه اشاره کرده اند. اعتمادالسلطنه، وزیر علوم ایران در دورهٔ قاجار، بر این موضوع اشاره دارد: چون دولت بنی امیه با #روم ارتباط داشت، در دربار معاویه و یزید نفوذ پیدا کرده بودند، تا جایی که پاسبانان دولت #بنی_امیه در زندان با زبان رومی تکلم می کردند و گمان قوی آن است که اصلاً رومی باشند» چنانچه «سرجون بن منصور رومی»، که معرب ((سرژيوس)) است، از زمان معاویه تا دورهٔ عبدالملک تقریباً کاتب و وزیر مشاور در دربار اموی بوده و حتی تدبیر قتل سیدالشهدا (ع) به دست ابن زیاد را او به #یزید پیشنهاد کرده است. وی می افزاید :«معاویه در زمان جنگ صفین با روم صلح کرد و عظمت اسلام را از نظر آنها انداخت.» در کتاب جنه الماوی هم نقل شده که ارتباط روم با دربار بنی امیه و تاثیر آن در تغییر مسیر حرکت انقلاب اسلامی، چه در دوره خلفا و چه در دوران حکومت امیرالمونین(ع) را نمی توان نادیده گرفت. علی (ع) درباره خطر #نفوذ می فرماید: من شما را پرهیز می دهم از دشمنی که مخفیانه در سینه ها #نفوذ می کند و آهسته در گوش ها نجوا می کند. ادامه دارد... کانال جامع نفوذشناسی @nofozshenasi