بسته راه چاره دید و گریه کرد طفل بی گهواره دید و گریه کرد دختری آواره دید و گریه کرد معجران پاره دید و گریه کرد گریه کرد و گریه کرد و گریه کرد او چهل سال است کارش گریه است این چهل سال افتخارش گریه است دست بسته از زنان شرمنده شد از تمام کاروان شرمنده شد بیشتر، از دختران شرمنده شد مجلس می، آنچنان شرمنده شد در میان راه تنها مرد بود بین یک جمعیت نامرد بود از غم ویرانه رفتن اشک ریخت پایکوبی کرد دشمن اشک ریخت لحظه ی معجر کشیدن اشک ریخت مرد ها با تازیانه، اشک ریخت هم زیارتنامه اش آتش گرفت هم عبا عمامه اش آتش گرفت باورش کی بود غم پیرش کند؟ خواهرش را زجر زنجیرش کند زاده ی مرجانه تکفیرش کند حرمله اینقدر تحقیرش کند نانجیب پست با یک مشک آب پرسه میزد پیش چشمان رباب کوچه های شام خیلی سخت بود سنگ های بام خیلی سخت بود طعنه و دشنام خیلی سخت بود جام و بزم عام خیلی سخت بود خنده های شمر یادش مانده است ماجرای شمر یادش مانده است جای پای شمر یادش مانده است چکمه های شمر یادش مانده است صورت خود را به روی خاک زد یاد عریانی گریبان چاک زد محمدجواد پرچمی #امام_زین_العابدین #حمید_علیمی #محمدجواد_پرچمی @nohematn