خبر روشن کردن مشعل افتتاحیه المپیک دلم را سوزاند. مشعل بی پناهی خیمه های جنگ زدگان غزه چندین ماه است که روشن است دارد میسوزد و می‌سوزاند... به خودم میگفتم دنیاست دیگر! آنطرف رقص و شادی و خرج های میلیارد دلاری، اینطرف موشک و بمب و کشتن نسلی که اگر زنده بمانند هم دیگر زندگی برایشان فقط داغ است و داغ... چه کار کنند؟ دنیا متوقف شود؟ المپیک برگزار نشود؟ این همه کمتر از حیوان برای بدترین جنایتکار پست و بی شرم تاریخ ایستاده کف نزنند؟ جنگ است دیگر!... ما زندگی مان را رها کنیم هرروز توی سر خودمان بزنیم کم غم و غصه داریم که در غزه جنگ است و بچه میکشند؟ بنشینیم مدام فیلم ناله و جیغ بچه های یتیم را ببینیم، یا ضجه زن و مردی که نعش طفل در کفن پیچیده را رها نمی‌کنند و دل نمی‌کنند از جگرگوشه شان؟ بگذارید همه زندگی شان را بکنند‌ همه، بجز مردم غزه... المپیک باید باشد روزمرگی و زندگی عادی من و تو هم همینطور. باور کن کسی مخالف نیست! زندگی کنید خوشی کنید المپیک هم جذاب است. اما شما را به خدا صدای مظلومان باشید، در قضیه #غزه ساکت نباشید حرف بزنید بگویید بنویسید آرام نگیرید کوتاه نیایید... غزه یک تنه دارد جان و‌ خون و هستی میدهد، که فطرت خداجوی دنیا بیدار شوند. ما رسانه اش باشیم ما کار زینبی کنیم ما حقیقت را فریاد بزنیم... حنجره ها را شاید بتوانند خاموش کنند، اما حقیقت را نمی‌توانند... در تاریکی تو کسی باش که همان یک شمع را روشن می‌کند. مشعل المپیک سال‌های بعد طور دیگری روشن می‌شود شک نکن... #سحر_شهریاری #غزه_در_خون 🦋@noj_peyrowan