🎙صوت گفتگوی مهم پروفسور سجادی(استاد دو وزیر بهداشت فعلی و قبلی) دربارۀ: 2️⃣واکسن‌های داخلی و خارجی کرونا ⏰ هجده دقیقه 👈🏻 متن کامل و مطالب تکمیلی: Panahian.ir/post/3000 🔗 @Panahian_ir 📲 @bonyana 💚 @nojavania #️⃣ #واکسن

چند جمله امام خامنه ای در مراسم تنفیذ حکم سیزدهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران این جملات توسط بسیاری از رسانه ها سانسور شد ........ خصوصا پاراگراف اول .... بخوانید ... امام خامنه ای : مطلب آخر هم مسئله‌ی جنگ تبلیغاتی دشمن است. امروز بیشترین تحرّک دشمنان ما علیه ما بیش از تحرّکات امنیّتی و اقتصادی، تحرّکات تبلیغاتی و جنگ نرم و تبلیغات رسانه‌ای است؛ برای اینکه بر افکار عمومی مردم مسلّط بشوند مبالغ هنگفت هزینه میکنند، کارهای بسیار انجام میدهند؛ فکرهای بسیاری را در مجموعه‌های فکری برای این کار استخدام میکنند تا بتوانند با جنگ روانی، با تبلیغات گوناگون، افکار عمومی کشورها را -از جمله بیشتر از همه امروز کشور ما را که هدف سوء‌نیّت قدرتهای بزرگ است- قبضه کنند و در اختیار بگیرند. وقتی افکار عمومی یک ملّت در اختیار بیگانه قرار گرفت، حرکت آن ملّت هم طبعاً طبق میل آن بیگانه پیش خواهد رفت. کار تبلیغاتی کار مهمّی است؛ ما در این زمینه ضعف داریم. حالا بگذریم از آن آدمهای غافلی که از رسانه‌های داخلی هم به نفع دشمن استفاده میکنند -که حالا آن محلّ بحث ما نیست- لکن [درباره‌ی] آن کسانی هم که قصد خیر در این زمینه دارند، ما کم‌کاری داریم. در زمینه‌ی کار تبلیغاتی و حرکت تبلیغاتی درست و تمهیدات رسانه‌ای باید قوی‌تر و هوشمندانه‌تر عمل بکنیم. ۱۴۰۰/۰۵/۱۲ 🔗 https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=48413 📲 @bonyana 💚 @nojavania

گرگ‌انسان‌های شهادت‌طلب نکات مهمی که درباره فیلم سینمایی ” شبی که ماه کامل شد ” باید بدانیم لینک مقاله : https://bonyana.com/17096

گرگ‌انسان‌های شهادت‌طلب | نکات مهمی که درباره سینمایی ” شبی که ماه کامل شد ” باید بدانیم ——————— شبی که ماه کامل شد، به روشنی یک اثر اسلام‌ستیز است؛ ستیز با اسلام و جهاد اسلامی در پوشش گفت‌مان بی‌گانه‌ی مبارزه با تروریسم و با تکیه بر مشهورات رسانه‌های غربی؛ اثری سفارشی که حمایت از آن تنها از محافل امنیتی معتقد به ایده‌ی ساخت سنی سکولار بر می‌آید. ساده‌ترین وجه اسلام‌ستیزی وقتی ماه کامل شد، عبور عمدی و عمیق از مرزهای شریعت محمدی در این اثر سینمایی است: کشف حجاب، رقص مختلط، لمس نامحرم، آواز مؤنث. در دل داستان هم ما از عرف سینمایی روایت غیرمکتبی معمول رد شده‌ییم و اکنون با روایتی ضدمکتبی مواجه هستیم؛ این به ما می‌گوید که آن‌ها که به خرج حکومت در باره‌ی جنگ و نهضت کارهای خنثا و به گفته‌ی خودشان غیرایدئولوژیک می‌سازند به وقتش به جنگ ایدئولوژیک اسلام و انقلاب هم خواهند رفت. این در گیری صریح با گفت‌مان انقلاب اسلامی در پوشش زدن تروریسم سلفی شاید تمام دلیلی باشد که دست کم دو وزارت ارشاد و اطلاعات دولت تعلیق را حامی این کار می‌یابیم و اگر نه این اثر متوسط شایسته‌ی آن همه تقدیر در جشن‌واره‌ی دولتی فجر نبود. نقطه‌ی عطف اثر صحنه‌یی است که از نیمه‌ی هندی به نیمه‌ی تراژدی می‌رویم: خورشید در کنار مناره‌ی مسجدی به غروب می‌رود و شب شروع می‌شود؛ در آخر باز ماه بالای سر مناره‌ی مسجدی کامل می‌شود و گرگ‌انسان داستان به مسخ می‌رسد؛ خود امریکایی‌ها در زدن اسلام کم‌تر این قدر صراحت نشان می‌دهند. کارگردان اثر هر اندازه در بازسازی صحنه‌های نظامی خام‌دست است و دفن سلاح و کمین سواره و آموزش رزم را چرند از آب در آورده در تصویر تکفیری‌ها موفق است، به این دلیل ساده که هر چه در تمام این سال‌ها از جوان‌های مجاهد بسیجی خوانده و نوشته و ساخته است را یک‌جا جلوی دوربین آورده است. همه‌ی ما که عبدالمالک ریگی را دیده‌ییم تفاوت مبنائی او را از احمد متوسلیان و مصطفا صدرزاده را می‌فهمیم. تصویرسازی یک‌به‌یک وقتی ماه کامل شد اما با برداشتن این تمایز به تجدید تنفر ما از عبدالمالک نمی‌انجامد و حتا ممکن است این بار شیفته‌ی هیأت بسیجی مردانه و مجاهدانه‌ی او هم بشویم. سازنده به هر دلیل پی شکاف شیعه|سنی نمی‌رود اما اصرار دارد که حرکت قومی شروری چون عبدالمالک ریگی را جهادی تکفیری جا بزند؛ با این همه نمی‌داند که بلوچ‌ها اگر تکفیری شوند باز به طور طبیعی امتدادی از طالبان حنفی خواهد بود و اگر القاعده‌ی سلفی در ایران جایی داشت داعش تا کرمان می‌رفت. خطر مهم اثر شبی که ماه کامل شد حوزوی نشان دادن گرگ‌انسان‌ها است با این تعبیر که آن‌ها که درس دین خوانده‌اند. با این همه در هیچ جای کار تصویری از اسلام ناب و تفقه سره در کار نیست و قطب مقابل اشرار مشتی شل‌مذهب هستند، و تنها تبلیغات میان‌برنامه‌ی مسجد سکولار مکی می‌آید و می‌رود. در غیبت اسلام حقیقی از این اثر کارگردان بدون تفکیک تشیع از تسنن و سنی خلفی از سنی سلفی با خیال راحت تک‌تک نشانه‌های اسلام جهادی را به عنوان افراط و خرافه ترور می‌کند، و حتا از شبیه‌سازی شب‌های عملیات جنگ هشت‌ساله ( #دفاع_مقدس ) به عنوان مناسک گرگ‌انسان‌های جندالشیطان ابایی ندارد. متکی بر ایده‌ی امنیتی ساخت سنی سکولار ره‌یافت این اثر صریح است: گفت‌مان ایمان|کفر و تقسیم عالم به دارالإسلام و دارالکفر و نفی دموکراسی مدرن و جهاد با جاهلیت و شهادت‌طلبی از شما یک گرگ تروریست خواهد ساخت، اگر چه تصور شما این باشد که سرباز الله هستید. به سختی می‌توان مخاطب این اثر را تنها قوم بلوچ یا سنی‌های دیوبند حنفی دانست؛ کارگردان شیعه‌تبار با تفکیک نکردن شیعی از سنی و خلفی از سلفی و تکفیری خوش‌خیم از بدخیم با یک‌پارچه زدن تمام اسلام جهادی پیام روشنی به همه‌ی بچه‌مسلمان‌های شهادت‌طلب می‌دهد: تفنگت را زمین بگزار… نویسنده : محمد مهدی فاطمی صدر برای مطالعه متن های حجت الاسلام محمد مهدی فاطمی صدر کانال ایشان را در پیام رسان بله با شناسه @fatemisadr_ir یا در تلگرام با شناسه @mm_fatemisadr_ir یا در توییتر با شناسه fatemisadr_ir یا در پیام رسان ایتا با شناسه @fatemisadr_ir دنبال کنید. 🔗 https://bonyana.com/17096 📲 @bonyana 💚 @nojavania #هفته_دفاع_مقدس

نسخه الکترونیک «ارتداد» با تخفیف 70 درصدی رونمایی شد. ♨️💯 🔰 نسخه الکترونیک رمان ارتداد نوشته استاد وحید یامین پور در نرم‌افزار کتاب‌خوان طاقچه ، رونمایی و مخاطبان به مدت 48 ساعت می‌توانند این اثر را با هفتاد درصد تخفیف، دریافت کنند. 🔗 لینک عضویت و دریافت کتاب : http://www.taaghche.com/invitation/fpiqrpnroo606403 #پیشنهاد_ویژه پیشنهاد میکنم همین الان برای دریافت این کتاب اقدام کنید. چون ممکنه فراموش کنید و زمان تخفیف تمام شود ✅ این رمان تاکنون ده ها بار تجدید چاپ شده است. رمان ارتداد پس از رمان " نخل و نارنج " منتشر شده... رمان نخل و نارنج هم اکنون با 40 درصد تخفیف در طاقچه قابل دریافت است. 💚⬇️ عضویت در طاقچه : http://www.taaghche.com/invitation/fpiqrpnroo606403 #دفاع_مقدس #هفته_دفاع_مقدس

بسم رب الوفا از مسلم نامه‌ای به زاده‌ی مرتضی آقای سلامًٌ علیک اما بعد از سلام جانم فدای شما ... مداحی زیبا از حاج #محمود_کریمی 💚 📲 @bonyana 💚 @nojavania ❤️ یا #امام_حسین علیه السلام ❤️ #️⃣ #اربعین

بسم رب الوفا * از مسلم(ع) نامه ای * به زاده ی مرتضی (ع) آقا سلام علیک * اما بعد از سلام * جانم فدای شما ای نامه که میروی به سوی حسین(ع) * از جانب من ببوس روی حسین(ع) کاشکی میشد که نامت پیک رهایی باشه * وقتی رسید به دستت هنوز یه راهی باشه کاشکی میشد ببینی الان کجای کارم * شبیه یک غریبه تو کوچه ها آوارم اینجا دلی نمونده * همه شبیه سنگن * به جز من و پسرهام * همه تو فکر جنگن یه حرفایی شنیدم * که تو خبر نداری * کاشکی میشد حسین(ع)جان * دختراتو نیاری دلبر آشنا * اینجا مسلم(ع) شده * آواره ی کوچه ها غریب و تنها شدم * فردا هم میشود * جانم فدای شما ای نامه که میروی به سوی حسین(ع) * از جانب من ببوس روی حسین(ع) بسم رب الوفا * از مسلم(ع) نامه ای * به زاده ی مرتضی (ع) آقا سلام علیک * اما بعد از سلام * جانم فدای شما ای نامه که میروی به سوی حسین(ع) * از جانب من ببوس روی حسین(ع) از قول من به عباس(ع) * بگو که ای علمدار تا میتونی سر راه * مشک اضافی بردار اونم باید بدونه دشمنا بی شمارن * حتی برای گلوی شیش ماهه نقشه دارن ای عزیز خدا * دستم بر دامنت * به سمت کوفه نیا من از تو دورم ولی * همراه نامه ام * جانم فدای شما ای نامه که میروی به سوی حسین(ع) * از جانب من ببوس روی حسین(ع) بسم رب الوفا * از مسلم(ع) نامه ای * به زاده ی مرتضی (ع) آقا سلام علیک * اما بعد از سلام * جانم فدای شما ای نامه که میروی به سوی حسین(ع) * از جانب من ببوس روی حسین(ع) 🔗 http://harvale.ir.domains.blog.ir/post/10

@raisi_org من به دنبال تعامل موثر با همه کشورهای جهان بخصوص کشورهای همسایه هستم ‌‌ 🎥 سخنرانی آیت الله رئیسی، رئیس جمهوری اسلامی ایران در هفتاد و ششمین نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد [به صورت ویدئو کنفرانس] ‌‌ 🗓 سه‌شنبه | سی‌ام شهریورماه ۱۴۰۰ #دولتی_مردمی_برای_ایران_قوی 📲 @bonyana 💚 @nojavania مشروح سخنان ایشان : https://bonyana.com/?p=23286

چاره‌ی ما؛ چاووش کردن به صراحت بیان معصوم زیارت روی بردار خانه-عتبه اگر پیاده باشد، کامل‌ترین شکل خود را می‌یابد: من خرج من منزله یرید زیارة قبر الحسين إن كان ماشياً. این یعنی با اراده‌ی پیاده رسیدن به مزار، پیاده‌روی کامل روی این بردار به حائر می‌رسد و پیاده‌روی قاصر جایی روی این بردار می‌ایستد و از دور زیارت می‌کند. پیاده‌روی کامل اتفاقی رائج در عراق حتا در مسافت‌هایی دور است. این شاید به آن دلیل است که عراقی‌ها سنت زیارت را پیاده از خانه آموخته‌اند و در آشناترین مصداق آن اربعین، از مبدأ پیاده‌روی و موکب‌داری و شبکه‌سازی کرده‌اند.‌ پیاده‌روی قاصر اگر چه در عراق نیز معمول است اما هر چه از کانون عتبات به لبه‌های جهانی امت می‌رویم رائج‌تر می‌شود تا آن جا که در آن سوی آب‌ها در جایی چون قاره‌ی امریکا و استرالیا چاره‌یی جز پیاده‌روی قاصر در کار نیست. با پذیرش پیاده‌روی قاصر در کنار پیاده‌روی کامل، بردار خانه-عتبه در عمق امت تا حائر مزار مبدل به یک نقطه‌چین خواهد بود و آن نقاط میانی مسیرهای خطی را نقطه‌ی چاووش می‌توان نامید.‌ نقطه‌ی چاووش یک آستانه در بردار پیاده‌ی خانه-عتبه است که در امر زیارت می‌توان به آن رسید و روی آن ایستاد و یا از آن رد شد. این یعنی چاووش کردن رسیدن و ایستادن روی یک نقطه‌ی چاووش با اراده‌ی رفتن به زیارت مزار است. آخرین نقطه‌ی چاووش عتبه‌ی حسینی را حرم حضرت عباس می‌توان دانست؛ آخرین نقطه‌یی که در پیاده‌روی به آن باید برسیم و در آن بایستیم و چاووش بخوانیم و آخرین بازه را در بین‌الحرمین تا حائر حسینی طی کنیم. آستانه‌ی خانه‌ی هر کدام از مؤمنین به صراحت بیان معصوم نخستین نقطه‌ی چاووش است؛ نخستین آستانه‌یی که باید به آن رسید و روی آن رسید و پیاده‌روی روی بردار خانه-عتبه و قدم‌شمار آن بیان از آن شروع می‌شود. در فاصله‌ی نخستین نقطه‌ی چاووش و آخرین نقطه‌ی چاووش عتبه‌ی حسینی فراوانی نقطه‌ی چاووش وجود دارد که شاخص‌ترین آن‌ها شاید هم‌این‌ها باشد: نقطه‌ی چاووش محله، نقطه‌ی چاووش روستا، نقطه‌ی چاووش شهر، نقطه‌ی چاووش استان، نقطه‌ی چاووش کشور. نخستین چاووش کردن و حتا چاووش خواندن ما هم‌این رسیدن به آستانه‌ی در خانه با نیت زیارت عتبه است و پس از آن به چاووش کردن در محله و شهر و کشور می‌رسیم. در این اسلوب کسانی دیگر هم هستند که تا آستانه‌ی خانه یا محله یا شهر با ما به طرف عتبه هم‌گام می‌شوند و در آن جا چاووش می‌خوانند و ما به طرف عتبه رد می‌شویم و آن‌ها قصر می‌کنند و به خانه بر می‌گردند. این هم‌آن سنت تاریخی چاووش‌خوانی‌ در پیشینه‌ی ما بوده است: رفتن توده‌های مؤمنین تا نقطه‌های چاووش و زیارت قاصر و بدرقه و رها شدن نخبه‌هایی به قصد زیارت کامل. و چاره‌ی ما در دوره‌ی همه‌گیری چیزی بیش از امتداد هم‌این سنت نیست: چاووش کردن تا آن نقطه‌یی که می‌شود؛ مرز عراق اگر بسته ماند تا نقطه‌های چاووش ملی روی صفر مرز می‌توان رفت و برگشت و مرزهای شهر و روستا اگر بسته شد تا حد ترخص آن‌ها می‌توان چاووش کرد. حتا با قرنطینه‌ی درون شهر باز تا نقطه‌‌های چاووش محله‌ها می‌توان رفت و اگر قرنطینه از در خانه بود کار ما چاووش کردن تا آستانه‌ی در خانه‌مان به طرف کربلاء خواهد بود.‌ با این اسلوب نه پیاده‌روی #اربعین و نه زیارت غدیر و عرفه و نه حتا دسته‌ی عاشورا و هیأت شب‌های محرم تعطیل نمی‌شود. تنها تفاوت این الگوی تعظیم شعائر آن است که نه پی تجمع که پی تقرب هستیم. چاووش کردن تبدیل شعائر زیارت از تجمع عریض به تقرب عمیق است. یعنی شریان‌های پراکنده‌ی بردار خانه-عتبه بی آن که پی ازدحام با هم باشند در شب‌های محرم یا روز غدیر و اربعین تا هر جا که بتوانند چاووش می‌کنند و چاووش می‌خوانند و بر می‌گردند؛ تا آستانه‌ی خانه، یا آستانه‌ی محله، یا آستانه‌ی شهر. اسلوب چاووش از طرفی امکان پیاده‌روی واقعی و نه نمادین را برای تمام مؤمنین در تمام عالم میسر می‌کند و در هر کشور و قاره‌یی شریان‌های پیاده‌روی اربعین را ترسیم می‌کند و از طرف دیگر مسأله‌ی جامانده‌های اربعین در شهرهای ما را با آوردن پیاده‌روی و موکب‌داری و شبکه‌سازی آن‌ها روی بردار خانه-عتبه حل می‌کند. چاووش کردن نه تنها انحصار تصمیم و تعطیل در باره‌ی مناسک اربعین را از دولت عراق یا حتا دولت ایران می‌گیرد بل که امکان پیاده‌روی در تمام شب‌ها و روزهای زیارتی حضرت سیدالشهداء را به تمام مؤمنین در تمام زمان‌ها و مکان‌ها می‌دهد. چاره‌ی ما در امر زیارت روی محور خانه-عتبه برای ام‌سال و هر سال روشن است: چاووش کردن... نویسنده : محمد مهدی فاطمی صدر برای مطالعه متن های حجت الاسلام محمد مهدی فاطمی صدر کانال ایشان را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید : تلگرام : t.me/mm_fatemisadr_ir توییتر: twitter.com/fatemisadr_ir بله : ble.ir/fatemisadr_ir ایتا : eitaa.com/fatemisadr_ir 📲 @bonyana 💚 @nojavania

صبح اربعین، در نقطه‌ی چاووش از حدیث‌هایی که در باره‌ی زیارت پیاده‌ی حضرت حسین به ما رسیده است این طور بر می‌آید که کامل‌ترین مسیر پیاده‌روی از در خانه‌ی هر زائر است؛ پیاده از خانه. عبارت منزل که در این حدیث‌ها مکرر آمده است در کامل‌ترین مصداق هم‌آن خانه‌های سکونت ما است تا برسیم به منزل‌های موقت در مسیر زیارت تا خانه‌ی پدری همه‌ی ما که کوفه/نجف است. بازخوانی سنت پیاده‌روی به عتبات در عراق هم نمایای هم‌این است که روی یک وارون‌درخت طولانی از جنوب و شرق و شمال، زائرها از خانه‌ها شروع می‌کنند و در مسیر به هم می‌پی‌وندند و در شریان‌هایی عمیق، گاه از مبدأ ساحل خلیج فارس یا مرز ایران، به حرم‌های مطهر می‌رسند. این پیاده از خانه و این پیاده‌روی عمیق ماهیتی است که چه در مناسک اربعین و چه در روزها و شب‌های زیارتی دیگر کمابیش به مقصد کربلاء و نجف و کاظمیه و سامراء با آن مواجه هستیم‌. یعنی در عراق جدای از اربعین و نیمه‌ی شعبان و عرفه حتا در شب‌های جمعه‌ی معمول نیز باز عده‌یی از زائران هستند که از شمال و جنوب و شرق خود را پیاده به شب زیارتی حضرت حسین در کربلاء می‌رسانند. با این همه، به خصوص در مسیرهای عمیق پیاده‌روی مانند فاو در جنوب و عماره در شرق و بغ‌داد در شمال همه‌ی زائرها همه‌ی مسیر را پیاده طی نمی‌کنند و بناء به محدودیت ممکن است نصف ‌روز یا یک ساعت از خانه پیاده بروند و پس آن گاه سواره ادامه دهند و یا حتا به خانه برگردند. این پیاده‌روی قاصر و مختصر چاره‌ی هم‌آن جریانی است که در ایران جامانده‌ها خوانده می‌شوند. یعنی شروع پیاده‌روی از خانه و انجام زیارت در لبه‌ی بیرونی شهر و روستا رو به عتبات و بازگشت به خانه. در سنت تاریخی زیارت در ایران ما مواجه با نقاطی در خروجی شهر و روستا به طرف عتبات عراق بوده‌ییم که برای زائران پیاده و سواره چاووش می‌خوانده‌اند و بدرقه‌شان می‌کرده‌اند. نقطه‌ی چاووش هم‌آن جایی است که می‌تواند نهایت پیاده‌روی قاصر جامانده‌ها باشد، اگر چه برخی مانند مرحوم علی‌اکبر ابوترابی سال‌ها پیش تا نقطه‌ی چاووش ایران در صفر مرز هم می‌رفته‌اند و در مرز خسروی زیارت عرفه می‌خوانده‌اند. زائران پیاده‌یی که پی‌وسته و کامل تا کربلاء می‌روند تنها در نقطه‌ی چاووش نفسی تازه می‌کنند و بدرقه می‌شوند و سپس به جاده‌ی عتبات می‌زنند، زائرهای قاصر و گسسته و جامانده اما از خانه تا نقطه‌ی چاووش پیاده می‌روند و از هم‌آن جا زیارت می‌کنند و پرچم‌شان را می‌کوبند و سلام می‌دهند و باز می‌گردند. نقطه‌ی چاووش آخرین نقطه‌ی شهر و روستا به طرف عتبات است و طبیعی است که روی مسیر پیاده‌روی کامل به کربلاء قرار می‌گیرد. در پیاده‌روی پی‌وسته البته ممکن است ما تا حائر حسینی برسیم و یا ناگزیر باشیم در فاصله‌ی کوتاه یا بلند از آن زیارت کنیم و برگردیم. واقعیت همه‌گیری ام‌سال و جامانده‌گی دیگر سال‌ها کار را به این جا رسانده است که پای همه‌ی ما به پیاده‌روی اربعین در عراق نمی‌رسد. چاره، دست انداختن به پیاده‌روی قاصر از خانه تا نقطه‌ی چاووش شهر و روستا در صبح اربعین است؛ ما لا یدرک کله، لا یترک کله. نقطه‌ی چاووش یک آستانه است؛ آستانه‌ی رهایش. نخستین نقطه‌ی چاووش که می‌توان چاووش خواند و پرچم کوبید و زیارت خواند و شده یک قدم به سمت عتبات پیاده رفت و سلام داد هم‌آن آستانه‌ی در خانه‌ی ما است. آخرین نقطه‌ی چاووش حرم حضرت عباس است که از آن جا به حرم حضرت حسین چاووش می‌کنیم و آخرین پیاده‌روی را در بین‌الحرمین می‌رویم. میان این دو نقطه‌ی چاووش روستا و شهر است که جایی است که دیوارهای روستا و شهر تمام می‌شود و جاده‌ی عتبات شروع می‌شود تا برسیم به نقطه‌ی چاووش کشور که هم‌آن منفذ مرزی است. اسلوب کار هم‌این است که صبح اربعین و پس از آن صبح‌های جمعه تا برسیم به نیمه‌ی شعبان و عید غدیر و روز عرفه، از خانه به نقطه‌ی چاووش شهر و روستا پیاده برویم و زیارت بخوانیم و سلام بدهیم و بازگردیم تا برسیم به نهال کاشتن و تابلو زدن و مسجد ساختن در این نقطه. جاگزین کردن بردار معهود اربعین از مبدأ جای بردار معمول اربعین از مقصد، که پیاده‌روی اربعین را هم‌آن بازه‌ی کوتاه پایانی نجف-کربلاء می‌بیند، باعث می‌شود تا مناسک پیاده‌روی اربعین با هیچ اتفاقی در عراق یا ایران تعطیل نشود و شده در نقطه‌ی چاووش آستانه‌ی خانه یا لبه‌ی شهر این شعائر تعظیم شود. هر چه بشود، پیاده‌روی در روزها و شب‌های زیارت حضرت حسین را نباید ترک کرد اگر چه به یک گام از در خانه... —— نویسنده : محمد مهدی فاطمی صدر برای مطالعه متن های حجت الاسلام محمد مهدی فاطمی صدر کانال ایشان را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید : تلگرام : t.me/mm_fatemisadr_ir توییتر: twitter.com/fatemisadr_ir بله : ble.ir/fatemisadr_ir ایتا : eitaa.com/fatemisadr_ir 📲 @bonyana 💚 @nojavania #️⃣ 💚 #امام_حسین علیه السلام 💚