🍁🍁 خلاصه اینکه خواستم حال و هوای دلتون رو پائیزی کنم.

برگردیم سراغ موضوعی این روزها داریم در موردش بحث می کنیم هفته قبل به اینجا رسیدیم که یه سری رفتارها باعث می شه نوجوان ما حس استقلالش رو از دست بده و در نتیجه مهارت هایی للازم برای اینکار رو نداشته باشه

اگه سعی کنید در کارهای فرزندتون مداخله زوری داشته باشید و در واقع سعی کنید یه جوری کارها رو خودتون انجام بدید، اونوقت نوجوان شما از دست شما عاصی می شه و یا اینکه این ذهنیت در او شکل می گره که یه فرد ناتوان و ضعیفه و در نتیجه اعتماد به نفس خیلی پائینی بدست میاره

اگه سعی کنید به صورت مستقیم یا غیر مستقیم حرف خودتون رو به کرسی بنشونید و نظر فرزندتون هرچند ناپخته باشه، اجرا نشه، یعنی شما فضای کافی برای رشد و کسب استقلال فرزندتون ایجاد نکردید.

همه رفتارهای ما برای شکل گیری، به یک بستر نیاز دارن، علی الخصوص استقلال مستقل شدن بچه ها بشدت به یک فضای امن و بدون ترس از شکست نیاز داره تا نوجوان شما بتونه تجربه کافی بدست بیاره

نظرات نوجوان طبیعی هست که پخته و همه جانبه نباشه و برای همین نظرات مناسبی معمولا نمی دن. اگه در چنیین شرایطی شما نظر و پیشنهاد نوجوانتون رو رد و یا تحثیر کنید، بشدت از شما متنفر می شه. پیشنهاد ناپخته، نیاز به پختگی شما داره

شما در این شرایط باید فرصتی ایجاد کنید تا پیشنهادش رو از جنبه های مختلف، شخصا مورد ارزیابی قرار بده

یه وقتایی سپردن کار به نوجون می تونه فرآیند انجامش رو طولانی کنه چون فعلا دانش و تجربه کافی رو نداره باید حوصله به خرج بدید و مقداری تاخیر و یا درست انجام نشدن کار رو در نظر بگیرید مثل نوزادی می مونه که هنوز خوب راه رفتن رو بلد نیست

ترس از تحقیر و شکست، نوجوان شما رو ترسو بار میاره شما باید شجاعت انجام دادن رو بهش بدید همونطور که در دوران نوزادی و برای یادگیری راه رفتن هم همین کار رو کردید اگه به یه نوزاد جسارت و شجاعت راه رفتن ندید، خیلی طول می کشه تا راه رفتن رو یاد بگیره

سعی نکیند خودتون رو برتر و دانا تر از نوجوان نشون بدید. چه طور وقتی می خوایم با یه بچه صحبت کنیم خودمون رو هم قدش می کنیم، اینجا هم باید از لحاظ فکری خودتون رو هم سطح کنید. اگه پیش شما یه احمق به نظر بیاد، خودباوری هاش منفی می شه. و اگه نوجوان شما به خودباوری منفی برسه، به سمت آسیب های اجتماعی به راحتی کشیده می شه

کمک به استقلال درست در نوجوان، یکی از هدیه های ارزشمند تربیتی شماست.

مستقل شدن فرزند شما به معنی انتقال تدریجی دانش و تجربیات خودتون در بستر زمان و حوادث هست که باعث می شه فرزند شما بتونه افکار و رفتار شما رو برای خودش درونی سازی کنه در واقع در فرآیند استقلال پذیری (اگه به درستی اجرا بشه) شما یک نسخه از خودتون رو در فرزندتون بازآفرینی می کنید همین مطلب برای تاکید بر اهمیت استقلال پذیری درست در نوجونتون کافیه

گاهی باید یک دایره بکشی و بنشینی درونش بگذاری به حال خودش زندگی را و هیاهوی آدم ها را بنشین کنار سکوتت و یک فنجان چای به خودت تعارف کن روزت بخیر مادر و پدر عزیز💛 🌱🌹🌱🌹

می دونم که موضوع امروزی که می خوام مطرح کنم، خیلی موضوعاتی هست که خیلی تجربه اش کردید و یا حتی ممکنه خیلی هم از این موضوع زخم خورده باشید. ‼امروز می خوام در موررد مسئولیت پذیری صحبت کنم.

‼مسئولیت پذیری شاخه ای دیگه از انواع بلوغ روانی محسوب می شه

⚠اگه خاطرتون باشه و موضوع مبحث رو گم نکرده باشید؛الان چند هفته است داریم در مورد بلوغ صحبت می کنیم. گفتیم که بلوغ در 4 دسته کلی تقسیم بندی می شه: بلوغ روانی بلوغ هیجانی بلوغ اجتماعی بلوغ جسمی .

موضوع رو از بلوغ روانی شروع کرده بودیم و پس از توضیح موضوعاتی مثل: رشد تفکر، توانایی حل مسئله، استقلال و آزادی، می رسیم به شاخه بعدی از بلوغ روانی به نام: ❌مسئولیت پذیری ❌

شاید در فرزندتون و یا در فرزندتون دیگران دیده باشید که نوجوان یا جوان ❌مسئولیت بدبختی ها و بی عرضگی های خودش رو دائما داره به پدر و مادرش نسبت می ده ❌همیشه داره از اونا گله می کنه ❌همیشه بهشون می گه شما برای زندگی من هیچ کاری نکردید ❌من ازتون متنفرم😳 ❌یا اینکه شما نتونستید زندگی خوبی برام فراهم کنید ❌همشه انتظار داره دیگران کاری براش انجام بدن و یا اینکه شرایط تغییر کنه تا همه چیز خوب بشه

❌❌❌هر کدوم از این موارد به تنهایی نشون دهنده اینکه که فرد هنوز به بلوغ در زمینه مسئولیت پذیری نرسیده ❌❌❌ هنوز به این درک نرسیده که خودش باید مسئولیت زندگی اش رو بپذیره ❌❌❌ هنوز متوجه نیست که بقیه مردم (از جمله پدر و مادرش) مسئولیتی در قبال پیشرفت های شخصی تو ندارن و تو باید تنها کسی هستی که می تونی به خودت کمک کنی

❌همه اینها نشان از این داره اون فرد هرگز نتونسته به بلوغ در مسئولیت پذیری برسه ⁉ سوالی که اینجا مطرح می شه اینه که چه رفتارهایی باعث می شه، یک فرد (نوجوان) به بلوغ در مسئولیت پذیری نرسه؟

1⃣ انجام کارهایی که وظیفه انجام دادنش مستقیما بر عهده فرزند شماست 2⃣ درگیر نکردن فرزند در انجام کارهایی که وظیفه انجامش بر عهده والدینه 3⃣ فرآهم کردن تمام خواسته های فرزند .

⚠این سه دسته رفتارهای بالا، سر منشا شکل گیری مسئولیت گریزی در فرزند شماست ولی اینکه چطور این سه رفتار باعث می شه، مسئولیت گریزی در فرزند شما شکل بیگره رو توضیح میدم:

1⃣ انجام کارهایی که وظیفه انجام دادنش مستقیما بر عهده فرزند شماست: شما اگه کارهایی که مستقیما وظیفه فرزندتون هست رو انجام بدید؛ این پیام رو به کودک یا نوجونتون منتقل می کنید که: ما اینجا هستیم تا تو رو خوشبخت و موفق کنیم و وظیفه ماست که تو در درس ها و زندگیت موفق بشی

⚠⚠اگه نوجوون شما این پیام رو درک کنه، مادر و پدری به افرادی در اختیار و در خدمت خودش می دونه که باید برای همیشه بهش سرویس بدن تا اون بتونه موفق و خوشبخت باشه. اینجوری دیگه نوجوان شما، برای فرار از زحمت های مسئولیت پذیری، همیشه سعی می کنه انجام وظایفش رو به گردن پدر و مادر و یا خریدن تجهیزات و وسایل مورد نیازش بدونه تا اینجوری از زیر مسئولیت پذیری، شانه خالی کنه