#قسمت_هشت این طوری؟ ما نه دسته گل گرفتیم نه شیرینی آوردیم عمه هم گفت «خداوکیلی موندم توی کار شما حالا که ما عروس رو راضی کردیم داماد ناز میکنه در ذهنم صحنههای خواستگاری گلهای آن چنانی و قرارهای رسمی مرور میشد ولی الآن بدون اینکه روحم از این ماجرا خبر داشته باشد همه چیز خیلی ساده داشت پیش میرفت گاهی ساده بودن قشنگ است حمیدی که به خواستگاری من آمده بود همان پسر شلوغ کاری بود که پدرم اسم او و برادر دوقلویش را پیشنهاد داده بود همان پسرعمهای که با سعید آقا همیشه لباس یکسان میپوشید؛ بیشتر هم شلوار آبی با لباس برزیلی بلند با شمارههای قرمز موهایش را هم از ته میزد؛ یک پسربچه کچل فوق العاده شلوغ و بینهایت مهربان که از بچگی هوای من را داشت نمیگذاشت با پسرها قاطی بشوم دعوا که میشد طرف من را میگرفت مکبر مسجد بود و با پدرش همیشه به پایگاه بسیج محل میرفت. اینها چیزی بود که از حمید میدانستم زیر آینه روبروی پنجره ای که دیدش به حیاط خلوت بود نشستم حمید هم کنار در به دیوار تکیه داد هنوز شروع به صحبت نکرده بودیم که مادرم خواست در را ببندد تا راحت صحبت کنیم جلوی در را گرفتم و گفتم ما حرف خاصی نداریم دو تا نامحرم که داخل اتاق در رو نمی بندن سر تا پای حمید را ورانداز کردم شلوار طوسی و پیراهن معمولی؛ آن هم طوسی رنگ که روی شلوار انداخته بود بعداً متوجه شدم که تازه از مأموریت برگشته ،بود برای همین محاسنش بلند بود چهره اش زیاد مشخص نبود به جز چشمهایش که از آنها نجابت میبارید مانده بودیم کداممان باید شروع .کند نمکدان کنار ظرف میوه به داد حمید رسیده بود؛ از این دست به آن دست با نمکدان بازی میکرد من هم سرم پایین بود و چشم دوخته بودم به گرههای فرش شش متری صورتی رنگی که وسط اتاق پهن بود؛ خون به مغزم نمیرسید چند دقیقه ای سکوت فضای اتاق را گرفته بود تا این که حمید اولین سؤال را پرسید معیار شما برای ازدواج چیه؟ به این سؤال قبلاً خیلی فکر کرده بودم ولی آن لحظه واقعاً جا خوردم چیزی به ذهنم خطور نمیکرد گفتم دوست دارم همسرم مقید باشه و نسبت به دین حساسیت نشون بده ما نون شب نداشته باشیم بهتر از اینه که خمس و زکاتمون بمونه گفت: اینکه خیلی خوبه من هم دوست دارم رعایت کنیم بعد :پرسید: «شما با شغل من مشکل نداری؟ من نظامیم ممکنه بعضی روزها مأموریت داشته باشم شبها ،افسرنگهبان بایستم بعضی شبها ممکنه تنها بمونید جواب دادم با شغل شما هیچ مشکلی .ندارم خودم بچه پاسدارم میدونم شرایط زندگی یه آدم نظامی چه شكليه. اتفاقاً من شغل شما رو خیلی هم دوست دارم بعد گفت: حتماً از حقوقم خبر دارین. دوست ندارم بعداً سر این چیزها به مشکل بخوریم از حقوق ما چیز زیادی در نمیاد.» گفتم: «برای من این چیزها مهم نیست من با همین حقوق بزرگ شدم فکر کنم بتونم با کم و زیاد زندگی بسازم همان جا یاد خاطره ای از شهید همت افتادم و ادامه دادم من حاضرم حتی توی خونهای باشم که دیوار کاهگلی داشته باشه دیوارها رو ملافه بِھترین‌جا‌ وآسهـ اومدن . . پس‌بھ‌دوستآت هم‌بفرست🤍(:` ╭┈┈┈⋆┈┈───── ⊰نو+جوان مکتب سلیمانی⊱ ╰┈➤❤️ https://eitaa.com/joinchat/699400529Cccd494ca91